Αν τον λέγαν Ατεντοκούμπο… κάτι θα γινόταν! Όμως είναι Έλληνας ΑΜΕΑ, λέγεται Ανδρεαδάκης, αριστούχος

Αν τον λέγαν Ατεντοκούμπο… κάτι θα γινόταν!  Όμως είναι Έλληνας ΑΜΕΑ, λέγεται Ανδρεαδάκης, αριστούχος, ικανός για εργασία και το κράτος του απαγόρευσε να εργασθεί. Υπουργός, η οποία θεώρησε καλό να τα “πετάξει έξω” σε επίσημη… λέμε τώρα… επίσκεψη στην Τουρκιά, απαξίωσε και να τον δεχθεί!


Σπουδαστή με σύνδρομο Down έκοψε το υπουργείου Τουρισμού!

Στον… Καιάδα αποφάσισε να ρίξει η Διεύθυνση Τουριστικής
Εκπαίδευσης του υπουργείου Τουρισμού τον 21χρονο Ιάκωβο Ανδρεαδάκη επειδή πάσχει από σύνδρομο Down. Ο νεαρός Ιάκωβος ήταν το πρώτο παιδί, πανελλαδικά, με σύνδρομο Down που τον Ιούνιο του 2013 ολοκλήρωσε τη Γ’ τάξη του Γενικού Λυκείου με 18,8, αποφάσισε να κάνει τα χαρτιά του για να φοιτήσει στο ΙΕΚ Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου και συγκεκριμένα στον τομέα «Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τροφοδοσία».

Στον… Καιάδα αποφάσισε να ρίξει η Διεύθυνση Τουριστικής Εκπαίδευσης του υπουργείου Τουρισμού τον 21χρονο Ιάκωβο Ανδρεαδάκη επειδή πάσχει από σύνδρομο Down. Ο νεαρός Ιάκωβος ήταν το πρώτο παιδί, πανελλαδικά, με σύνδρομο Down που τον Ιούνιο του 2013 ολοκλήρωσε τη Γ’ τάξη του Γενικού Λυκείου με 18,8, αποφάσισε να κάνει τα χαρτιά του για να φοιτήσει στο ΙΕΚ Τουριστικών Επαγγελμάτων Αναβύσσου και συγκεκριμένα στον τομέα «Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τροφοδοσία».

Με μια μονοκονδυλιά, όμως, η τριμελής επιτροπή του υπουργείου Τουρισμού αποφάσισε να αφαιρέσει το δικαίωμα της ίσης μεταχείρισης για τον Ιάκωβο. Η επίσημη δικαιολογία από πλευράς τους; Βάσει του νόμου 3699/2008 τα παιδιά με βαριές περιπτώσεις νοητικής καθυστέρησης φοιτούν σε ειδικά σχολεία και ειδικές επαγγελματικές σχολές, γεγονός που δεν ισχύει για τη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων…

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ

Η μητέρα του Ιάκωβου, Ειρήνη Γράψια καταθέτει όλα τα χαρτιά στο ΙΕΚ Αναβύσσου, ακόμα και από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ) τον περασμένο Ιούλιο, όταν και βγήκε η προκήρυξη. Μάλιστα, ο -κατά ένα χρόνο- μικρότερος αδελφός του Ιάκωβου, Παναγιώτης, είχε αποφασίσει να διακόψει για δύο χρόνια τη φοίτησή του στην ΑΣΟΕΕ για να εκτελέσει χρέη συνοδού του αδελφού του και να τον κατευθύνει κατά τη διαδικασία της εκπαίδευσης, ώστε να μην επιβαρυνθεί η σχολή. Όταν έρχεται η στιγμή, που η επιτροπή εξετάζει τους υποψηφίους, ο Ιάκωβος περνά 15ος στους 25 συνολικά, που αφορούσαν στην ειδικότητα «Ξενοδοχειακές υπηρεσίες και τροφοδοσία». Όταν, όμως, φτάνει ο καιρός να απευθυνθούν στη γραμματεία του ΙΕΚ για τα περαιτέρω, ο διευθυντής τους ενημερώνει πως θα πρέπει να καταθέσει ερώτηση στην αντίστοιχη διεύθυνση του υπουργείου, για το αν μπορεί τελικά ο Ιάκωβος να φοιτήσει στο ΙΕΚ. Το υπουργείο βασίζεται στο νόμο 3699/2008 για να αποφανθεί πως παιδιά με βαριές περιπτώσεις νοητικής καθυστέρησης φοιτούν σε ειδικά σχολεία και ειδικές επαγγελματικές σχολές, κάτι που δεν είναι η σχολή τουριστικών επαγγελμάτων. Μόνο που ο συγκεκριμένος νόμος αναφέρεται στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και όχι στη μεταλυκειακή, στην οποία εντάσσονται τα ΙΕΚ!
Όλα αυτά, βέβαια, για τον 21 ετών Ιάκωβο. Το πρώτο παιδί, πανελλαδικά, με σύνδρομο Down που τελείωσε γενικό δημοτικό, γενικό γυμνάσιο και γενικό Λύκειο με 18,8. Από 10 ετών πηγαίνει σε κατασκήνωση με τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά. Κάνει καθημερινά 35 χιλιόμετρα ποδήλατο (από τον Άγιο Κοσμά μέχρι τον Αστέρα Βουλιαγμένης και πίσω μέσα σε δύο ώρες). Κολυμπάει ένα χιλιόμετρο στο κολυμβητήριο του Αλίμου και τρέχει 5 χιλιόμετρα σε 33 λεπτά και 26 δεύτερα. Κάνει ασκήσεις που τον βοηθούν τόσο στη φυσιολογία του όσο και στην οργάνωση των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου του. Το παιδί αυτό είναι η «βαριά περίπτωση νοητικής καθυστέρησης» που επικαλέστηκαν από το υπουργείο, ώστε να του αφαιρέσουν τη δυνατότητα συμμετοχής στο ΙΕΚ. Και, μάλιστα, την ίδια στιγμή που σε άλλο ΙΕΚ φοιτά παιδί με αισθητηριακό πρόβλημα (κώφωση), έχοντας στο πλευρό του συνοδό για τη νοηματική!

ΟΤΑΝ Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΜΩΣΕ

Η ανερμάτιστη απόφαση από πλευράς υπουργείου, όπως ήταν φυσικό, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από συλλόγους ΑμεΑ. Μάλιστα, η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ) από κοινού με τον Ενιαίο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων Αττικής και Νήσων, το Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής, τον Ιάκωβο, τη μητέρα του και τον αδελφό του, Παναγιώτη πραγματοποίησαν στις 14 Νοεμβρίου διαμαρτυρία στο υπουργείο Τουρισμού, πετυχαίνοντας, τελικά, να συναντηθούν με τον Γενικό Γραμματέα, Αναστάσιο Λιάσκο. Στη συνάντηση παρέστη και η προϊσταμένη της γενικής Διεύθυνσης Τουρισμού, Κωνσταντίνα Μπόγρη, που με την υπογραφή της επισφράγισε τον αποκλεισμό του Ιάκωβου.

Η κυρία Μπόγρη θέλοντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα αποφάσισε να διαβάσει στους παριστάμενους μια από τις γνωματεύσεις ειδικών για τον Ιάκωβο, για να καταλήξει διερωτώμενη: «Πώς είναι δυνατόν αυτό το παιδί, που έχει τέτοια προβλήματα, να πάρει παραγγελία;». «Ο κύριος θα πει θέλω κρέας με πατάτες» ήταν η αποστομωτική απάντηση από πλευράς Ιάκωβου, όπου άφησε άναυδους όλους όσοι βρίσκονταν την ώρα εκείνη στο γραφείο!

«Τα παιδιά με σύνδρομο Down δεν μπαίνουν στα γενικά εκπαιδευτικά πλαίσια, είτε στην ίδια την οικογένεια σαν ζητιάνοι, παρακαλώντας για οίκτο. Έχουν και αυτά να δώσουν θετικά στοιχεία στους γύρω τους με το παράδειγμά τους και τον ώριμο προβληματισμό που προκαλούν. Πράγματα, που για εμάς είναι δεδομένα, αυτά τα παιδιά αγωνίζονται καθημερινά επίμονα και επίπονα για να τα αποκτήσουν, θα πρέπει, λοιπόν, να διδασκόμαστε από τον αγώνα τους.

 Αντ’ αυτού, το κράτος μας αναγκάζει να “σπάμε τοίχους”» υπογραμμίζει η μητέρα του Ιάκωβου στο ΧΩΝΙ, για να συνεχίσει ο αδελφός του Παναγιώτης. «Δίπλα στον Ιάκωβο αναπτύξαμε περαιτέρω δεξιότητες και εμείς, τα αδέλφια του. Αν κάτι λοιπόν μας έχει μάθει τα τελευταία χρόνια ο Ιάκωβος, είναι ότι πρέπει να αγωνιζόμαστε στη ζωή μας. Και επειδή όταν επιμένεις για κάτι, στο τέλος το καταφέρνεις, θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους για να μπει στο ΙΕΚ».
ΠΗΓΗ

Σταυρούλα Τσολακίδου:Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΡΙΑ ΣΤΟ ΣΚΑΚΙ !!!!

Από σήμερα η Σταυρούλα Τσολακίδου φέρει τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας και το όνομά της θα μνημονεύεται… όσο υπάρχει σκάκι! Ο επίλογος στο Αλ Αϊν των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων γράφτηκε με χρυσά γράμματα χάρη σ’ αυτήν τη χαρισματική σκακίστρια του ΣΟ Καβάλας που κατέκτησε την 1η θέση στην κατηγορία κοριτσιών -14 ετών.

Με την εκ των υστέρων γνώση, η παίκτρια με την οποία ισοβάθμησε, ήταν αυτή που της χάρισε το χρυσό μετάλλιο. Η Μπαχόρα Αμπντουσατόροβα από το Ουζμπεκιστάν νίκησε την πρωτοπόρο Άννα Βασένινα από τη Ρωσία και την καθήλωσε στους 8,5 βαθμούς. Με την παραπάνω παρτίδα να έχει λήξει, η Τσολακίδου πάλευε μόνο για τη νίκη εναντίον της Γκιουνάι Μαμαντζάντα από το Αζερμπαϊτζάν ώστε να πάει κι αυτή στους 9 βαθμούς, όπως η Αμπντουσατόροβα. Η δική της μάχη ήταν συναρπαστική και το «ματ» έγινε, αλλά το θρίλερ δεν τέλειωνε εκεί. Από τη στιγμή που οι δύο παίκτριες δεν είχαν αναμετρηθεί μεταξύ τους (1ο κριτήριο ισοβαθμίας) και είχαν σημειώσει συνολικά ίδιο αριθμό νικών (2ο κριτήριο ισοβαθμίας), τα πάντα θα τα έκρινε το Bucholtz-cut: Ένας πολύπλοκος συντελεστής που προκύπτει από το σύνολο των βαθμών που κέρδισαν οι 11 σκακίστριες τις οποίες αντιμετώπισαν στη διοργάνωση, αλλά χωρίς να υπολογίζονται οι δύο καλύτερες και οι δύο χειρότερες. Το αποτέλεσμα έφερε σε θέση ισχύος την Σταυρούλα: 50-49 και οι πανηγυρισμοί έχουν ήδη ξεκινήσει!
Όταν τον Ιανουάριο του 2011, στην εκδήλωση για την  κοπή της βασιλόπιτας του συλλόγου, ο Βασίλης Θεοδωρίδης αποκάλεσε για πρώτη φορά την Σταυρούλα Τσολακίδου «διάδοχο της Άννας Μαρίας Μπότσαρη», λίγοι από τους παρευρισκόμενους πήραν τοις μετρητοίς τα λόγια του. Η μικρή παίκτρια του ΣΟ Καβάλας ήταν ακόμη στην αρχή της διαδρομής.

Ο έμπειρος παράγοντας δεν απέδωσε τον τίτλο τυχαία ή πάνω στον ενθουσιασμό του. Στο πρόσωπο της τότε πρωταθλήτριας Ελλάδας στα κορίτσια -10 ετών είχε διακρίνει ένα γνήσιο ταλέντο με προοπτική να εξελιχθεί σε σκακίστρια μεγάλης ακτινοβολίας.

Η άγνωστη, για τους πολλούς, πορεία της ξεκίνησε στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Η γεννημένη στις 24 Μαρτίου 2000, Σταυρούλα Τσολακίδου, αναδείχθηκε για πρώτη φορά πρωταθλήτρια Ελλάδας το 2009 στην κατηγορία κοριτσιών -10 ετών, τίτλο που τον υπερασπίστηκε με επιτυχία το καλοκαίρι του 2010. Χάρη σ’ αυτόν εκπροσώπησε την Ελλάδα στα Παγκόσμια νεανικά πρωταθλήματα εκείνης της χρονιάς που έγιναν στη Χαλκιδική και κατέκτησε την 6η θέση στις 10χρονες. Τρία χρόνια μετά, στην ίδια διοργάνωση αλλά σε άλλη κατηγορία, θα ανέβαινε στην κορυφή!

Το Γενάρη του 2012, αναδείχθηκε 2η στο Πανελλήνιο νεανίδων -18 ετών. Σε Παγκόσμιο πήγε και πέρυσι, στο Μάριμπορ, και κατετάγη 18η στις 12χρονες. Ήταν η εποχή που έδινε τις μεγάλες μάχες με τη συνομήλική της, Αναστασία Αβραμίδου, για την πρωτοκαθεδρία στη χώρα αλλά έμενε δυο φορές δεύτερη (2011, 2012) χάνοντας στις λεπτομέρειες το πρωτάθλημα στην κατηγορία -12 ετών. Κι όμως, στο «ένας εναντίον ενός» η Σταυρούλα ήταν ανώτερη της παίκτριας που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης το Σεπτέμβριο του 2012. Αυτό φάνηκε αργότερα σε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: πέρυσι το Δεκέμβριο στο Πανελλήνιο ομαδικό παίδων- κορασίδων που ο ΣΟ Καβάλας πήρε τον τίτλο βάζοντας από κάτω την Πνευματική Στέγη Περιστερίου και φέτος το καλοκαίρι στην αντίστοιχη μονομαχία των δύο ομάδων για το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής. Στις παραπάνω δύο διοργανώσεις η μικρή Καβαλιώτισσα έκανε μόνο νίκες: «5 στα 5» και «7 στα 7»!!!

Με όλες αυτές τις επιτυχίες, το ΕΛΟ της ανέβηκε κατακόρυφα κι από τις 1571 μονάδες του Μαρτίου 2010 έφτασε, με κάποιες αυξομειώσεις ενδιάμεσα, στις 1900 μονάδες στις αρχές του 2013. Ωστόσο, η «έκρηξη» ήρθε το φετινό καλοκαίρι.

Η Τσολακίδου έχει αρχίσει να ξεδιπλώνει τις μεγάλες της ικανότητες και στο οικογενειακό περιβάλλον, που κοιτούν πιο μακριά, παίρνεται η απόφαση να παίξει στην κατηγορία αγοριών -16 ετών του Πανελληνίου πρωταθλήματος κι όχι σ’ αυτήν των κοριτσιών -14 ετών που πέρα από την κλασική μονομαχία με την Αβραμίδου δεν έχει κάτι να της προσφέρει για την αγωνιστική της πρόοδο. Σοφή κίνηση. Ξεκινώντας από τα προκριματικά της περιφέρειας για το Πανελλήνιο ανοιχτό πρωτάθλημα γυναικών, η Σταυρούλα δίνει μια σειρά πολλών και δυνατών αγώνων, από τον Ιούνιο μέχρι το Σεπτέμβριο: Α’ Εθνική, Πανελλήνια νεανικά, Οπεν Καβάλας, «Ίσθμια», τουρνουά Νίκαιας. Αυτό που είχε πει ο πατέρας της, γίνεται πραγματικότητα: Η Τσολακίδου απομυθοποιεί τα «διχίλιαρα» ΕΛΟ, κάνει νίκες με πολύ δυνατούς αντιπάλους, παίρνει και το Πανελλήνιο ανοιχτό πρωτάθλημα γυναικών στο Βραχάτι, κάνει και δυνατή προπόνηση νικώντας σε τουρνουά blitz/ rapid σε Καβάλα και Θάσο.

Το ΕΛΟ έχει τιναχθεί από τις 1922 στις 2073 μονάδες. Το μέταλλο είναι, πλέον, έτοιμο και το μεγάλο βήμα δεν αργεί να γίνει: Καλείται στην εθνική ομάδα γυναικών και το Νοέμβριο πάει στη Βαρσοβία για το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εκεί κάνει ονειρεμένο ξεκίνημα και ενθουσιάζει τους πάντες με τις 4 συνεχόμενες νίκες της κόντρα σε παίκτριες καταξιωμένες. Γυρνώντας, πλουσιότερη σε εμπειρίες και παραστάσεις, βοηθάει το σύλλογο στο Πανελλήνιο ομαδικό παίδων- κορασίδων που διοργανώνει η Καβάλα (4ος ο ΣΟΚ) και φεύγει για το Αλ Αϊν όπου έγραψε το -προς το παρόν- τελευταίο, λαμπρό, κεφάλαιο της ιστορίας.

Με το ΕΛΟ της να έχει φτάσει, πια, στο 2132, είναι αυτήν τη στιγμή το Νο1 σε Ελλάδα/ Ευρώπη και το Νο3 στον κόσμο στα κορίτσια -14 ετών, καθώς επίσης το Νο10 μεταξύ των Ελληνίδων σκακιστριών, ανεξαρτήτου ηλικίας. Φυσικά, όλα αυτά τα εντυπωσιακά νούμερα, τα έχει υπερκεράσει σήμερα το χρυσό μετάλλιο. Ο πολύ μεγάλος τίτλος που της έλειπε και που θα τη συνοδεύει, πλέον, εφ’ όρου ζωής. Κι είμαστε ακόμη στην αρχή της διαδρομής.
ΠΗΓΗ

Γιατί όπως το πάνε θα βγάλουν πρώτο κόμμα τη Χρυσή Αυγή

του Στρατή Μαζίδη
Εισηγήσεις να τεθεί εκτός νόμου η Χρυσή Αυγή διαβάζουμε πως δέχεται ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενώ άρχισαν να κυκλοφορούν σενάρια περί νέων επικείμενων συλλήψεων.

Νομίζω ότι καλύτερος τρόπος να βγει η Χρυσή Αυγή πρώτο κόμμα - με τα σημερινά δεδομένα και πολιτικά κόμματα - δεν υπάρχει.

Είναι εντελώς ανόητο να επιχειρήσεις να θέσεις εκτός νόμου κάτι που μπορεί σε μια ώρα να ξαναστηθεί νομιμότατα με άλλο όνομα, καταστατικό κτλ. Επιπλέον δε βρισκόμαστε στο 1980 με μια κυβερνητικά ελεγχόμενη τηλε-ραδιοφωνία, μερικά συγκεκριμένα εκδοτικά συγκροτήματα και δίχως το ίντερνετ όπου τα πάντα διαδίδονται ταχύτατα. Μόνο μια μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να το έχει καταλάβει πολύ καλά αυτό.

Κλείνεις λοιπόν σήμερα τη Χρυσή Αυγή του 17% και της δεύτερης θέσης των κρυφών δημοσκοπήσεων και έχεις αύριο το Ασημένιο Απόγευμα του 22%.

Όσον αφορά τις επικείμενες νέες συλλήψεις που λογικά θα γίνουν όταν κριθεί πολιτικά πως εξυπηρετεί, ούτε αυτές πείθουν. Το γιατί δεν είναι εύκολο να το εντοπίσεις με βεβαιότατα. Νομίζω όμως ότι χρειάζεται σε μια τέτοια προσπάθεια να εστιάσει κανείς σε τρία σημεία:

α. υπάρχει μέρος της κοινής γνώμης που το θεωρεί στημένη επιχείρηση για να αντιμετωπίστει η άνοδός της

β. ότι ο νυν πολιτικός κόσμος που το παίζει οπαδός της νομιμότητας είναι βουτηγμένος στα σκάνδαλα και τις μίζες κι επομένως εξαρχής δεν πείθει για τις καλές του προθέσεις

γ. η χρονική στιγμή των επιχειρήσεων

δ. πως ενοχλεί περισσότερο τον κόσμο να τον κυβερνούν οσφυοκάμπτες, μιζαρισμένοι ή διαπλεκόμενοι που του ρουφάνε το αίμα παρά νταγκλαράδες μουστακαλήδες της νύχτας που σαφέστατα την πλειοψηφία τους δε θα την έβαζες σπίτι σου.

Ο κόσμος είναι οργισμένος από την πείνα, τη φτώχεια, την εγκληματικότητα, την ανεργία, την ενδοτικότητα, τα πολιτικά σκάνδαλα, τους αποτυχημένους πολιτευτές που πιάνουν δημόσια πόστα, την κάθαρση που δεν επέρχεται, το καθαρό πολιτικά καινούριο που δε διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Δεν έχει τίποτε να χάσει κάνοντάς τα όλα λαμπόγυαλο.

Αυτό δεν το κατανούν τα πολιτικά κόμματα και ούτε φαίνεται να έχουν μελετήσει την παγκόσμια ιστορία τόσο όσο να καταλάβουν που οδηγούν τη χώρα με τις πρακτικές τους.

Ο κίνδυνος του ναζισμού, διότι φασισμός ήδη υπάρχει όταν πχ σου βάζουν φοροενοικιοστάσιο, δεν αποτρέπεται με νομοθετικές πράξεις και χολυγουντιανές συλλήψεις. Ο ασθενής δε γίνεται καλά πατώντας την κοιλιά του και λέγοντας "δεν έχω τίποτε" αλλά υποβάλλεται, εάν το θέλει φυσικά, σε θεραπεία.

Η Χρυσή Αυγή ανέβηκε για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Θέλει να ασχοληθεί κανείς με αυτούς;
ΠΗΓΗ

365 ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

365 αποφθέγματα by moisis112233

Ή ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ Ή ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

ΈΘΝΟΣ - ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΚΑΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΦΡΟΝΗΜΑ

Πρωτοπρ. Γεωργίου Μεταλληνού,
Καθηγητού Πανεπιστημίου


1. Με το κείμενο αυτό θα προσπαθήσω να δώσω απάντηση στο ερώτημα: Γιατί η Ορθοδοξία -«καθ' ό Ορθοδοξία», φυσικά- δεν μπορεί να είναι εθνικιστική.

Δεν θα επιχειρηθεί, βέβαια, εδώ αποσαφήνιση των όρων: έθνος, εθνισμός, πατριωτισμός, εθνικισμός. Διότι, παρά τη συχνή κακοποίηση τους, στην καθημερινή χρήση, λίγο ή πολύ έχουν περιεχόμενο κοινά αποδεκτό. "Έτσι, οι όροι πατριωτισμός και φιλοπατρία εκφράζουν κάτι σαφές και, όπως πιστεύω, καθολικά δεκτό· την αγάπη προς την πατρίδα, ως τόπο της στενότερης ή ευρύτερης καταγωγής, κάτι πού καταφάσκει και η ορθόδοξη παράδοση δια στόματος του αγίου Γρηγορίου του θεολόγου (4ος αι.): «Μητέρα τιμάν των οσίων (=είναι ιερό να τιμά κανείς τη μητέρα του)· μήτηρ δε άλλη μεν άλλου, κοινή δε πάντων (μήτηρ) πατρίς» (Επιστ. 37). Το μόνο, πού πρέπει να δηλωθεί, είναι η σαφής διαφοροποίηση στο κείμενο αυτό των ορών «εθνισμός» και «εθνικισμός», διότι ο μεν πρώτος ταυτίζεται με τον «πατριωτισμό», ο δεύτερος όμως κρύβει τη νόσο του μισαλλόδοξου φανατισμού, με όλες τις ευνόητες ταυτίσεις και προεκτάσεις.

2. Η στάση απέναντι στο «έθνος» και στην «πατρίδα» στο χώρο των κατά παράδοση ορθοδόξων λαών είναι μεν ενσωματωμένη σ' αυτό, πού δηλώνει εκκλησιαστικά ο όρος «ορθόδοξο φρόνημα» (πρβλ. Ρωμ. 7,27), ως το περιεχόμενο της συνειδήσεως τους, προϋποθέτει, όμως, τη χριστιανική νοηματοδότηση του όρου «έθνος», ήδη στην αρχή της εμφανίσεως της Εκκλησίας στην ιστορική σκηνή, ως σώματος και κοινωνίας. "Έτσι, «έθνη» αποκαλούνται στην Καινή Διαθήκη, όπως και στη σύγχρονη της εβραϊκή κοινωνία, οι ειδωλολάτρες - εθνικοί, οι μη Ιουδαίοι και μη χριστιανοί. Αυτό εννοεί π.χ. ο Χριστός στην «επί του όρους» ομιλία, λέγοντας:  «πάντα γαρ ταύτα τα έθνη επιζητεί» (Ματθ. 6,32). Την ίδια έννοια έχει και ο λόγος για «έλληνες» στο Ιωάν. 12, 20. Πρόκειται για «εθνικούς» (ειδωλολάτρες) προσηλύτους (Π. Ν. Τρεμπέλα, Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, σ. 448/9). Αυτό πρέπει να υπογραμμισθεί για τους σημερινούς εθνικιστές, οι όποιοι, στηριζόμενοι σε ανεπιστημονικές μυθοπλασίες, βλέπουν στο χωρίο αυτό πράγματα άσχετα προς την ιστορική αλήθεια.

Ο Χριστός παραδόθηκε στα «έθνη» (=εθνικούς) (Ματθ. 20, 19). Η εντολή του, όμως, μετά την ανάσταση του είναι «πορευθέντες, μαθητεύσατε (=κάμετε μαθητές - χριστιανούς) πάντα τα έθνη» (=λαούς) (Ματθ. 28, 19). Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις ο όρος «έθνος» (ή «έθνη») έχει κυρίως πνευματική - θρησκευτική και όχι φυλετική σημασία. Σημαντικό, όμως, είναι, ότι ήδη στην Κ.Δ. χρησιμοποιείται ο όρος «έθνος», πάλι με πνευματική έννοια, αλλά για να δηλώσει το σώμα των πιστών, το «λαό του Θεού», το «έθνος άγιον» (Α' Πέτρ. 2, 9). «Έθνος άγιον» και «λαός του Θεού» ταυτίζονται νοηματικά και σημαίνουν το «σώμα Χριστού», την Εκκλησία, με υπόβαθρο καθαρά α-φυλετικό.

Έτσι, οδηγούμεθα στο Γαλ. 3, 27 ε., όπου ορίζεται από τον Απ. Παύλο, ότι οι βαπτισμένοι «εις Χριστόν» (=όσοι «πέθαναν» και αναγεννήθηκαν στο σώμα του Χριστού) έχουν ντυθεί τον Χριστό και, έτσι, «ουκ ένι Ιουδαίος ή Έλλην». Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχουν πια διαφορές (φυλετικές - ταξικές), αφού η ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας ενώνει, ενώ οι όποιες άλλες ιδιότητες χωρίζουν. Όλα αυτά όμως (όπως και στο Κολ. 3, 11) σε πλαίσια καθαρά υπερεθνικά και αφυλετικά. Οι πιστοί είναι ίσοι ενώπιον του Θεού, ο Οποίος εξ άλλου δεν είναι «προσωπολήπτης», αφού «εν παντί έθνει ο φοβούμενος αυτόν και εργαζόμενος δικαιοσύνην δεκτός αυτώ εστίν» (Πράξ. 10,34). Η πέτρεια έννοια «έθνος άγιον» ταυτίζεται με τον παύλειο όρο «λαός Θεού» (π.χ. Β' Κορ. 6, 16: «...και έσομαι αυτών θεός και αυτοί έσονται μοι λαός». Πρβλ. Α' Πέτρ. 2, 9: «Υμείς δε γένος εκλεκτόν..., οί ποτέ ου λαός, νυν δε λαός Θεού», όπου υπεισέρχεται και ο όρος «γένος», δηλωτικός της νέας -πνευματικής καταγωγής από το «δεύτερο Αδάμ» και γενάρχη της νέας ανθρωπότητας, τον Ιησού Χριστό).

Όλ' αυτά τα χωρία, πού ενδεικτικά αναφέρθηκαν, σχετίζονται με το νέο έθνος - γένος - λαό, το «σώμα» του Χριστού, πού δεν υποκαθιστά τις οποιεσδήποτε ανθρώπινες και ιστορικές σχέσεις, αφού ανάγει σε μια νέα όχι μόνο ενδοϊστορική, αλλά συνάμα και υπεριστορική πραγματικότητα, σε ένα νέο Θεανθρώπινο κόσμο, πού ενώνει τους λαούς της γης σε μια ενότητα, θεμελιωμένη στην άκτιστη «θεία Βασιλεία» (χάρη). Ο χαρακτηρισμός των χριστιανών το 6' αιώνα «τρίτον γένος» (genus tertium) ενσαρκώνει τη νέα αυτή συνείδηση και την υπέρβαση των φυλετικών διαιρέσεων, αφού οι «αναγεννημένοι» μέσα από την πνευματική «κοιλία» της Εκκλησίας, το βαπτιστήριο (ή την κολυμβήθρα), κληρονομούν από τον Χριστό μια νέα-διαφορετική φύση, πού καταργεί την «πεσούσα» φύση του παλαιού Αδάμ.

Αυτά είναι τα θεμέλια της χριστιανικής ανθρωπολογίας, πού ενεργοποιούνται με την ενσωμάτωση του ανθρώπου στην Εκκλησία. Οι ιστορικές - ενδοκοσμικές σχέσεις δεν αναιρούνται, αλλά υπερβαίνονται και ιεραρχούνται. Ο Βαρνάβας, έτσι, και ως απόστολος και συνεργάτης του Παύλου, χαρακτηρίζεται «κύπριος τω γένει» (Πράξ. 4,36), ο ίδιος δε ο Παύλος δεν αποποιείται την καταγωγή του (Γαλ. 1,13 ε.), αφού ο θεός των Χριστιανών, ο «πατήρ» του Ιησού Χριστού (Α΄ Ιωάν. 2, 23), «εποίησεν εξ ενός αίματος πάν έθνος ανθρώπων κατοικείν επί παντός προσώπου της γης, ορίσας... τας οροθεσίας της κατοικίας αυτών» (Πράξ. 17, 25 ε.). Με αυτά δηλώνεται η ενότητα του ανθρωπίνου γένους λόγω της κοινής ΟΛΩΝ καταγωγής («εξ ενός» αίματος ή ανθρώπου) και άρα το αβάσιμο και αντιχριστιανικό του φυλετισμού.

Οι διαμορφωμένες ιστορικά -και μέσα στη δυναμική της πτώσεως- «εθνότητες» και οι οποιεσδήποτε ανάμεσα τους διαφορές - διακρίσεις δεν προέρχονται από τον ένα και δημιουργό θεό, αλλά από την αμαρτία. Αυτό εκφράζει ως πανορθόδοξο βίωμα το «κοντάκιο» της Πεντηκοστής: «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο "Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε...». Αντιπαρατίθενται σ' αυτό το γεγονός της Βαβέλ (Γεν. κεφ. 11) και της Πεντηκοστής (Πράξ. 2, 1 ε.). Στο πνεύμα της Πεντηκοστής (Πράξ. 2,1 έ.) ζει η Εκκλησία, στην αυθεντική της έκφραση, ως Ορθοδοξία.
Ο όρος «έθνος», μαζί με τα συνώνυμα του, αποφορτίζεται εκκλησιαστικά από το παλαιό νόημα του και αναφορτίζεται (=ενέργεια πού χαρακτηρίζει όλη τη θεολογική γλώσσα του Χριστιανισμού) με έννοια πνευματική - πολιτιστική, στα όρια της νέας υπαρξιακής και υπαρκτικής γεννήσεως των Χριστιανών (βλ. Ιωάν. 1,13: «οί εκ Θεού εγεννήθησαν»). Αυτή η νέα συνείδηση και πραγματικότητα εκφράζεται στην Αποκάλυψη (κεφ. 5, 9-10): «...Άξιος ει λαβείν το βιβλίον και ανοίξαι τας σφραγίδας αυτού, ότι εσφάγης και ηγόρασας τω Θεώ ημάς εν τω αίματί σου εκ πάσης φυλής και γλώσσης και λαού και έθνους». Η Εκκλησία, ως σώμα Χριστού, είναι ο νέος κόσμος, η νέα «εν Χριστώ» κοινωνία.

3. Ιστορική πραγμάτωση της νέας αυτής συνειδήσεως υπήρξε η αυτοκρατορία της Νέας Ρώμης (Ρωμανία / Βυζάντιο). Το «Βυζάντιο», παρ' όλες τις ανθρώπινες ατέλειες και αμαρτίες, νοείται ως μία «Μεγάλη Εκκλησία», μέσα στην οποία προσκομίζεται συνεχώς η ανθρώπινη αμαρτία - αποτυχία, για να μεταμορφωθεί, με τη μετάνοια και την άκτιστη χάρη, σε ζωή εν Χριστώ. Βυζαντινολόγοι, όπως ο Στ. Ράνσιμαν (Βυζαντινή θεοκρατία, Αθήνα 1982) μπόρεσαν να δουν έτσι το «Βυζάντιο», ερμηνεύοντας το «εκ των ένδον» και όχι με τα φραγκολατινικά κριτήρια της αλλοτριωμένης χριστιανικότητας και ελληνικότητας. Στο Χριστιανικό Κράτος της Ρωμανίας συνεχίζεται πληθυσμιακά η δομή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: ένας μεγάλος αριθμός λαοτήτων συνθέτει την αυτοκρατορία, ή, αν θέλουμε, κοινοπολιτεία, συνιστώντας εκ των πραγμάτων μία τρισύνθετη ενότητα: πολιτιστική (παρά τις τοπικές ιδιαιτερότητες), κρατική και πνευματική. Ο ελληνιστικός πολιτισμός, ο ρωμαϊκός κρατικός φορέας και η νέα συνείδηση, η Ορθοδοξία, συνθέτουν το «Γένος των Ρωμαίων», δηλαδή των Ορθοδόξων πολιτών της Νέας Ρώμης. Κατά κάποιο τρόπο, η Ρωμαίικη Αυτοκρατορία γίνεται το «πανδοχείο» της ιστορίας (βλ. Λουκ. 10, 24), ενσαρκώνοντας τον αναμενόμενο νέο κόσμο, στα όρια της θεανθρωπότητας. Αυτό είναι βέβαια αισθητό, όπου σώζεται το ορθόδοξο - πατερικό φρόνημα.

Όλες οι λαότητες της αυτοκρατορίας θα συνδέονται με την κοινή πίστη (ως φρόνημα), σε μια νέα συγγένεια, την εν Χριστώ παγ-γένεια των Ρωμαίων, με σημείο αναφοράς όχι την Παλαιά, αλλά τη Νέα Ρώμη - Κωνσταντινούπολη. Τα «εθνικά» ονόματα δεν διέκριναν τις λαότητες διαιρετικά, αλλά υποδήλωναν τις επαρχίες (αυτό σημαίνει ο όρος «έθνος» στον 34ο αποστολικό κανόνα) και τις γλωσσικές ομάδες. (Η Ρωμανία ποτέ δεν επεδίωξε γλωσσική ομοιομορφία). Η Ορθοδοξία ήταν ο πανενωτικός σύνδεσμος των Ρωμαίων. Και αυτό βιωνόταν εντονότερα, οπού η σχέση με την «πατερικότητα» ήταν ισχυρότερη. Γι' αυτό και το «εθνικό» όνομα «ρωμαίος» ταυτίσθηκε με το περιεχόμενο της νέας «εθνικής» συνειδήσεως, δηλαδή την πίστη. Ρωμαίος (δηλαδή Νεο-Ρωμαίος ή Ρωμηός) σημαίνει ορθόδοξος. Η μακραίωνη διαπάλη μεταξύ Φραγκο-γερμανικού κόσμου και Ρωμαίικης Ανατολής επικεντρώθηκε γι' αυτό στη διεκδίκηση από τους Δυτικούς του ονόματος «ρωμαίος», ταυτόσημου με το «ορθόδοξος», ενώ στη Χριστιανική Ανατολή προσέδωσαν τα ονόματα «Γραικία» και «Γραικός», δηλωτικά όχι του «ελληνισμού» και της «ελληνικότητας», όπως αφελώς θέλουν κάποιοι να πιστεύουν. "Απλά σημαίνουν: «χώρα των μη (γνησίων) Ρωμαίων και αποσχισθέντων αιρετικών». Βέβαια, αυτά όλα μας τα ξεκαθάρισε με την πρωτοπορειακή επιστημονική ερευνά του ο π. Ι. Ρωμανίδης, αλλά είναι ανάγκη να αναρριπίζονται, διότι δεν έχουν συνειδητοποιηθεί ακόμη από πολλούς ή απορρίπτονται ασυζητητί από τους ευρωπαΐζοντες.

Οι λαοί της Ρωμανίας / Βυζαντίου, ανάλογα με το βαθμό ορθοδοξοποιήσεώς τους, υπερβαίνοντας το κριτήριο της καταγωγής, εντάσσονταν σε μια άλλη ενότητα, στο εκκλησιαστικό σώμα. Η εκκλησιαστική δε ενότητα επιβίωσε αδιατάρακτα στις σχέσεις των Ορθοδόξων ως το 19ο αιώνα και την έξαρση των εθνι(κι)σμών. Όταν η πατριαρχική εγκύκλιος του 1848 ονομάζει το «λαό» (δηλ. σύνολο το ορθόδοξο εκκλησιαστικό σώμα) «φύλακα» της Ορθοδοξίας, εκφράζει αυτή τη συνεχιζόμενη πραγματικότητα της Ρωμανίας, την υπερφυλετική ενότητα με δάση την πίστη. Αυτή την ενότητα διασπούσε (και διασπά) η αίρεση (κάθε αίρεση) ως νόθευση και, γι' αυτό, απόρριψη της Ορθοδοξίας. Η απόρριψη δε της Ορθοδοξίας είχε ως συνέπεια την ανάπτυξη αντεθνικού ρόλου, όπως συνέβη λ.χ. με τους λεγόμενους «μονοφυσίτες» στα ανατολικά και νότια σύνορα της αυτοκρατορίας ή με τους Βογομίλους στη Βαλκανική (συνεννοήσεις με Νορμανδούς) κλπ.

Πρέπει δε εδώ να λεχθεί, ότι τα σπέρματα του νεωτέρου εθνικισμού απαντούν στις αρχαίες αιρέσεις και στην αιρετίζουσα διανόηση με την αναίρεση εκ μέρους των της ορθόδοξης καθολικότητας. Έτσι, χωρίς κανένα δισταγμό οι άγιοι Πατέρες αναφέρονταν -και αναφέρονται- στους αγίους του προφητικού Ιουδαϊσμού (Ησαΐα, Μωυσή, Δαβίδ). Ο Έλληνας - καπαδόκης Γρηγόριος Νύσσης θα προβάλλει λ. χ. τον Μωυσή ως πρότυπο θεουμένου. Οι άγιοι Εφραίμ και Ισαάκ, καύχημα της Ορθοδοξίας, ήσαν Σύροι, όπως σήμερα ως σέμνωμα της Ορθοδοξίας θεωρούμε και μεις, οι «εκ καταγωγής» Έλληνες, τον άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ ή τον άγιο Σάββα τον Σέρβο. Οι αιρετικοί, όμως, (π.χ. οι Αρειανοί), προετοιμάζοντας την εμφάνιση του αυτοκράτορα Ιουλιανού, θα στρέφονται «μονιστικά» στους αρχαίους "Έλληνες φιλοσόφους, ταυτιζόμενοι κατά κάποιο τρόπο με τους σημερινούς εθνικιστές - αρχαιολάτρες, πού απορρίπτουν την Παλαιά Διαθήκη ως «εβραϊκό» (!) βιβλίο και τους "Αγίους της (Προφήτες) ως «εβραίους». Η Π.Δ., όμως, αγία Γραφή ημών των Χριστιανών, οι Προφήτες άγιοι της πίστεως μας, ισόκυροι με τους Αποστόλους και τους Πατέρες μας, οι δε άγιοι Μακκαβαίοι παίδες μαζί με την αγία μητέρα τους Σολομονή και το δάσκαλο τους Ελεάζαρο τιμώνται ως άγιοι της Ορθοδοξίας την 1η Αυγούστου, διότι τα κριτήρια της Ορθοδοξίας ακριβώς δεν είναι εθνικιστικά, αλλά υπερεθνικά.

Η αίρεση πάντα θα αρνείται την καθολικότητα και, συνεπώς, και την υπερεθνικότητα, κινούμενη σε πλαίσια σαφώς φυλετικά και εθνικιστικά. Αυτό είναι ευδιάκριτο στην πορεία της «χριστιανικής» Ευρώπης και του δυτικού κόσμου ευρύτερα. Η αλλοτρίωση στην πίστη, μετά την εκφράγκευσή της, θα έχει στο χώρο της εθνικής συνειδήσεως σοβαρότατες συνέπειες. Ο όρος «έθνος» θα αποβεί στη Δύση φυλετική κατηγορία (nation - gens). Τι άλλο εκφράζει η «Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του γερμανικού έθνους»; Ο Φραγκογερμανικός ρατσισμός, μάλιστα, θα έχει ως βάση το σώμα των «ευγενών», με την τάξη των οποίων θα ταυτισθεί τελικά το «έθνος» (αυτή την έννοια έχει ο όρος «έθνος - nation» στο Λούθηρο). Αναστροφή της πυραμίδας θα γίνει στη Γαλλική Επανάσταση (1789) -στην αρχή της βέβαια- όπου κατά τον Αββά Sieyes ο όρος «nation» ταυτίζεται με την «τρίτη τάξη», χωρίς όμως αλλαγή νοοτροπίας.

4. Η Ορθόδοξη καθολικότητα είναι η μήτρα, στην οποία κυοφορείται η υπερεθνικότητα. Ο μεγάλος ρωμηός πολιτικός του 19ου αιώνα, ο ληξουριώτης ριζοσπάστης Γεώργιος Τυπάλδος - Ιακωβάτος (1813-1882), συνήθιζε να λέγει: «Είμεθα πρώτα Χριστιανοί (ορθόδοξοι) και μετά Έλληνες», αποκρούοντας το εθνικιστικό σύνθημα των Βενετσιάνων κατακτητών και του νησιού του: «semo prima Veneziani e poi Christiani». Το υπερεθνικό, όμως, στην Ορθοδοξία δεν αναιρεί το εθνικό. Δεν είναι «ανεθνική» η ορθόδοξη πίστη. Δεν καταργεί το εθνικό στοιχείο, αλλά και δεν το αφήνει να λειτουργεί διασπαστικά. Όπου και όταν είναι ακμαίο το ορθόδοξο φρόνημα, εκεί βιώνεται η οικουμενικότητα και ρωμαίικη παναδελφότητα· όπου όμως επικρατεί η ενδοκοσμική προοπτική και εσχατολογία, εκεί κατισχύει η εθνικότητα ως φυλετισμός.

Η διαχρονικότητα αυτής της ορθόδοξης συνείδησης επιβεβαιώνεται από δύο κείμενα, που απέχουν μεταξύ τους 16 αιώνες, την Προς Διόγνητο Επιστολή (β' αι.) και τις Διδαχές του αγίου Κοσμά του Αιτωλού (ιη' αι.). Στο πρώτο κείμενο ορίζεται, ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ' ως πάροικοι· μετέχουσι πάντων ως πολίται, και πάνθ' υπομένουσιν ως ξένοι- πάσα ξένη πατρίς εστίν αυτών και πάσα πατρίς ξένη». Δεν παύουν, δηλαδή, να είναι «πολίτες» (και πατριώτες), αλλά δεν δένονται με την προσωρινότητα του κόσμου. Αυτό το πνεύμα εκφράζει και ο Πατροκοσμάς: «η πατρίδα μου η ψεύτικη, η γήινη και ματαία, είναι από του Αγίου Άρτης και από την επαρχίαν Αποκούρου... Ημείς, Χριστιανοί μου, δεν έχομεν εδώ πατρίδα. Δια τούτο και ο θεός μας έβαλεν τον νουν εις το επάνω μέρος, δια να στοχαζώμεθα πάντοτε την ουράνιον βασιλείαν, την αληθινήν πατρίδα μας». "Έτσι σκέπτονται οι αυθεντικά ορθόδοξοι, δηλ. οι "Άγιοι. Η σκέψη δε αυτή δεν είναι προφανώς εθνικιστική, αλλά ούτε και διεθνιστική. Διότι, όπως ελέχθη, δεν καταργείται ο εθνισμός και η εθνότητα, αλλά ιεραρχείται στο «πραγματικό», που είναι το αιώνιο. Και κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον Πατροκοσμά για «εθνική μειοδοσία»!

Η Εκκλησία, ως εν Χριστώ κοινωνία, με τη λατρεία της κυρίως, διασώζει, εις πείσμα της πολιτικής και διπλωματίας, την ενότητα και οικουμενικότητα της Ρωμανίας / Βυζαντίου, με ενωτικό σύνδεσμο την ορθόδοξη πίστη. Γι' αυτό και παραμένει η Εκκλησία, ως σώμα, «το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο» (Νικ. Γιόργκα). Η Ρωμαίικη αυτοκρατορία συνεχίζεται με ένα άλλο τρόπο υπάρξεως μέσα στην Εκκλησία και μαζί η υπερεθνικότητα και υπερφυλετικότητά της. Μόνο, όταν αποδυναμώνεται η εσωτερική σχέση με την ορθόδοξη παράδοση, τότε ανατρέπονται αυτές οι ισορροπίες.
5. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, ότι ο «φυλετισμός» (ρατσιστικός εθνικισμός) καταδικάσθηκε συνοδικά στην Κωνσταντινούπολη το 1872, με αφορμή τις πρώτες εκρηκτικές εκφάνσεις του εθνικισμού στη Βαλκανική, το πραξικοπηματικό Ελλαδικό αυτοκέφαλο (1833) και τη Βουλγαρική Εξαρχία (1870). Πρέπει δε να λεχθεί στη συνάφεια αυτή, ότι εμείς οι "Έλληνες, κινούμενοι στο σύνδρομο του εξευρωπαϊσμού, καταλύσαμε πρώτοι την υπερεθνική παράδοση της Ρωμηοσύνης, οι πολιτικές δε Ηγεσίες των ορθοδόξων εθνών της Βαλκανικής ακολουθούν με σχολαστική ακρίβεια όλες τις πολιτειοκρατικές αυθαιρεσίες του ελλαδικού χώρου, χρησιμοποιώντας τες μόνιμα ως προηγούμενο. Και αυτό πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όταν διαμαρτυρόμενα για συμπεριφορές, όπως αυτή του Μπερίσα, έναντι του ελληνικού στοιχείου της Αλβανίας...

Η Σύνοδος του 1872 αντιμετώπισε τον εθνοφυλετισμό (εθνικισμό) ως αίρεση. Βέβαια, αναφέρεται στο «βουλγαρικόν ζήτημα», διότι το «ελλαδικόν» είχε «λυθεί» το 1850. Ο φυλετισμός χαρακτηρίζεται ασυμβίβαστος με την Ορθοδοξία, ως προβολή της φυλής και του έθνους εις βάρος της πίστεως, με συνέπεια τη διάσπαση της ενότητας της Εκκλησίας. Το κείμενο είναι σαφές: καταδικάζει τις φυλετικές διακρίσεις και εθνικές έριδες και τις διχοστασίες, πού αναιρούν την «ενότητα της πίστεως». Ο φυλετισμός (εθνικισμός) καταδικάζεται ως «καινή δόξα», «ξένος» προς την ορθόδοξη παράδοση και «νεωτερική λύμη». Η Εκκλησία -υποστηρίζεται- δεν μπορεί να γίνει ποτέ «εθνική», δηλαδή «φυλετική». Και αυτό, πράγματι, ήταν το καίριο πρόβλημα για τη βαλκανική πραγματικότητα το 19ο αιώνα, όταν, με την επίδραση της Γαλλικής Επανάστασης και των ευρωπαϊκών εθνικισμών, η αναφορά δεν ήταν πια στην «εν Ελλάδι», στην «εν Βουλγαρία» ή στην «εν Σερβία» Ορθοδοξία, αλλά στην «ελληνική» (όχι: ελλαδική), στη βουλγαρική και στη σερβική Ορθοδοξία.

Η Ορθοδοξία, έτσι, από παράγων ενότητας και συνοχής, γίνεται δύναμη διασπάσεως, διότι φιλτράρεται με τις εθνικιστικές ιδέες, πού υποτάσσουν την καθολικότητα της πίστεως στην εθνικιστική - φυλετική ιδέα. Το λεγόμενο «μακεδονικό» ή, καλύτερα, «σκοπιανό» και το «βορειοηπειρωτικό» συναρτώνται με τον εθνικισμό της Βαλκανικής, που περιθωριοποιεί την πίστη ή την υποτάσσει στις εθνικιστικές σκοπιμότητες. Είναι επίκαιρος εδώ κα'ι πάλι ο λόγος του Γ. Ιακωβάτου: «Οι Αλβανοί της Ηπείρου (όταν είναι) ορθόδοξοι, είναι "Έλληνες· άμα εισεχώρησεν ο όφις του παπισμού εις την Αλβανίαν, και το ήμισυ αυτής εγένετο παπικόν, δεν είναι "Έλληνες»! Και σ' άλλο σημείο: «Άνευ θρησκείας (εννοεί: ορθοδοξίας), Φράγκοι, Αλβανοί, Βλάχοι. Μετά θρησκείας ομογενείς» (δηλ. του ιδίου γένους, ορθόδοξοι και "Έλληνες). "Έχει μεγάλη σημασία, ότι τη συνοδική απόφαση του 1872 υπέγραψαν και πρώην Οικουμενικοί Πατριάρχες, αλλά και οι Πατριάρχες Αλεξανδρείας Σωφρόνιος και Αντιοχείας Ιερόθεος και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Σωφρόνιος. Οπότε το κείμενο έλαβε πανορθόδοξη σημασία.

6. Από τις προϋποθέσεις αυτές προσδιορίζεται η δυναμική, πού μπορεί να αναπτύξει η Ορθοδοξία στη σημερινή κρίση του ευρωπαϊκού και βαλκανικού χώρου. Η Ορθοδοξία, όμως, προϋποθέτει ορθοδόξους, πατερικό δηλαδή φρόνημα και καθολικότητα σκέψης. Η ορθοδοξολογία είναι εύκολη, ακόμη και για πολιτικούς, πού την αγνοούν ή την απορρίπτουν με την πολιτική ή και τη βιωτή τους. Η Ορθοδοξία, όμως, μόνο μέσα στην εν Χριστώ ελευθερία μπορεί να λειτουργήσει και να αποβεί ευεργετική στα ορθόδοξα έθνη. Η υπογραφή της Ορθοδοξίας σε οποιαδήποτε πολιτική την αποδυναμώνει, πολύ δε περισσότερο η ταύτιση της με οποιαδήποτε πολιτική ή ιδεολογία. Διότι η Ορθοδοξία ιδεολογικοποιούμενη αποορθοδοξοποιειται. Η Ορθοδοξία είναι Χριστοκεντρικό φρόνημα και συνείδηση, πού ενσαρκώνεται σε τρόπο ζωής, και μόνο μέσα στα όρια αυτά της αγιοπνευματικής εμπειρίας μπορεί να παραμείνει δύναμη ενοποιητική και να αναπτύξει την ενωτική δυναμική της.

Αυτήν ακριβώς την παράδοση ενσαρκώνει -και σήμερα- ο τόσο σκανδαλιστικός, για όσους έχασαν την επαφή με την ορθόδοξη παράδοση, λόγος του Σεβασμιωτάτου Επισκόπου Μπάτσκας και Νοβισάντ και Καθηγητού Πανεπιστημίου Ειρηναίου (Μπούλοβιτς): «Εγώ Σέρβος γεννήθηκα και "Έλληνας θα πεθάνω». Οι ολιγότερο ευρωπαϊκά εξελιγμένοι ή προσανατολισμένοι ορθόδοξοι αδελφοί μας στα Βαλκάνια και οι Ρωμαιορθόδοξοι (ρουμ-ορτοντόξ) της Εγγύς και Μέσης Ανατολής συνεχίζουν να ζουν συνειδησιακά στην πανενότητα του ρωμαίικου - ορθοδόξου Γένους. Έτσι, ενώ οι πολιτικές επιλογές των ηγεσιών τους ενίοτε λειτουργούν διασπαστικά, η ρωμαίικη - ορθόδοξη συνείδηση δημιουργεί ενότητα υπερεθνική, με τη συνεχή αδελφοποίηση όλων των Ορθοδόξων μέσα στο Κυριακό Σώμα, την Εκκλησία.

Μέσα στην Εκκλησία και δια της Ορθοδοξίας ζουν η Ρωμανία και η ενότητα της. Γύρω από την Αγία Τράπεζα και με τη συμμετοχή στην Ευχαριστιακή σύναξη και σύνολη τη ζωή της Εκκλησίας πραγματώνεται η υπερεθνική ενότητά μας στα όρια της «κατά Θεόν πατρίδος». Ο λόγος του Σεβασμ. Ειρηναίου δηλώνει, πάνω απ' όλα, την αρμονική και ισόρροπη σύνδεση εθνικότητας και υπερεθνικότητας (ή υπερεθνότητας), μέσα στην αγιοπνευματική ζωή και σχέση και όχι απλά στις «ορθοδοξολογίες» και τις προτάσεις για «ορθόδοξα τόξα» των ορθοδοξολογούντων και, Ίσως, αγνοούντων παντάπασι την Ορθοδοξία ως ζωή «εν Χριστώ» και εν «Αγίω Πνεύματι». Χωρίς πατερικό φρόνημα και εμπειρία, κάθε λόγος για την Ορθοδοξία είναι απλή πολιτική και γι' αυτό δεν πείθει τους Ορθοδόξους.

Μέσα στην αγιοπνευματική ατμόσφαιρα της Ορθοδοξίας, ο Σέρβος, πράγματι, είναι "Έλληνας και ο Έλληνας Σέρβος, αλλά και Αφρικανός και Ασιάτης και Αμερικανός και Ευρωπαίος. Στην τραγωδία της τέως Γιουγκοσλαβίας ο "Έλληνας Ορθόδοξος δεν συμπάσχει με τους Σέρβους, διότι παραδοσιακά και αυτοί είναι ορθόδοξοι, αλλά διότι (και όταν...) είναι «εν δικαίω», αγωνιζόμενοι για την ιστορική ύπαρξη και συνέχεια τους. Το ίδιο, δεν συμπαριστάμεθα μόνο στους Βορειοηπειρώτες, επειδή είναι "Έλληνες, αλλά σ' όλους τους Αλβανούς Ορθοδόξους, διότι αδικούνται. Η ορθόδοξη συνείδηση είναι, εξ άλλου, υπέρ των μουσουλμάνων, όταν και αυτοί αδικούνται και καταπιέζονται. "Αν δεν ενεργεί έτσι η ορθόδοξη συνείδηση, δεν μπορεί να είναι ορθόδοξη. Γι' αυτό δεν μπορούν να υπάρξουν ποτέ συμπαγή και μονοδιάστατα «ορθόδοξα τόξα», όπως τα θέλουν οι πολιτικοί, ενεργούντες κατά κανόνα με κοσμικό πνεύμα και προϋποθέσεις. Σε τελευταία ανάλυση, πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι δεν υπάρχουν σήμερα «ορθόδοξοι λαοί» ή «ορθόδοξες κυβερνήσεις», πού μπορούν να ενεργούν καθολικά «ορθοδόξως», αλλά μόνο ορθόδοξα πρόσωπα στους λαούς και ίσως και σε κυβερνήσεις, και μόνο αυτά μπορούν να ενεργήσουν ορθόδοξα. Όπως, όμως, η χωρίς ορθόδοξους προϋποθέσεις ορθοδοξολογία αποβαίνει επιβλαβής για την Ορθοδοξία, το ίδιο και η θρησκειοποίηση της Ορθοδοξίας, συμπορευόμενη σε μας τους νεο-έλληνες με την αρχαιοπληξία και ελληνομανία, βοηθεί την ανάπτυξη του εθνικισμού - ρατσισμού, οδηγώντας στην απορθοδοξοποίηση του λαού μας.

Όπως, όμως, αποδεικνύουν τα πράγματα, δεν εργάζονται μόνο οι αρχαιόπληκτοι εθνικιστές εναντίον του αληθινού πατριωτισμού - εθνισμού, αλλά και πολλοί αθεράπευτα ευρωπαϊστές. Ενώ όλο το 19ο και 20ό αιώνα η Ευρώπη καλλιεργούσε την εθνι(κιστι)κή υστερία στα Βαλκάνια, για να μπορεί να έχει εύχρηστα προτεκτοράτα, σήμερα, μέσα στην προοπτική της Ενωμένης Ευρώπης, χρησιμοποιώντας ως όργανα κάποιους κονδυλοφόρους του δημοσιογραφικού, αλλά και του επιστημονικού χώρου, επιδιώκει να αμβλύνει, ώσπου να το νεκρώσει, το εθνικό-πατριωτικό φρόνημα, ενώ κύκλοι της εμμένουν πεισματικά στον εθνικισμό - ρατσισμό τους.

Είναι ανάγκη, συνεπώς, να συνειδητοποιήσουν και οι Έλληνες «εθνικιστές», ότι με την τακτική τους συμπλέουν, τελικά, με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό - ρατσισμό, δολοφονώντας τον αυθεντικό πατριωτισμό, πού θεμελιώνεται μόνο στην άδολη φιλανθρωπία της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας των Αγίων μας. Παράλληλα, όμως, βλάπτουν και την υπερεθνική ρωμαίικη ενότητα του Ελληνισμού με την υποτίμηση της Ορθοδοξίας ή την «εθνικοποίηση» της, δηλαδή τη διαστρέβλωση της κατ' εξοχήν ενοποιητικής μας δύναμης στους δύσκολους καιρούς μας. Τελικά ο με αυτή την έννοια «εθνικισμός» δεν αποβαίνει αρνητική δύναμη μόνο για την πίστη και παράδοση μας, αλλά και για το ίδιο το "Έθνος, το όποιο διατείνεται ότι θέλει να προφυλάξει.

ΠΗΓΗ

Μ.Μπόλαρη: Πρώην ΚΝΙΤΙΣΣΑ νυν Τροτσκίστρια με... 565.640 ευρώ

Ακόμη ένα εύπορο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το πόθεν έσχες των βουλευτών του. Συγκεκριμένα, η κυρία Μπόλαρη, ιδρυτικό στέλεχος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς, Συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχεται από τον τροτσκιστικό χώρο, συμμετέχει σε 9 προσωπικούς και κοινούς λογαριασμούς με συγγενικά της πρόσωπα, ύψους 565.640 ευρώ.

Ποιά είναι όμως η κ.Μπόλαρη; Κνίτισσα που αποχώρησε το 1989, ιδρυτικό στέλεχος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς και μετέχουσα στο Ελληνικό Κοινωνικό Φόρουμ, είχε διεκδικήσει άλλες τέσσερις φορές την εκλογή της με τον ΣΥΡΙΖΑ, από το 2004.

Τελικά εκει στο ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει κάποιος που να μην είνα εύπορος; Ακόμη και οι εκπρόσωποι της ...Εργατικής Αριστεράς(!!) του μόνο ...επενδύσεις δεν έχουν κάνει ακόμη...Η πλήρη αντίθεση μεταξύ ιδεολογίας και...δεξιάς τσέπης...
ΠΗΓΗ

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ (βίντεο)

ΟΙ ΗΛΙΑΚΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Αρχιτέκτονες και πολεοδόμοι στην αρχαία Ελλάδα ακολουθούσαν τις συμβουλές του Σωκράτη στο σχεδιασμό σπιτιών και πόλεων με βάση την παθητική ηλιακή αρχιτεκτονική.

                 Τυπικό αρχαιοελληνικό σπίτι προσανατολισμένο στον άξονα Βορρά-Νότου, με την είσοδο και τα κύρια δωμάτια      στραμμένα στο Νότο για καλύτερη εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας. Πηγή: Supplied

ΠΟΤΕ στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρξε ένα τόσο διαπρεπές και εξέχον μέλος της κοινωνίας που να υποστήριξε τόσο θερμά την ηλιακή αρχιτεκτονική από τον Σωκράτη. Ο κορυφαίος φιλόσοφος ένιωθε τόσο έντονα την αναγκαιότητα οικοδόμησης πόλεων και κατοικιών σύμφωνα με τον ήλιο, ώστε σκέφτηκε να δημιουργήσει μια τάξη για να διδάξει στους μαθητές του τα μυστικά της ηλιακής αρχιτεκτονικής.

Αυτό αναφέρεται στο ενδιαφέρον βιβλίο του Τζον Περλίν “Let It Shine: The 6000-Year Story of Solar Energy”, στο οποίο ο συγγραφέας παραθέτει αρχαιολογικά και ιστορικά στοιχεία για να δείξει ότι από τη Νεολιθική ακόμη εποχή τα σπίτια χτίζονταν με τέτοιο τρόπο ώστε να συλλαμβάνουν το φως του ήλιου τον χειμώνα.

Στο βιβλίο υπάρχουν μερικά εντυπωσιακά στοιχεία: όχι μόνο τώρα, αλλά τα τελευταία τρεις χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ηλιακούς συλλέκτες – παλιά για να εστιάσουν το ηλιακό φως και να ανάψουν φωτιά, κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης για να συγκολλήσουν μέταλλα και κατά τον δέκατο ένατο αιώνα για να κινήσουν ατμομηχανές· η βιομηχανία παραγωγής ηλιακών θερμοσιφώνων άρχισε να αναπτύσσεται στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, πριν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο, ενώ από τη δεκαετία του 1870, οι επιστήμονες και οι μηχανικοί είχαν ήδη βρει τρόπους και μέσα που μετέτρεπαν την ηλιακή ακτινοβολία απευθείας σε ηλεκτρική ενέργεια.

Θέματα ζωτικής σημασίας σήμερα, καθώς ολόκληρος ο πλανήτης οδεύει προς μια μη αντιμετωπίσιμη ενεργειακή κρίση.

Κατά τον συγγραφέα, οι τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι έχουν ωφεληθεί τα τελευταία έξι χιλιάδες χρόνια από την ενέργεια του ήλιου είναι μυριάδες. Και αναρωτιέται: αφού πριν από χιλιάδες χρόνια λαοί όπως οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Κινέζοι μπόρεσαν να αξιοποιήσουν με επιτυχία την ενέργεια του ήλιου, γιατί να μην μπορούμε κι εμείς, με την προχωρημένη τεχνολογικά γνώση μας, να κάνουμε την ηλιακή ενέργεια θεμέλιο και βάση του πολιτισμού μας;

Πολύ πριν από το ηλεκτρικό ρεύμα, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, οι σχεδιαστές σπιτιών έπρεπε συχνά να χρησιμοποιούν παθητικές πηγές ενέργειας για την άνεση των ενοίκων. Με βάση αυτό, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν προγραμματίσει την οικοδόμηση ολόκληρων πόλεων στην Ελλάδα και τη Μικρά Ασία, όπως η Όλυνθος και η Πριήνη, επιτρέποντας σε κάθε ιδιοκτήτη σπιτιού να έχει πρόσβαση στο φως του ήλιου για ζεστασιά το χειμώνα. Αυτό το πετύχαιναν χαράσσοντας τους δρόμους από τα ανατολικά προς τα δυτικά, έτσι ώστε κάθε σπίτι να έχει νότιο προσανατολισμό.

              Στην Πριήνη οι κύριοι δρόμοι είχαν σχεδιαστεί στον άξονα Ανατολής-Δύσης, επιτρέποντας σε όλα τα σπίτια να έχουν πρόσβαση το χειμώνα στον ήλιο για να ζεσταίνουν το εσωτερικό τους. Πηγή: Supplied


             Με το να έχουν την είσοδο και τα κύρια ανοίγματα στραμμένα στο νότο, τα σπίτια της αρχαιότητας εκμεταλλεύονταν τις ηλιακές ακτίνες για θέρμανση και φως. Οι περισσότερες πόλεις ήταν έτσι σχεδιασμένες που να επιτρέπουν σε κάθε σπίτι να θερμαίνεται από τον ήλιο κατά τους χειμερινούς μήνες. Πηγή: Supplied

Η σωκρατική διδασκαλία

Ο Ξενοφών, που στα νιάτα του υπήρξε μαθητής του Σωκράτη, αναφέρει στο έργο του “Απομνημονεύματα Σωκράτους” τι δίδασκε ο μεγάλος σοφός στους μαθητές του σχετικά με τον βιοκλιματικό σχεδιασμό και τα παθητικά ηλιακά συστήματα.

Όπως το συνήθιζε, ο Σωκράτης ξεκινούσε τη συζήτηση κάνοντας μια απλή, κατά τα φαινόμενα, παρατήρηση: «Όταν κάποιος θέλει να χτίσει ένα σπίτι, δεν πρέπει να το κάνει όσο γίνεται πιο ευχάριστο, αφού θα ζήσει μέσα σ’ αυτό, και όσο πιο χρήσιμο γίνεται; Και δεν είναι ευχάριστο ένα σπίτι που το καλοκαίρι είναι δροσερό και το χειμώνα ζεστό; Τώρα, από την εμπειρία μας βλέπουμε ότι στα σπίτια που έχουν νότιο προσανατολισμό, οι ακτίνες του ήλιου περνούν μέσα από τις στοές (σκεπασμένες βεράντες), αλλά το καλοκαίρι η διαδρομή του ήλιου είναι ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας και πάνω από την οροφή, έτσι έχουμε σκιά…» Και παρουσιάζοντας αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους είναι ωφέλιμη η ηλιακή αρχιτεκτονική, ο Σωκράτης καταλήγει στο συμπέρασμα ότι σε ένα σπίτι σχεδιασμένο με αυτό τον τρόπο «ο ιδιοκτήτης θα βρει σε αυτό ένα καταφύγιο για όλες τις εποχές… γεγονός που καθιστά το σπίτι και χρήσιμο και ευχάριστο».

Οι αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν σε ελληνικές πόλεις και οικισμούς μεταξύ του 500 π.Χ. και του 200 π.Χ. έδειξαν ότι οι κατασκευαστές τόσο των αγροτικών όσο και των αστικών κατοικιών ακολουθούσαν τις συμβουλές του Σωκράτη.

Η αρχή έγινε με την αναδιαμόρφωση δύο σπιτιών στο κέντρο της Αθήνας, όπου οι εργάτες άλλαξαν τη διάταξη των δωματίων, έτσι ώστε να έχουν νότιο προσανατολισμό. Δηλαδή, το αίθριο και τα μεγάλα ανοίγματα (πόρτες και παράθυρα) να κοιτούν προς το νότο, ενώ τα βορινά ανοίγματα ήταν λίγα και μικρά.


Η νέα αρχιτεκτονική αντίληψη εξαπλώθηκε σύντομα σε όλο τον ελλαδικό χώρο, καθώς οι κατασκευαστές κατοικιών άρχισαν να υιοθετούν την ηλιακή αρχιτεκτονική. Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήραν οι πολεοδόμοι.

               Αναπαράσταση σε υπολογιστή του εσωτερικού μιας κατοικίας της Ολύνθου. Η σκεπαστή βεράντα στο αίθριο έχει νότιο προσανατολισμό για καλύτερη εκμετάλλευση του ηλιακού φωτός. Πηγή: Supplied

ΌΛΥΝΘΟΣ: η πρώτη ηλιακή πόλη

Παρά το γεγονός ότι η Πριήνη, η αρχαία ελληνική πόλη στη νοτιοδυτική Καρία, στις ακτές της Μικράς Ασίας, κοντά στη Σάμο, είναι μέχρι σήμερα ονομαστή για την ρυμοτομία της, η πρώτη ηλιακή πόλη της αρχαίας Ελλάδας ήταν η Όλυνθος.

Η αρχαία αυτή πόλη της Χαλκιδικής, χτισμένη σε μια εύφορη πεδιάδα, στο μυχό του κόλπου της Τορώνης, κοντά στη βάση της χερσονήσου της Κασσάνδρας, απέχει περίπου 11,5 χλμ. από την Ποτίδαια και 4 χλμ. από τη θάλασσα.

Τα οικοδομικά τετράγωνα της Ολύνθου, μήκους 100 περίπου μέτρων και πλάτους 40 μέτρων, χωρίζονταν από δρόμους 5-7 μ. στον άξονα Ανατολής-Δύσης, οι οποίοι συνδέονταν ακανόνιστα με μερικούς εγκάρσιους. Κάθε οικοδομικό τετράγωνο είχε μια σειρά από πέντε σπίτια στην κάθε πλευρά του δρόμου, ανάμεσα στα οποία υπήρχε ένας στενός διάδρομος. Τα σπίτια της Ολύνθου είναι τα αρχαιότερα που ξέρουμε και σχεδόν τα μόνα της κλασικής εποχής. Τα σπίτια της Πριήνης, της Πέλλας, της Περγάμου και της Δήλου είναι μεταγενέστερα.

Το παράδειγμα της Ολύνθου μιμήθηκαν και άλλες πόλεις, με αποτέλεσμα η ηλιακή αρχιτεκτονική να εξαπλωθεί μέχρι και τη σημερινή κεντρική Βουλγαρία. Ακόμη και αν η εδαφική έκταση παρουσίαζε δυσκολίες, οι πολεοδόμοι εύρισκαν τρόπους να τις ξεπεράσουν.


Παραμένει αδιευκρίνιστο αν οι απόψεις του Σωκράτη στηρίζονταν στην πυθαγόρεια φιλοσοφία ή προέρχονταν μόνο από την εμπειρική παρατήρηση. Είναι πάντως γνωστό ότι ένας άλλος πυθαγόρειος φιλόσοφος, ο μεγάλος δραματουργός Αισχύλος έλεγε ότι «μόνο οι πρωτόγονοι και οι βάρβαροι δεν γνωρίζουν τον τρόπο να κάνουν τα σπίτια τους να αντικρίζουν τον ήλιο το χειμώνα».

Στην κάτοψη αυτή του πολεοδομικού σχεδίου της Ολύνθου βλέπουμε ότι οι κύριοι δρόμοι είναι προσανατολισμένοι στον άξονα Ανατολής-Δύσης. Πηγή: Supplied

Αναπαράσταση συγκροτήματος κατοικιών στην Όλυνθο. Τα δωμάτια και οι προσόψεις των κατοικιών κοιτάζουν προς το Νότο. Οι κατοικίες προστατεύονται από το ψύχος του βόρειου ανέμου με έναν ψηλό τοίχο, στον οποίο δεν υπάρχουν καθόλου ανοίγματα. Πηγή: Supplied

ΠΗΓΗ

ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΣ:"ΜΟΝΟ ΟΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ"

Ἡ ποινικοποίησις τῆς …περικεφαλαίας.

Οἱ Σιωνιστὲς ποινικοποίησαν ἄκομα καὶ τὴν περικεφαλαία!
Μετὰ ἀπὸ ῥουφιανιὰ τῶν γνωστῶν πρακτόρων τῆς Μοσᾶντ, ποὺ παριστάνουν τοὺς δημοσιογράφους…
…100.000 εὐρῶ πρόστιμο στὴν Ἐθνικὴ Ἑλλάδος.

Μετὰ τοὺς προδότες …θὰ μᾶς κυβερνήσουν γενίτσαροι, ῥουφιάνοι καὶ πράκτορες!

Πρόστιμο 100.000 ευρώ στην εθνική Ελλάδος επέβαλε η FIFA

Με πρόστιμο, ύψους 100.000 ευρώ, τιμωρήθηκε η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδας από τη FIFA, για την συμπεριφορά των οπαδών της στον αγώνα με την Ρουμανία, για τα μπαράζ του Μουντιάλ 2014.

Η διεθνής ομοσπονδία ποδοσφαίρου θεώρησε ότι η συμπεριφορά των έλλήνων φιλάθλων στο παιχνίδι με τη Ρουμανία ήταν ανάρμοστη – την περιέγραψε χαρακτηριστικά ως «περιφρονητική σε λόγια και πράξεις» – και γι’ αυτό το λόγο επέβαλε πρόστιμο 100.000 ευρώ.

Από τη «δαγκάνα» της, ωστόσο, δεν ξέφυγαν ούτε οι Ρουμάνοι, οι οποίοι τιμωρήθηκαν επίσης για τα όσα έγιναν στο δεύτερο μπαράζ για τα προκριματικά του Μουντιάλ στο Βουκουρέστι με πρόστιμο που άγγιξε τις 50.000 ευρώ.
ΤΑ ΝΕΑ

Οἱ ῥουφιάνοι τῆς δημοσιογραφίας, ποὺ ζήτησαν ἀπὸ τὴν FIFA νὰ τιμωρήσῃ τοὺς φέροντες Περικεφαλαία…



Οἱ περικεφαλαῖες ἀπαγορεύτηκαν διότι ὁ,τιδήποτε θυμίζει Ἀρχαία Ἑλλάδα … δὲν ἀρέσει στοὺς σιωνιστὲς καὶ τὰ τσιράκια τους….

Ἀντιθέτως φορέστε ἐλεύθερα ὀτιδήποτε σᾶς γελοιοποιεῖ, ὅπως κέρατα, περοῦκες καὶ κόκκινες μύτες κλόουν. 

Ἐλεύθερα κάνετε παρέλαση γυμνοί, ἀγκαλιὰ μὲ δονητές, στὸ κέντρο τῶν Ἀθηνῶν … ἀλλὰ ΜΗΝ ΔΙΑΝΟΗΘΕΙΤΕ να φορέσετε περικεφαλαῖες!


ΠΗΓΗ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Του ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΟΥΔΗ
Τα έθνη δεν αξίζουν μόνο με το να μένουν έθνη αν δεν είναι συνάμα και ζύμη για την δημιουργία πολιτισμών και ξεχωριστών ανθρώπων.
ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ

Η μεγαλοσύνη των εθνών δεν μετριέται με το στρέμμα
Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.
ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

Ο Ελληνικός Εθνικισμός δεν είναι ιδεολογία, είναι σύμβολο πίστεως. Πίστεως, στην... ιστορία της αυτόχθονης ελληνικής φυλής που αναδύθηκε και εξανθρωπίσθηκε σ’ αυτόν τον μαγικό τόπο, εδώ και τουλάχιστον 300.000 χρόνια, σύμφωνα με τις πιο συντηρητικές εκτιμήσεις της χρονολόγησης των ανθρώπινων ευρημάτων που βρέθηκαν στην πατρίδα μας. Πίστεως, στις αφομοιωτικές της ικανότητες, που μέσα στο διάβα του χρόνου ρούφηξαν όλες τις ανθρώπινες προσμείξεις που παρεισέφρυσαν σ’ αυτόν τον χώρο και που λόγω της πολιτισμικής της ισχύος, γέννημα-θρέμμα της μαγείας της γης, της θάλασσας, του ήλιου, του αέρα και της ντοπιολαλιάς της Ελλάδας, κράτησε την ελληνικότητά της: το όμαιμο, το ομόγλωσσο, το ομόδοξο και το ομότροπο.

Το ελληνικό έθνος υπήρξε πάντοτε ένα οργανικό συνεκτικό βιολογικό σύνολο μέσα από την κοινή του κυτταρική μνήμη και την δημιουργική του βούληση, η οποία υπήρξε ο καταλύτης της διαμόρφωσης ενός οικουμενικού ανθρωπιστικού πολιτισμού. Και είναι αυτή ακριβώς η εν δυνάμει προδιαγεγραμμένη παραγωγή πολιτισμού που αποτελεί το αυθεντικό κριτήριο αξιολόγησης των εθνών που αναδεικνύονται μέσα από το φυλετικό τους υπόβαθρο και εκβλαστάνουν σε έναν συγκεκριμένο τόπο ως οριοθετημένες και εξελισσόμενες συλλογικότητες, σε έναν πλανήτη που υφίσταται ολοένα και περισσότερο την αφαίμαξη από τα οικονομικά παράσιτα που προσπαθούν να τον μεταμορφώσουν σε μία παγκόσμια δουλοπαροικία.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός είναι έκφραση της ελληνικής ιδιοπροσωπίας. Είναι αυθύπαρκτος, αυτόφωτος και αυτοδύναμος. Δεν είναι εισαγόμενος, δεν είναι προϊόν απομίμησης ή αντικατοπτρισμού. Δεν σχετίζεται με τον λαϊκισμό του ιταλικού φασισμού που θωπεύει τα συνδικάτα, ούτε με τις ιδεοληψίες του γερμανικού ναζισμού περί αρίας φυλής που διαχύθηκε από τον Βορρά κομίζοντας την σοφία σε μια ζούγκλα υπανθρώπων. Ούτε ακόμη με την όποια οικονομική νεοθεολογία μαρξιστικής ή νεοφιλελεύθερης φύσεως που οδηγεί στον δρόμο της δουλείας του ανθρώπου από τον άνθρωπο ή την όποια αναρχική θεώρηση των πραγμάτων γιατί γνωρίζει ότι οι αδήρητοι νόμοι της φύσεως γεννούν πάντα μία τάξη μέσα από το όποιο προσωρινό χάος (ordo ab chao). Ούτε σχετίζεται με τον εβραϊκό εθνικισμό που πρεσβεύει την γραμμική πορεία της ιστορίας, την αναρρίχηση στην σκάλα του Ιακώβ προς έναν απωλεσθέντα παράδεισο.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός έχει την αίσθηση της κυκλικής ροής της ιστορίας, της αέναης επιστροφής, γι’ αυτό δεν φοβάται την πτώση, γνωρίζει ότι θα την ακολουθήσει η άνοδος. Η κινητήριος δύναμίς του, η συλλογική του βούληση για αγώνα, ανταποκρινόμενη στις προκλήσεις της ζωής και του τόπου, μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς την δόξα τραβά. Πιστεύει στις εκλάμψεις του ελληνικού πνεύματος (που, όπως ο Θεός, όπου θέλει πνει), παρά στο συνεχές και διάχυτο λυκαυγές και λυκόφως της όποιας Ανατολής και της όποιας Δύσης. Είναι η ισχυρή ακτίνα του λέϊζερ που όταν αναλάμψει, όλοι οι άλλοι πολιτισμοί γύρω του συνειδητοποιούν πως οι ίδιοι μπροστά του ήτανε φώτα, χίλια φώτα, μα δεν ήτανε το Φως.

Κι αυτό διότι ο Ελληνικός Πολιτισμός δεν είναι ουτοπικός, γνωρίζει ότι ποτέ δεν θα υπάρξει γύρω του υπεραφθονία υλικών και πνευματικών αγαθών, προϋπόθεση για κάθε ουτοπικό όνειρο άπειρης χρονικής διάρκειας. Και επειδή ακριβώς ακολουθεί, σε συμφωνία με τη φύση, ένα κυλιόμενο τροχό ακμής και παρακμής, κορύφωσης και ύφεσης, διαστολής και εκτόνωσης, γι’ αυτό στοχεύει πάντα στην σταδιακή συσσώρευση ενέργειας έτσι ώστε, όταν έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, να την επανεκπέμπει όλη μαζί ως φωτεινή δέσμη, μορφοποιημένη μέσα από τους πνευματικούς του μετασχηματιστές και τους ψυχικούς ενισχυτές του, σε έναν υπέρλαμπρο ανθρωπιστικό κυματαγωγό και παλλόμενο σε βάθος χρόνου πολιτισμικό οδοδείκτη. Και επειδή ακριβώς είναι βαθειά ανθρωπιστικός, έχοντας ως αρχή το όνειρο του ενός να μην γίνεται εφιάλτης για τον άλλο, σέβεται και εκτιμά τις φυλές, τους λαούς και τα έθνη του πλανήτη που ζουν στον δικό τους τόπο, στο δικό τους περιβάλλον, με τα δικά τους ήθη και έθιμα, την δική τους κουλτούρα, τον δικό τους πολιτισμό και την δική τους τιμή και υπερηφάνεια.

Παράλληλα όμως οφείλει, στα πλαίσια του δέοντος, να προασπίζεται για λόγους αυτοσυντήρησης – φυσικά, ψυχικά και πνευματικά – την δική του πατρίδα, την δική του ιστορία, την δική του ταυτότητα, τις δικές του υπερβατικές προοπτικές και το δικό του μεταφυσικό υπόβαθρο. Και αγωνίζεται για να διατηρήσει την δική του εθνική κρατική οντότητα ενάντια στις οσμωτικές πιέσεις αλλογενών, αλλόθρησκων, και αλλοφύλων από τους οποίους κατακλύζεται τα τελευταία χρόνια, και από τους οποίους υπονομεύεται διαχρονικά μέσα και έξω από την επικράτειά της.

Ο ελληνικός λαός δεν είναι αφιλόξενος, απλά για να φιλοξενήσει θα πρέπει να έχει το δικό του σπίτι. Και σήμερα κινδυνεύει πλέον το σπίτι του να μην είναι πια δικό του σπίτι. Άλλο αφομοίωση περιορισμένου αριθμού παρείσακτων και άλλο εισβολή εξωγήινων, αλλότριων, ξένων και πολιτισμικά απροσάρμοστων όντων που μετεωρίζονται επάνω μας χωρίς πατρίδα.

Όμως στις δικές μας φλέβες ρέει ακόμα αίμα ελληνικό. Αυτό το αίμα, που το έθνος των Ελλήνων έχυσε στο παρελθόν κρουνηδόν, για να υπερασπίσει την βιολογική του καθαρότητα και την φυσική και πνευματική του ελευθερία, δεν θα το νοθεύσει, δεν θα το αφήσει να μετατραπεί από άλικο αίμα της παλληκαριάς σε πράσινο αίμα της κάμπιας.

Ο ιερός βράχος της Ακροπόλεως δεν θα επιτρέψει την ύβρι της αυθαίρετης δόμησης επάνω του, ενός Πύργου της Βαβέλ, ούτε την περικύκλωσή του από το Τείχος των Δακρύων. Ο φωτοδότης Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο οποίος διέπει την ελληνική γραμμή, έχει την δύναμη να διαλύσει με τις ακτίνες του την ετερόφωτη ημισέληνο και το ψυχρό φως των όποιων αστεριών του σκότους. Οι κίονες της ισχύος, της σοφίας και του κάλλους, ο δωρικός, ο ιωνικός και ο κορινθιακός παλμός της ελληνικής καρδιάς, που αντηχούν σήμερα μέσα από τα σήμαντρα των εκκλησιών μας, θα αποτρέψουν αυτό που υπέστη η Ρώμη – την πολιτισμική και εθνοφυλετική κατάρρευση – όταν επέτρεψε να ρεύσει στον Τίβερη ο Γάγγης και ο Ορόντης, ο Νείλος, ο Τίγρης, και ο Ευφράτης. Τα ύδατα της Στυγός εγγυώνται την Κάθαρση και την Νέμεση. Και νυν και αει.

Ο Ελληνικός Εθνικισμός είναι υποχρεωμένος να αμυνθεί ενάντια στην επιχειρούμενη πτωχοποίησή του. Όχι την οικονομική πτωχοποίηση. Αυτήν δεν την φοβάται. Ποτέ δεν ήταν αναζητητής και κυνηγός υλικών θησαυρών. Αυτοί ποτέ δεν του διασφάλιζαν γνώση και σοφία. Οδηγός του είναι πάντοτε η απάντηση του Ευκλείδη στον Πτολεμαίο, όταν ο τελευταίος προσφέρθηκε να του χαρίσει αμύθητους θησαυρούς για να μάθει άκοπα τα «κόλπα» της γεωμετρίας: «Δεν υπάρχει βασιλική οδός για την γεωμετρία».

Αυτήν την δύσβατη προσωπική οδό στην γνώση και την σοφία που έμελλε να πορευθούν οι Έλληνες συλλογικά, με τον καθένα να υπερβαίνει μόνος του τα δικά του εμπόδια στην κατανόηση και χειραγώγηση των μυστηρίων της ζώσας φύσεως που μας περιβάλλει, αυτήν την εθνική και πατρογονική πολιτισμική μας κληρονομιά, οφείλουμε να την διατηρήσουμε σε καιρούς χαλεπούς.

Οφείλουμε να αντισταθούμε στην πνευματική μας πτωχοποίηση αποκτώντας στέρεες γνώσεις γύρω από την υπόσταση του εαυτού μας και συνειδητοποιώντας τις υποχρεώσεις του έναντι της φυλής μας, των πατέρων μας, και του έθνους μας. Είναι ένας αγώνας που απαιτεί περισσότερο την σε βάθος συνειδητοποίηση ότι ερχόμαστε από μακριά για να πορευθούμε ακόμη πιο μακριά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για να το επιτύχουμε, και λιγότερο την ενστικτώδη διάχυτη επιθετικότητα της άνευ απωτέρου σχεδίου περιφρούρησης της στιγμής.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σύμβολο του Ελληνικού Εθνικισμού δεν είναι, παρά την ελληνική τους προέλευση, ούτε ο αγκυλωτός σταυρός, το «Τετρασκέλιο Γαμμάδιο» των Ελλήνων (το συντιθέμενο από τέσσερα ελληνικότατα «Γ»), ούτε ο Κρητικός διπλούς πέλεκυς, η «Λάβρυς», αλλά το τηλαυγές απολλώνιο διπλό αντικατοπτρικό «Έψιλον» των Δελφών, γεννήτορας, στην τετραγωνισμένη του ρέουσα και δυναμική έκφανση, του «Ελληνικού Μαίανδρου» («τα πάντα ρει» και «τα πάντα οιακίζει ο κεραυνός»). Είναι το «Εδιζησάμην Εμαυτόν» του Ηρακλείτου, το «ερεύνησα τον εαυτό μου μέσα στον καθρέφτη της ψυχής μου, στο έσοπτρον του ένθεου πνεύματος των προγόνων μας». Γιατί το «ένδον σκάπτε» που οδηγεί στο «γνώθι σαυτόν» αποκτάται μέσα από την ιερή νέκυια, την κατάδυση στις ρίζες της φυλής και του έθνους, αντικατοπτρισμός των οποίων είμαστε εμείς, συνεχιστές και δημιουργοί, όχι μητραλοίες και εξολοθρευτές. Έτοιμοι να γνωρίσουμε το βάθος, τις τρικυμίες, και την απεραντοσύνη της θάλασσας, ταξιδεύοντας πάντα «κατ’ εμπορίαν και θεωρίαν» για να βρούμε το πέρασμα, ακόμα κι αν χρειαστεί να ναυαγήσουμε. Όμως ποτέ δεν θα πνιγούμε.

Ντέιβιντ Χάρις: O Εβραίος που έδωσε εντολή "τελειώστε με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ"

Ο πασίγνωστος και πανίσχυρος Εβραίος, Ντέιβιντ Χάρις είναι σήμερα ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Εβραϊκής Κοινότητας.
Είναι το πρόσωπο που πριν περίπου έναν χρόνο ζήτησε προσωπικά από τον Αντώνη Σαμαρά- με τον οποίον διατηρούν ιδιαίτερα στενές σχέσεις- να κλείσει την υπόθεση της Χρυσής Αυγής και να στείλει τα στελέχη της πακέτο στη Δικαιοσύνη.
Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν απλώς η αφορμή, καθώς οι συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής θα είχε δρομολογηθεί με κάποιον τρόπο ούτως ή άλλως.
Από το γραφείο του Ντέιβιντ Χάρις στη Νέα Υόρκη περνούν καθημερινά δίνοντας τα διαπιστευτήριά τους κορυφαίοι Αμερικανοί και ξένοι πολιτικοί, επιχειρηματίες και μεγαλοπαράγοντες της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής σκακιέρας.
 Όταν ο Ντέιβιντ Χάρις συναντήθηκε με τον Έλληνα Πρωθυπουργό στο Μανχάτταν της Νέας Υόρκης, λίγες εβδομάδες μετά τις συλλήψεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής, φέρεται να έδωσε στον Σαμαρά συγχαρητήρια για την "εξαιρετική δουλειά".
Όμως όπως όλα δείχνουν οι κατευθύνσεις που δίνει ο πανίσυχρος Εβραίος στην ελληνική κυβέρνηση δεν σταματούν εδώ.
Ο ίδιος φέρεται να έχει δώσει εντολή ώστε η δίκη των Χρυσαυγιτών να γίνει άμεσα, το αργότερο μέσα στο επόμενο τρίμηνο.
Το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι θέλει να έχει στα χέρια του καταδικαστικές αποφάσεις προκειμένου - σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες- να προβεί και οι Εβραίοι να ζητήσουν δικαστικά την τιμωρία των στελεχών της Χρυσής Αυγής για την άρνηση του Ολοκαυτώματος.
ΠΗΓΗ

ΤΑ ΣΕΒΗ ΜΑΣ ΔΩΣΙΟΛΟΓΙΩΤΑΤΕ !!!!

Οφείλουμε να ασχοληθούμε, έστω και μία φορά, μ' έναν Πήλιο Γούση ''υπεράνω υποψίας''..
     Τον άνθρωπο που τα τελευταία εννέα χρόνια προσωποποιεί τον θεσμό (σιγά τον θεσμό, όπως τον κατάντησε ο ιδρυτής του ΠαΣοΚ) του Προέδρου της (κάποιας) Δημοκρατίας!

     Είναι ο άνθρωπος-συνοδοιπόρος του Μεγάλου Τυχοδιώκτη, αυτός που πάντα στήριξε και υπηρέτησε πιστά τον πασοκισμό..
     ..τα ''σα εκ των σων'' του βαθέως ΠαΣοΚ, ο άνθρωπος φαινόμενο, αφού στην ηλικία των 11 ετών εμφανίζεται, κατά τα λεγόμενά του, σαν αντάρτης στην Αντίσταση κατά των γερμανών..
     ..ο άνθρωπος που διετέλεσε επί σειρά πολλών ετών υφυπουργός και υπουργός Εξωτερικών, χωρίς να γνωρίζει γρί αγγλικά(!)..
     ..ο άνθρωπος που πρόθυμα και απρόκλητα εμφανίστηκε σαν ''δανειστής'' του αφεντικού του, προσπαθώντας να τον διασώσει από άλλο ένα μεγάλο του σκάνδαλο, αυτό της ροζ βίλλας της Εκάλης..
     ..ο άνθρωπος που από την αρχή μέχρι το τέλος της πολιτικής του καριέρας υπήρξε μία πειθήνια μαριονέτα της εξουσίας γενικότερα, και του ''συστήματος ΠαΣοΚ'' ειδικότερα.
     Ο απολύτως συνυπεύθυνος για την πορεία και την κατάντια της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια!

     Τα χρόνια των μνημονίων και της οικονομικής και πολιτικής κατοχής,  ακριβοπληρωμένος, δυσθεώρητος και μεγαλοπρεπής, παρακολουθεί  απ' τον θρόνο της Προεδρίας άβουλος και αμέτοχος την καταστροφή της χώρας, τον βιασμό του λαού του, την παρέλαση πιθηκοειδών στα κυβερνητικά έδρανα, και κυρίως..

     ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ, κάθε πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που του παρουσιάζουν οι νενέκοι της κυβέρνησης,
     ..επικυρώνοντας με την υπογραφή του σαν άλλος Χίντενμπουργκ της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, την πράξη θανάτου της δημοκρατίας που ορκίστηκε να φυλάσσει!

     Αυτός ο άνθρωπος σε λίγες μέρες θα ευχηθεί και πάλι στον ελληνικό λαό, με διάγγελμά του για το νέο έτος, ειρήνη, υπομονή και ευτυχία!

     Είναι ντροπή για την 'Ηπειρο του Ζάππα, του Αρσάκη του Αβέρωφ, των Ζωσιμάδων, του Σίνα, του Ριζάρη, του ΣΚΟΥΦΑ και του  ΤΣΑΚΑΛΩΦ,
     ..των Σουλιωτών ηρώων και των νεκρών του Κομμένου..

     Και είναι κρίμα για την Ελλάδα, ένα τόσο μικρό ανθρωπάκι να βρίσκεται στην θέση του ανώτατου αξιώματος..
     Κρίμα..
ΠΗΓΗ

Γαλλία: Ενας μαύρος κάνει αντισιωνιστική εκστρατεία εναντίον των Εβραίων

Ο Υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας ανακοίνωσε την Παρασκευή 27 Δεκεμβρίου ότι εξετάζει όλες τις νομικές δυνατότητες για να απαγορεύσει τις δημόσιες εκδηλώσεις του μαύρου χιουμορίστα-ηθοποιού Ντιεντονέ ο οποίος αποτελεί πλέον κίνδυνο για τη δημόσια τάξη με τις αντισιωνιστικές ατάκες του.


Σε ανακοίνωσή του ο Υπουργός Εσωτερικών καταγγέλλει κατηγορηματικά τις ρατσιστικές και αντισημιτικές ομιλίες του χιουμορίστα και ηθοποιού Ντιεντονέ ο οποίος πρόσφατα προβοκάρισε τον γνωστό δημοσιογράφο της γαλλικής ραδιοφωνίας Πατρίκ Κοέν ενώ λίγους μήνες νωρίτερα είχε απειλήσει τον δημοσιογράφο Φρεντερίκ Χαζίζα της ιδιωτικής τηλεόρασης LCP-AN.
Ωστόσο ο μεγαλύτερος θόρυβος δημιουργήθηκε από την «χειρονομία της quenelle» την οποία ανακάλυψε ο χιουμορίστας-ηθοποιός, η οποία, σύμφωνα με τον Αλαίν Γιακούμποβιτς της Ενωσης κατά του ρατσισμού και του αντισημιτισμού «είναι ο χαιρετισμός ναζί από την ανάποδη που σημαίνει σοδομισμό των θυμάτων του Ολοκαυτώματος».
Στην αφίσα που βλέπετε ο Ντιεντονέ κάνει την διάσημη πλέον χειρονομία. Το ένα χέρι προς τα κάτω και το άλλο τεντωμένο στον αντίθετο ώμο. Ας σημειωθεί ότι «quenelle» στη Γαλλία είναι ένα τρόφιμο ζυμαροειδές που μοιάζει με μεγάλο υπόθετο.


Ποιός είναι ο Ντιεντονέ

Ο Dieudonné έγινε γνωστός σαν χιουμορίστας γύρω στο 1990. Ακούει στο αστείο όνομα Dieudonné M'bala M'bala, Ντιεντονέ Μ'παλα Μ'πάλα.

Μαζί με τον εβραίο Ελί Σεμούν (!) δημιουργεί ένα κωμικό δίδυμο ώσπου χωρίζουν το 1997. Το 1997είναι υποψήφιος με την Αριστερά και τους Οικολόγους και καταγγέλλει κυρίως το αποικιακό παρελθόν της Γαλλίας με τα σκλαβοπάζαρα. Το 2013 μπάνει στο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο της Λε Πεν και ξεκινάει έναν αγώνα εναντίον «του αμερικανο-σιωνιστικού συστήματος».

Στην αφίσα ο Ντιεντονέ ποζάρει με το ακροδεξιό «μυαλό» Alain Soral.

ΠΗΓΗ

Αποκάλυψη: Δωρεάν περίθαλψη στην Τουρκία με υπογραφή του ΔΟΣΙΛΟΓΟΥ Άδωνι Γεωργιάδη

Την ώρα που κλείνουν τα νοσοκομεία σε ολόκληρη τη χώρα, με ΦΕΚ που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, μπορεί ο κάθε Έλληνας να πάει σε νοσοκομείο της Τουρκίας και να έχει δωρεάν περίθαλψη. Αυτό ακριβώς υπέγραψε ο υπουργός Υγείας Άδωνις Γεωργιάδης, μαζί με άλλους υπουργούς, ενώ παράλληλα με άλλο ΦΕΚ, τα ελληνικά νοσοκομεία μπορούν να χρησιμοποιήσουν Τούρκους γιατρούς, αρκεί να πληρούνται κάποιες προδιαγραφές!

Συν τοις άλλοις, σε άλλο ΦΕΚ φαίνεται ότι μπορούν Τούρκοι επιχειρηματίες να επενδύσουν στην υγεία της Ελλάδας, αγοράζοντας κλινικές, στο πλαίσιο της διασυνοριακής φιλίας…

Δείτε τα πρώτα δύο έγγραφα που αποδεικνύεται ότι το ελληνικό κράτος μας πληρώνει τα νοσήλια για να πάμε στην Τουρκία…


Στο παρακάτω έγγραφο φαίνεται ξεκάθαρα ότι ελληνικά νοσοκομεία μπορούν να χρησιμοποιούν Τούρκους γιατρούς, αρκεί να πληρούνται κάποιες προδιαγραφές…

ΠΡΟΒΑΤΟ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ ΜΕ ΤΙΣ ΧΡΥΣΕΣ ΤΣΕΠΕΣ ΘΑ ΣΕ ΣΩΣΟΥΝ.

Ζήτημα πολιτικής και ηθικής τάξης για την αξιωματική αντιπολίτευση οι προκλητικά υψηλές καταθέσεις και τα χαρτοφυλάκια  μετοχών και ομολόγων -
Οι βουλευτές επένδυαν στα κερδοσκοπικά funds -
Σφοδρές αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος

― Του Γιάννη Μακρυγιάννη

Αν η αμφισβήτηση στις αμφιλεγόμενες συμπεριφορές των πολιτικών του παλαιού δικομματικού συστήματος συμπυκνώθηκε στη φράση «ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό», η όποια καχυποψία έως αμφιβολία εκφράζεται για τους νεοφώτιστους πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει πλέον να κωδικοποιείται με την επισήμανση «το νόμιμο δεν είναι πάντα και αριστερό»!

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δέχθηκε τις τελευταίες ημέρες με τη δημοσίευση των «πόθεν έσχες» των βουλευτικών του ένα ισχυρό χτύπημα και στο ηθικό πλεονέκτημα που καταφανώς είχε έναντι του φθαρμένου παλαιού πολιτικού συστήματος, αλλά και στην ουσία των όσων διαφορετικών εξαγγέλλει.

Η αποκάλυψη ότι δύο κορυφαία στελέχη του, οι σκιώδεις υπουργοί Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος και Ανάπτυξης κ. Γιώργος Σταθάκης έχουν επενδύσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε ξένους επενδυτικούς οίκους -ακόμη και σε σύμβολα του πιο ακραίου και αρπακτικού καπιταλιστικού μοντέλου- πάγωσε τους πάντες στην Κουμουνδούρου και προκάλεσε ορυμαγδό αρνητικών σχολίων.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η ενόχληση της ηγεσίας και προσωπικά του κ. Αλέξη Τσίπρα είναι τόσο έντονη, που θεωρείται βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα θα υπάρξει υποβάθμιση - αν όχι περιθωριοποίηση των δύο στελεχών. Για την παρούσα φάση η Κουμουνδούρου επέλεξε μία ήπια γραμμή άμυνας έναντι των επικρίσεων και άφησε τα δύο στελέχη να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους.

Παράγοντες που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις βαθύτερες διαθέσεις των έμπιστων συνεργατών του κ. Τσίπρα διαβεβαιώνουν ότι η υπόθεση των κυρίων Τσακαλώτου και Σταθάκη εξελήφθη ως βαρύτατο πολιτικό και ηθικό πλήγμα για τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν θα μείνει αναπάντητο. «Σε ηθικής τάξης ζητήματα στενοί συνεργάτες του προέδρου όπως οι κύριοι Γιάννης Δραγασάκης, Αλέκος Φλαμπουράρης και Νίκος Βούτσης είναι αυστηροί σε απόλυτο βαθμό», σημειώνουν άνθρωποι που γνωρίζουν καλά πώς κινούνται τα πράγματα στις κουίντες της Κουμουνδούρου.

Ανεπιθύμητος

Τα μηνύματα άλλωστε που έφτασαν από τη βάση του κόμματος στην ηγεσία είναι εντελώς καταδικαστικά για τους δύο σκιώδεις υπουργούς και δεν αφήνουν πολλά περιθώρια. Οι κύριοι Τσακαλώτος και Σταθάκης θεωρούνται περίπου ανεπιθύμητοι στις οργανώσεις, ενώ η προσπάθεια του πρώτου να δικαιολογηθεί λέγοντας ότι τις επενδύσεις του τις διαχειρίζεται ο… πατέρας του εξόργισε τα μέλη του κόμματος.

Το γεγονός και μόνο ότι η Κουμουνδούρου βρέθηκε ξαφνικά να απολογείται για την ηθική κορυφαίων στελεχών της είναι πρωτόγνωρο για την Αριστερά. Κανείς δεν μιλά για παρανομία, αλλά το ότι εμφανίζονται επιφανή μέλη του κόμματος, που σηκώνουν καθημερινά το βάρος της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση στο όνομα της κοινωνικής προστασίας, να επενδύουν σε αμφιλεγόμενα funds με ελεγχόμενο ρόλο στην εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης είναι τουλάχιστον μία παραδοξότητα. «Το πρωί επενδυτές, το βράδυ διαδηλωτές», είπε με μία δόση πίκρας και σκωπτικού χιούμορ στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ με παρουσία στα κοινωνικά κινήματα. Πολλοί αναρωτιούνται πλέον πώς θα μπορεί να ασκηθεί αξιόπιστη αντιπολίτευση σε θέματα κοινωνικής ευαισθησίας και να υπερασπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ τα πιο φτωχοποιημένα τμήματα του πληθυσμού όταν έχει σε κορυφαίες θέσεις στελέχη με εντελώς αντίθετες προσωπικές αγωνίες από τους πολίτες, τους οποίους βασανίζει η ανεργία και η μιζέρια. «Εκείνοι κοιτάζουν τους δείκτες των χρηματιστηρίων και οι καθημερινοί άνθρωποι το πώς θα τα φέρουν βόλτα», σημείωνε παλαιό στέλεχος του κόμματος.

Περιουσίες και περιουσίες

Η κατοχή πλούτου, βέβαια, από αριστερούς πολιτικούς δεν ήταν κατ’ ανάγκην από μόνη της αντικείμενο επικρίσεων. Η περίπτωση του κ. Αλέκου Αλαβάνου στο παρελθόν το απέδειξε, αφού ουδέποτε δημιουργήθηκε κάποιο θέμα για την τεράστια περιουσία της οικογενείας του. Τούτα τα περιστατικά όμως, που συνδέονται με επενδυτικές προτιμήσεις -οι οποίες αποτυπώνουν πίστη και προσδοκίες- σε κερδοσκοπικά κεφάλαια και «ιέρακες» του νεοφιλελευθερισμού είναι εντελώς διαφορετικά. Το κλίμα επιβαρύνθηκε από την αποκάλυψη ότι έτερος σκιώδης υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο επί της Δημόσιας Τάξης κ. Δημήτρης Τσουκαλάς, εισέπραξε προ τριετίας το μάλλον εξωπραγματικό για τα σημερινά δεδομένα ποσό του ενός εκατομμυρίου ευρώ ως αποζημίωση συνταξιοδοτικού προγράμματος και της εθελουσίας εξόδου από την ιδιωτική τράπεζα στην οποία εργαζόταν επί δεκαετίες.

Η περίπτωσή του μούδιασε την ηγεσία όχι μόνο από τις εντυπώσεις για το ύψος του ποσού, αλλά και από την ενίσχυση μιας αίσθησης ότι οι εκπρόσωποι του παραδοσιακού συνδικαλιστικού κινήματος υπήρξαν ευνοημένοι ενός διαπλεκόμενου συστήματος, που κωδικοποιείται ως «εργοδοτικός συνδικαλισμός».

Στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αναπτύχθηκε και έντονη δυσφορία για το ότι η υποψηφιότητα -και στη συνέχεια η εκλογή- του κ. Τσουκαλά με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του κόμματος επιβλήθηκε επιμόνως από τη σοσιαλιστική, πασοκογενή τάση. Επανήλθαν με έναν τρόπο και υπό αυτό το πρίσμα οι επιφυλάξεις που κατά καιρούς εκφράζουν πολλοί στον ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την αξιοποίηση στελεχών που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και πιθανόν να κουβαλούν δυσβάστακτα πολιτικά βάρη. Η υπόθεση δεν προκαλεί κατ’ ανάγκην σοβαρά προβλήματα με τους πασοκογενείς, ωστόσο κάνει την ηγεσία να επανεξετάζει ορισμένα θέματα γύρω από τέτοιου είδους συνεργασίες.


Το πρωί επενδυτές, το βράδυ διαδηλωτές


Προκλητικές επενδύσεις στους αμαρτωλούς οίκους κερδοσκοπίας σε βάρος της Ελλάδας της κρίσης από σκιώδεις υπουργούς και εργοδοτικούς συνδικαλιστές

― Του Μανόλη Γαλάνη

Τα φουσκωμένα βιβλιάρια και οι εντυπωσιακές επενδυτικές τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης έφεραν σε αμηχανία την ηγετική ομάδα του κόμματος, καθώς κάποια «πόθεν έσχες» δημιουργούσαν συνειρμούς με τη λαϊκή έκφραση «αριστερός με δεξιές τσέπες». Στο πλαίσιο αυτό, οι συγκεκριμένοι βουλευτές διατηρούν λογαριασμούς 4,7 εκατ. ευρώ, ενώ έχουν επενδύσει σε αμοιβαία κεφάλαια και ομόλογα το ποσό των 2,3 εκατ., παρουσιάζοντας εικόνα οικονομικής ευμάρειας.

Το πλέον ενδιαφέρον, όμως, είναι ότι οι «θεωρητικοί» της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, εμφανίζονται άκρως γοητευμένοι από την καταιγιστική δυναμική των ξένων funds στη διεθνή οικονομική σκακιέρα. Παρά την επίσημη διακήρυξη ρήξης του κόμματος με το παγκοσμιοποιημένο μεγάλο κεφάλαιο και την ισοπεδωτική κερδοφορία των απανταχού κερδοσκόπων, βασικοί εκφραστές αυτής της θέσης φαίνεται ότι έχουν επενδύσει τις οικονομίες τους στον ναό του παγκόσμιου καπιταλισμού και σε «αμαρτωλούς» οίκους που σχετίζονται με την Ελλάδα της κρίσης:

1. Αμιγούς επιθετικής καπιταλιστικής στόχευσης είναι το επενδυτικό χαρτοφυλάκιο του βουλευτή Β’ Αθήνας, κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου, με συνολική αξία κτήσης 457.700 ευρώ και 107.000 αγγλικών λιρών (127.273 ευρώ). Στην κορυφή των προτιμήσεων του υπεύθυνου Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται η BlackRock, η μεγαλύτερη επενδυτική εταιρεία του κόσμου. Στον οικονομικό κολοσσό, που πραγματοποίησε εν μέσω κρίσης την αξιολόγηση των ελληνικών τραπεζών, ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών τοποθέτησε το ποσό των 130.000 ευρώ αγοράζοντας 11.000 μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων. Στη δήλωση «πόθεν έσχες» του δε, φιγουράρει και το όνομα της JP Morgan με εγγραφή 1.764 μεριδίων αμοιβαίων κεφαλαίων της εταιρείας στην οποία έχουν επιβληθεί από τις αμερικανικές αρχές δυσθεώρητα πρόστιμα, ύψους 13 δισ. δολαρίων, για σκανδαλώδεις αγοροπωλησίες παραγώγων. Διαθέτει επίσης ομόλογα αξίας 100.000 λιρών Αγγλίας της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, ενώ όσον αφορά στα επίπεδα ρευστότητας του κ. Τσακαλώτου, σε 17 τραπεζικούς λογαριασμούς υπάρχουν συνολικές καταθέσεις 291.000 ευρώ. Η περιουσιακή του κατάσταση συμπληρώνεται από δύο κατοικίες στην Κηφισιά, ένα γραφείο και μία ακόμη οικία στην Πρέβεζα.
2. Σε ανάλογο κλίμα κινείται και η επενδυτική προσέγγιση του βουλευτή Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ και υπεύθυνου του τομέα Ανάπτυξης του κόμματος, κ. Γιώργου Σταθάκη. Ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας έχει αγοράσει αμοιβαία κεφάλαια εσωτερικού και εξωτερικού με την αξία κτήσης τους να ανέρχεται στα 376.000 ευρώ. Στο συγκεκριμένο ποσό συμπεριλαμβάνονται 100.000 ευρώ που αφορούν σε αγορά μεριδίων των επενδυτικών προϊόντων της BlackRock και της JP Morgan. Οσο για τις αποταμιεύσεις του κ. Σταθάκη, αποτελούνται τόσο από καταθέσεις σε ευρωπαϊκό όσο και σε αμερικανικό νόμισμα, αναλυόμενες σε 304.630 ευρώ και 201.329 δολάρια (146.431 ευρώ).
3. Σε περίοπτη θέση στο κλαμπ των εκατομμυριούχων της Βουλής συμπεριλαμβάνεται και το όνομα του βουλευτή Επικρατείας, κ. Δημήτρη Τσουκαλά, ο οποίος είναι δικαιούχος καταθέσεων ύψους 1.071.000 ευρώ. Το «εφάπαξ» του κ. Τσουκαλά με τα έξι μηδενικά  από την ιδιωτική ολλανδική τράπεζα όπου δούλευε, απογείωσε κυριολεκτικά την περιουσιακή του κατάσταση την τριετία 2010-2012 αφού τα προσωπικά εισοδήματα του πρώην προέδρου των τραπεζοϋπαλλήλων αυξήθηκαν κατά 1.473.040 ευρώ.
4. Σε ελαφρώς χαμηλότερο επίπεδο βρίσκεται το υπόλοιπο των τραπεζικών λογαριασμών της συναδέλφου του κ. Τσουκαλά στη Β’ Αθήνας, κυρίας Νάντιας Βαλαβάνη, αφού διαθέτει 20 βιβλιάρια καταθέσεων, ύψους 885.000 ευρώ, τα οποία αναλύονται σε 452.885 ευρώ και 364.000 λίρες Αγγλίας(432.967 ευρώ). Οσον αφορά στο χαρτοφυλάκιο της γνωστής συγγραφέως και οικονομολόγου, περιορίζεται σε εγχώριο αμοιβαίο κεφάλαιο με αξία κτήσης 24.500 ευρώ.
5. Δυναμικό χαρτοφυλάκιο μετοχών, ομολόγων και αμοιβαίων κεφαλαίων εσωτερικού και εξωτερικού με συνολική αξία κτήσης 830.600 ευρώ διαθέτει ο βουλευτής Β' Αθήνας, κ. Δημήτρης Παπαδημούλης. Το χαρτοφυλάκιο των 14 τίτλων του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ έχει κυρίως διεθνή προσανατολισμό, αφού περιλαμβάνει τοποθετήσεις στις αγορές Ευρώπης, Ασίας και Ινδίας. Το ζεύγος Παπαδημούλη διαθέτει τραπεζικό λογαριασμό 454.378 ευρώ, ενώ ο βουλευτής είναι συνδικαιούχος σε ακόμα 8 βιβλιάρια με το συνολικό ύψος των ποσών αυτών να είναι της τάξης των 499.000 ευρώ.
6. Συνδικαιούχος σε τραπεζικούς λογαριασμούς άνω του μισού εκατομμυρίου ευρώ είναι και η βουλευτής Α’ Αθήνας, κυρία Μαρία Μπόλαρη, ιδιωτική υπάλληλος. Η κυρία Μπόλαρη, ιδρυτικό στέλεχος της Διεθνιστικής Εργατικής Αριστεράς, Συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ που προέρχεται από τον τροτσκιστικό χώρο, συμμετέχει σε 9 προσωπικούς και κοινούς λογαριασμούς με συγγενικά της πρόσωπα, ύψους 565.640 ευρώ.
7. Ανάλογη είναι και η εικόνα της ρευστότητας του βουλευτή Λέσβου, κ. Γιάννη Ζερδελή, με οικογενειακές τραπεζικές καταθέσεις της τάξης των 494.500 ευρώ και 45.870 δολάριων(33.562 ευρώ).
8. Στα ίδια περίπου επίπεδα κινείται και η περιουσια­κή κατάσταση του συναδέλφου του στην Α’ Θεσσαλονίκης, κ. Γιάννη Αμανατίδη, ως συνδικαιούχου με τη σύζυγό του σε επενδυτικό χαρτοφυλάκιο με αξία κτήσης 463.410 ευρώ και οικογενειακές καταθέσεις 56.600 ευρώ.
9. Τέλος, οι οικογενειακές καταθέσεις του βουλευτή Εύβοιας, κ. Βαγγέλη Αποστόλου, ανέρχονται στα 350.143 ευρώ, ενώ έχει αγοράσει αμοιβαία κεφάλαια αξίας 32.500 ευρώ.

Ευκλείδης Τσακαλώτος: Έπαιζε με τα πιο κερδοσκοπικά funds


― Του Δημήτρη Μαρκόπουλου

Οι Γάλλοι την προσδιορίζουν ως «La gauche caviar», δηλαδή την «Αριστερά με το χαβιάρι». Πρόκειται για όρο που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του ’80 από τους επικριτές του τότε Γάλλου προέδρου Φρανσουά Μιτεράν.

Συχνά η μονολιθική στα όρια της θρησκευτικής ορθοδοξίας Αριστερά εξαπέλυε πυρά κατά όσων τολμούσαν να δηλώσουν αριστεροί, με γεμάτα όμως πορτοφόλια και τρόπο ζωής που πόρρω απείχε από τον πολιτικό ασκητισμό, την ταύτιση με τον λαό και την ταπεινοφροσύνη του συνεπούς προς τους σοσιαλιστικούς κώδικες «συντρόφου». Να όμως που δύο κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, οι κύριοι Ευκλείδης Τσακαλώτος και Γιώργος Σταθάκης, φαίνεται πως ενέδωσαν σε άλλου τύπου επιλογές, προκαλώντας τουλάχιστον αμηχανία.

Ξεκάθαρα βέβαια η επιλογή επενδυτικών χαρτοφυλακίων και αμοιβαίων ομολόγων δεν αποτελεί αδίκημα. Το γεγονός, όμως, πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έθεσε πολιτικά στο στόχαστρο εδώ και πέντε χρόνια τις «ανεξέλεγκτες αγορές» και το «αδυσώπητο χρηματοοικονομικό κεφάλαιο», δημιουργεί λογικές απορίες για τον τρόπο που τα δύο κορυφαία στελέχη του οικονομικού του επιτελείου κινήθηκαν. Για κάποιους επρόκειτο για την πλήρη επαναφορά του περίφημου νεοκαραμανλικού σλόγκαν «το νόμιμο είναι και ηθικό», που  για την περίπτωση μπορεί να γίνει «νόμιμο ναι, αριστερό όμως;».

Κι αυτό διότι σαφώς παρανομία δεν υπήρξε στις τοποθετήσεις των κυρίων Τσακαλώτου και Σταθάκη σε αμοιβαία των σχημάτων Templeton, BlackRock, JP Morgan, Morgan Stanley, SISF EuroCorp ή Invescο Perpetual. Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο μπορείς να αντιμάχεσαι ένα αδηφάγο χρηματοοικονομικό σύστημα όντας εμμέσως (αφού επενδύεις στη βιωσιμότητά του) υπηρέτης του.

Μια προσεκτική ματιά, λοιπόν, στα χαρτοφυλάκια σε αμοιβαία κεφάλαια των δύο εξεχόντων εκπροσώπων του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποδεικνύει ότι πρόκειται για επενδυτές υψηλών γνώσεων που δεν ψωνίζουν από τον «επενδυτικό πάγκο της λαϊκής».
Η επιλογή στοχευμένων και «ψαγμένων» αμοιβαίων, οι εμπνεύσεις για τοποθετήσεις σε μακροχρόνιες αποδόσεις σε ομόλογα χωρών που αναγνωρίζονται ως προοπτικά δυναμικές μονάχα από τους μυημένους, τα σοφιστικέ επενδυτικά χαρτοφυλάκια των μεγάλων παγκόσμιων οίκων του χρήματος προδίδουν μεγάλη εξειδίκευση - στα όρια του επαγγελματισμού. Πρόκειται όπως αναφέρει γνωστός αναλυτής των χρηματοοικονομικών δεδομένων για «χαρτοφυλάκια-Rolls-Roys και όχι για… επενδυτικό κατιμά».

Χαρακτηριστική είναι η επιλογή της JP Morgan από τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και ισχυρό παράγοντα του οικονομικού επιτελείου του κόμματος κ. Ευκλείδη Τσακαλώτο. Διαθέτει 1.764,91 μερίδια, αξίας 25.000 ευρώ σε JP Morgan Fund - Germany Equity Fund. Σε μια περίοδο που ο κ. Αλέξης Τσίπρας ξιφουλκεί κατά της μεγαλύτερης οικονομίας της Ε.Ε., ο συνοδοιπόρος του επένδυσε ένα σημαντικό για την κρίση ποσό στην ισχυρή προοπτική των γερμανικών επιχειρήσεων όπου το εν λόγω fund κυρίαρχα επενδύει.

Οπως εξάλλου αναφέρεται στο προφίλ του equity fund «στόχος του είναι να προωθήσει τη μακροχρόνια κεφαλαιακή ανάπτυξη μέσω επενδύσεων σε γερμανικές επιχειρήσεις». Η JP Morgan, όμως, ήταν που μιλούσε σε ανάλυσή της στις 28 Μαΐου του 2013 για «πλεόνασμα δημοκρατίας» στον ευρωπαϊκό Νότο. Γι’ αυτήν άραγε τη δήλωση-εκτίμηση του fund τι έχει να πει ο κ. Τσακαλώτος;



ΛΙΡΕΣ ΚΑΙ ΔΟΛΑΡΙΑ

Η δεύτερη επιλογή του που εντυπωσιάζει είναι η τοποθέτηση 3.000 μεριδίων στην Invesco Perpetual, αλλά και στην Invesco Balanced Risk Allocation Fund, στην οποία τοποθέτησε 50.000 λίρες.

Σε ό,τι αφορά τις άλλες επιλογές, διακρίνεται η BlackRock, που πραγματοποίησε τους ελέγχους στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, η επιλογή ιδιωτικών ασφαλιστικών γκρουπ όπως οι ING και Metropolitan Life, που επιδιώκουν το πέρασμα των συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα, οι Credit Suisse, European Investment Bank (εκεί τοποθέτησε 100.000 λίρες Αγγλίας), αλλά και οι τοποθετήσεις σε Templeton Asian Growth και Templeton Frontier. Στην τελευταία ο κ. Τσακαλώτος έχει τοποθετήσει 15.000 ευρώ και αφορά ένα fund που έχει επικεντρώσει στις αναδυόμενες αγορές που απασχολούν κυρίως την Παγκόσμια Τράπεζα.

Πρόκειται για ανώριμες -προς το παρόν- αγορές, στις οποίες όμως η Templeton επιλέγει να επενδύει. Χώρες δηλαδή όπως η Αργεντινή (!), η Βουλγαρία, το Βιετνάμ, το Καζακστάν, η Ουκρανία, η Εσθονία, η Κροατία, όπου ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε και η οικονομία της ελεύθερης αγοράς κυριαρχεί.

Εκεί είδε ο κ. Τσακαλώτος τις ευκαιρίες και όχι φυσικά σε χώρες με σοσιαλιστική κατεύθυνση, τις οποίες δεν προτίμησε. Και μια και αναφερθήκαμε στο fund Templeton, να θυμίσουμε ότι παράλληλα διατηρεί και το ίδρυμα Templeton που ευνοεί τη σύγκλιση σε παγκόσμιο επίπεδο της θρησκείας και της επιστήμης και που έχει στο παρελθόν κατηγορηθεί ότι χρηματοδοτεί την αμερικανική Δεξιά, ανελεύθερα καθεστώτα, μέχρι και τον επάρατο Φρίντμαν που η Αριστερά έχει δαιμονοποιήσει διά του περίφημου βιβλίου της Ναόμι Κλάιν «Το Δόγμα του Σοκ».

Θα πρέπει να σημειώσουμε πως ο κ. Τσακαλώτος τόνισε ότι οι επιλογές αυτές υπήρξαν αποφάσεις του πατέρα του, Στέφανου μια δικαιολογία αρκετά αδύναμη αν δει κανένας τις εξειδικευμένες οικονομικές σπουδές του ίδιου, τη θητεία που είχε στη Βρετανία όπου έζησε για χρόνια και τις τοποθετήσεις οι οποίες δείχνουν ξεκάθαρη κατεύθυνση στα μεγάλα χρηματοοικονομικά ιδρύματα της Γηραιάς Αλβιώνος.


Η Σκοτσέζα οικονομολόγος στους rich & famous του ΣΥΡΙΖΑ

Καμία οικονομική ιστορία δεν μπορεί να θεωρηθεί ολοκληρωμένη αν μέσα σε αυτήν δεν υπάρχει και μια γυναίκα. Στην περίπτωση, λοιπόν, των rich and famous Αριστερών του ΣΥΡΙΖΑ ξεχωρίζει για την παρουσία της μια… Σκοτσέζα.

Ο λόγος για τη σύζυγο του κ. Τσακαλώτου με την καταγωγή (και υπηκοότητα) από τη χώρα των Highlands, Χέδερ-Ντενίζ Γκίμπσον. Μια κορυφαία, όπως πληροφορούμαστε, οικονομολόγο που ήδη από τα πρώτα χρόνια της περασμένης δεκαετίας προσλήφθηκε στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ηταν η εποχή που διοικητής της ήταν ο κ. Λουκάς Παπαδήμος και κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ, με το οποίο ο κ. Τσακαλώτος διατηρούσε άριστες σχέσεις, χρειαζόταν καλά «μυαλά» για να πάει προς τον δρόμο του ευρώ. Αυτές τις πασοκικές γνωριμίες θα χρησιμοποιούσε και το 2010 ο κ. Τσακαλώτος για να επιστρέψει και ο ίδιος στη χώρα ως καθηγητής Οικονομικών.

Η κυρία Γκίμπσον θεωρείται από τους συναδέλφους της εξαιρετική οικονομολόγος, που φέρνει αέρα Ευρώπης στην Τράπεζα της Ελλάδος, αν και είχαν εκφραστεί κατά το παρελθόν κάποιες επιφυλάξεις για το κατά πόσο μια Βρετανίδα υπήκοος δικαιούνταν να τοποθετηθεί στο Ελληνικό Δημόσιο. Πρόκειται για μια επιστήμονα πάντως με έντονο συγγραφικό έργο (έχει προχωρήσει σε πλήθος εκδόσεων αλλά και αναλύσεων για την πορεία εντός του ευρώ και την ελληνική οικονομία), ενώ κάποιοι βρίσκουν πίσω από κάποιες τελευταίες διαφοροποιήσεις της ΤτΕ την υπογραφή της. Ανθρωπος επικοινωνιακός και γελαστός, χαίρει εκτίμησης στον επαγγελματικό της κύκλο.

Σε κάθε περίπτωση, εκτός των δικών του εσόδων που αγγίζουν το 2011 τα 47.586,68 ευρώ, ο κ. Τσακαλώτος έχει διόλου ευκαταφρόνητη βοήθεια από την οικονομολόγο σύζυγό του, η οποία το 2011 πήγε στο σπίτι της 136.621,58 ευρώ. Αξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως συγκριτικά με το 2009, όταν λάμβανε 129.970,25 ευρώ, η σύζυγος του κ. Τσακαλώτου παρουσίασε αύξηση στα έσοδά της, μέρος των οποίων προφανώς προέρχεται και από άλλες πηγές, καθώς  οι μισθοί των διευθυντών, όπως η ίδια, στην τράπεζα φτάνουν μέχρι 8.000 μικτά.

Δημήτρης Τσουκαλάς: Ο αριστερός συνταξιούχος που έγινε χρυσός από ολλανδική τράπεζα

― Του Κώστα Τσαούση

Το χρυσό πακέτο του ενός εκατομμυρίου ευρώ που εισέπραξε το νεοφώτιστο στέλεχος της Αριστεράς προκάλεσε τη μήνη και τα βιτριολικά σχόλια όχι μόνο των πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και των συντρόφων του συνδικαλιστών που δεν θα αξιωθούν ποτέ να πάρουν ένα αξιοπρεπές εφάπαξ από τα απογυμνωμένα δημόσια ταμεία τους.

Ο αρχισυνδικαλιστής που πέρναγε «επισκέπτης» επί 35 χρόνια από τη δουλειά του στην ABN AMRO, για να πάρει αποζημίωση εθελούσιας εξόδου 350.000 ευρώ κι άλλα 650.000 από την ιδιωτική του ασφάλιση στην Generali, κατέληξε ο πλέον προκλητικός αντιμνημονιακός κροίσος. Πώς από Πασόκος «ακτιβιστής» στην ΟΤΟΕ έφτασε στα βουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ και προαλείφεται για υπουργός σε μελλοντική κυβέρνηση Τσίπρα

Ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην πρόεδρος της ΟΤΟΕ κ. Δημήτρης Τσουκαλάς εξασφάλισε ένα κολοσσιαίο ποσό το 2010 από ειδικό πρόγραμμα της ολλανδικής τράπεζας ABN AMRO στην οποία τυπικά εργαζόταν χωρίς να δουλεύει τα περισσότερα από τα 35 χρόνια του εργασιακού του βίου.

Ο «κωλοτούμπας», όπως τον αποκάλεσε πρόσφατα ο περιφερειάρχης Αττικής κ. Γιάννης Σγουρός, εμφανίστηκε αμήχανος σε τηλεοπτικές εκπομπές και απέφυγε να πάρει θέση για τον ρόλο της ιδιωτικής ασφάλισης χάρη στην οποία έγινε εκατομμυριούχος, αφού το κόμμα του είναι υπέρ του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος με αναδιανεμητικό χαρακτήρα και αξιοπρεπείς παροχές προς όλους. Σύμφωνα με τις διευκρινίσεις που έδωσε για το φορτωμένο «πόθεν έσχες» του, εισέπραξε 650.000 ευρώ από το ασφαλιστήριο συμβόλαιο της Generali και 350.000 από το πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου από την ξένη τράπεζα, η οποία έχει πλέον αναστείλει τη λειτουργία της στην Ελλάδα.

Υψηλόβαθμα στελέχη ιδιωτικών τραπεζών μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι οριακά το 2010 οι διοικήσεις πρόσφεραν μαζί με τις χρυσές πιστωτικές κάρτες τέτοιου ύψους αποζημιώσεις στα golden boys, οι οποίες είχαν συμφωνηθεί είτε βάσει συμβολαίου είτε μέσω συνταξιοδοτικού προγράμματος. Σήμερα βέβαια αυτές οι παροχές έχουν συρρικνωθεί. Το ερώτημα είναι αν το ίδιο ποσό πήραν και άλλα διευθυντικά στελέχη ή μόνο ο συνδικαλιστής ως μπόνους για την εξασφάλιση της εργασιακής ειρήνης στην ξένη τράπεζα επί σειρά ετών.

Πάντως ο κ. Τσουκαλάς επιμένει ότι η συγκεκριμένη τράπεζα είχε ασφαλίσει όλο της το προσωπικό με τους ίδιους όρους στην ασφαλιστική εταιρεία Generali, σε ειδικό πρόγραμμα ανάλογα με τον μισθό, τα χρόνια υπηρεσίας κ.ά. Στελέχη της ασφαλιστικής αγοράς αναρωτιούνται από ποιο μαθηματικό τύπο προήλθε αυτή η ανέλπιστη απόδοση, με δεδομένο ότι πριν από 30 χρόνια τα ασφαλιστικά πακέτα δεν περιείχαν δυναμικά προγράμματα με τέτοιες διασφαλίσεις και επιτόκια.  Αλλά και το ποσό της εθελουσίας είναι επίσης υπερβολικά γενναιόδωρο. Για να έχετε ένα μέτρο σύγκρισης, το μεγαλύτερο ποσό το οποίο δόθηκε σε διευθυντή με το πρόγραμμα εθελουσίας της Eurobank που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες ήταν 170.000 ευρώ.

Το ηθικό ζήτημα που εγείρεται είναι βαθύτερο. Ενας σκιώδης υπουργός που παρακολουθεί τον τομέα Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης και δεν αποκλείεται να υπουργοποιηθεί σε μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπεκφεύγει να απαντήσει για τον μισθό και τα μπόνους βάσει των οποίων εξασφάλισε αυτό το «χρυσό πακέτο» και να υψώνει τη σημαία της επανάστασης με μοναδικό σύνθημα ότι δεν έχει δουλέψει ποτέ του στο Δημόσιο. Δεν μπορεί να επιτίθεται στο αδυσώπητο τραπεζικό σύστημα που αποφασίζει για τις τύχες των λαών και να απολαμβάνει τα οφέλη του.

Στα δύσκολα φαίνεται η ευαισθησία του αριστερού. Η ευαισθησία του κ. Τσουκαλά επικεντρώνεται σε μαθήματα ιστορίας, αφού προσφάτως είχε κατηγορήσει τον κ. Πέτρο Τατσόπουλο ότι κάνει χιούμορ με ιστορικές μορφές όπως ο κ. Μανώλης Γλέζος.  Οι ίδιοι οι σύντροφοί του δεν χάρηκαν και πολύ με τη δήλωσή του περί κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών, η οποία άφηνε αιχμές ότι ο ίδιος δεν είχε ποτέ στη ζωή του εργοδότη το Δημόσιο, αλλά οι περισσότεροι συνδικαλιστές προέρχονται από το Δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αλλά δεν είναι ολόκληρη η αλήθεια... 

Και αυτό γιατί ο κ. Τσουκαλάς με το προνομιακό στάτους των εκλεγμένων συνδικαλιστών σε πρωτοβάθμιες και πολύ περισσότερο σε δευτεροβάθμιες οργανώσεις δεν χρειάστηκε για τα περισσότερα από τα 35 χρόνια εργασίας του να δίνει το καθημερινό «παρών» στην τράπεζα. Τα περισσότερα εξ αυτών ήταν αποσπασμένος στην ΟΤΟΕ και, όπως θυμούνται συνάδελφοί του της δεκαετίας του ’90 στην ABN AMRO, «από τα γραφεία της τράπεζας στις Τζιτζιφιές περνούσε μία φορά τον μήνα για να εισπράξει τον μισθό, να μας χαιρετήσει και να φύγει». 

Αυτά είναι τα «35 συνεχή έτη εργασίας». Είτε το θέλει, είτε όχι. Βέβαια, όπως εμφανίζονται τα στοιχεία, φαίνονται όλα νόμιμα, από την αρχή ως το τέλος. Τα χρήματα ήρθαν από την ασφαλιστική εταιρεία ως αποζημίωση από ιδιωτικό ομαδικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα -το μεγαλύτερο μέρος του πακέτου- και τα υπόλοιπα από την ίδια την τράπεζα. 

Παρότι το δίκτυο της ABN AMRO πέρασε το 2002 στον έλεγχο της Aspis Bank (συμφερόντων του έγκλειστου σήμερα στις Φυλακές Κορυδαλλού Παύλου Ψωμιάδη) και στη συνέχεια ως T Bank ενσωματώθηκε στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που και αυτό κατέληξε στη Eurobank, εντούτοις η συνδικαλιστική ιδιότητα προφύλαξε τον κ. Τσουκαλά από τις κακοτοπιές εκείνης της περιόδου και δεν ακολούθησε την τύχη των άλλων εργαζομένων της τράπεζας. Βγαίνει στη σύνταξη και παίρνει το «πακέτο» τού σχεδόν 1 εκατ. ευρώ τον Δεκέμβριο του 2010, λίγο μετά την εκλογή του ως μέλους του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Αττικής. 

Ο πεθερός του Ανδρέα, του συνεργάτη του Αλέξη...

Το φθινόπωρο του 1977 μπήκε με τους καλύτερους οιωνούς για τον 29χρονο τότε οικονομολόγο. Την πρώτη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου έρχεται στη ζωή η κόρη του και δύο μήνες αργότερα, στις 20 Νοεμβρίου, το κόμμα του, το ΠΑΣΟΚ, βγαίνει ενισχυμένο από τις κάλπες και καθίσταται αξιωματική αντιπολίτευση. Ο νεαρός οικονομολόγος που ακούει στο όνομα Δημήτρης Τσουκαλάς δεν είναι ένας απλός οπαδός του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά ένας συνειδητοποιημένος ακτιβιστής που χτίζει πολιτικό και συνδικαλιστικό προφίλ. 

Πάντως, δεν έχει τα τυπικά χαρακτηριστικά ενός Πασόκου της Μεταπολίτευσης. 

Εχει άλλον αέρα που οφείλεται στις σπουδές του -οικονομολόγος με μεταπτυχιακό στα ναυτιλιακά και πολύγλωσσος- και εν πολλοίς στο οικογενειακό background, μια αστική καταγωγή συνοδευόμενη με οικονομική άνεση και ασφάλεια. Περιουσία σε ακίνητα, οικογενειακές μπίζνες στον χώρο των κατασκευών, υψηλό κοινωνικό στάτους. Τριάντα έξι χρόνια μετά, η κόρη του, ψυχολόγος Φιλιώ Τσουκαλά, είναι παντρεμένη με τον Ανδρέα Καρίτζη, υψηλόβαθμο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και επί σειρά ετών στενό συνεργάτη του Αλέξη Τσίπρα.

Η σχέση αυτή εξηγεί κατά μια διαδεδομένη εκδοχή το πώς και το γιατί ο παλαίμαχος συνδικαλιστής από τις «ξένες τράπεζες» βρέθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, και μάλιστα στην προνομιούχο δεύτερη θέση πίσω από την εμβληματική παρουσία του Μανώλη Γλέζου. Για πολλούς, «ο πεθερός είχε το μέσο» στο στενό επιτελείο του κ. Τσίπρα και αυτό το «μέσο» δεν ήταν άλλο από τον γαμπρό του.  Το στενό επιτελείο του κ. Τσίπρα έψαχνε μια προσωπικότητα από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ με σαφείς κοινωνικές αναφορές, που να μπορούσε να λειτουργήσει ενοποιητικά. Και ο «πεθερός του Ανδρέα» πληρούσε τα περισσότερα από τα κριτήρια. Ο κ. Τσουκαλάς είχε αποχωρήσει έγκαιρα από το μνημονιακό καράβι του Γιώργου Παπανδρέου, είχε δοκιμάσει την τύχη του με το ψηφοδέλτιο του Αλέξη Μητρόπουλου στην Περιφέρεια Αττικής και, το κυριότερο, είχε διατελέσει πρόεδρος της ισχυρής μέχρι πρότινος συνδικαλιστικής οργάνωσης των τραπεζοϋπαλλήλων, της ΟΤΟΕ. 

Ο «εργοδοτικός συνδικαλιστής» και ο σύντροφος Πρωτόπαπας

Η προεδρία της ΟΤΟΕ ήταν μια επίζηλη θέση που αποτελούσε μία όχι και τόσο κρυφή επιθυμία του κ. Τσουκαλά από παλιά. Τα δύο υποκαταστήματα που είχε η ολλανδικών συμφερόντων τράπεζα όπου δούλευε δεν μπορούσαν να του προσφέρουν τις απαραίτητες και αναγκαίες ψήφους και έδρες για την ΟΤΟΕ. Εξ αυτού χρειαζόταν συμμάχους και μηχανισμούς υποστήριξης μέσα στην παράταξή του, την ισχυρή ΠΑΣΚΕ. Με άλλα λόγια, δεν έσπευσε να ενταχθεί σε αυλές και ομάδες, κράτησε αποστάσεις από τις ενδοπαραταξιακές και ενδοκομματικές συγκρούσεις και κατοχύρωσε μια διακριτή παρουσία.

Αλλωστε διέθετε προσόντα που τον έκαναν χρήσιμο για δεύτερους ρόλους, αν και εκείνος αποζητούσε πάντα τον πρώτο ρόλο. Ενας από τους ανθρώπους που βρέθηκαν στον δρόμο του και τον βοήθησαν στη συνδικαλιστική και πολιτική του πορεία ήταν ο πρώην υπουργός κ. Χρήστος Πρωτόπαπας. 

 Οι δυο τους φαίνεται πως γνωρίστηκαν πολύ νωρίς, ήδη από τις αρχές της Μεταπολίτευσης, στις Τοπικές Οργανώσεις του Παγκρατίου. Στη συνέχεια συμπορεύτηκαν και όταν και όπου χρειάστηκε ο σύντροφος Χρήστος έβαλε και το χεράκι του. Για παράδειγμα, τα κουκιά δεν θα έβγαιναν με τίποτα για την προεδρία της ΟΤΟΕ -τότε που άδειασε η θέση του προέδρου της Ομοσπονδίας καθώς ο Δημήτρης Κουσελάς εκλέχθηκε βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004- αν κάποιος δεν κινητοποιούσε προς αυτή την κατεύθυνση τη συγκεντρωμένη δύναμη πυρός των συνδικαλιστών της Εθνικής Τράπεζας. Και όλα αυτά έγιναν την κρίσιμη στιγμή, όταν η ίδια η παράταξη της ΠΑΣΚΕ δεν φαινόταν διατεθειμένη να δώσει την υποστήριξή της στον κ. Τσουκαλά...

Ο κ. Τσουκαλάς είχε και νωρίτερα διεκδικήσει το αξίωμα του προέδρου της ΟΤΟΕ - κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν ο κ. Πρωτόπαππας έφυγε για τη ΓΣΕΕ. Εκείνα τα χρόνια η τράπεζα από την οποία προερχόταν ο αποσπασμένος στον κεντρικό μηχανισμό της ΟΤΟΕ συνδικαλιστής γέμισε νέα και δυναμικά στελέχη που στήριζαν την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της σε όλα τα επίπεδα της αγοράς. Στελέχη όπως ο πρώην πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας κ. Απόστολος Ταμβακάκης, ο κ. Γιώργος Αρώνης (από τα πρωτοκλασάτα στελέχη της Alpha Bank), ο κ. Λάμπρος Παπακωνσταντίνου (Νο 2 σήμερα της Geniki Bank), ο κ. Θόδωρος Καλαντώνης (υψηλόβαθμο στέλεχος της Alpha Bank). Τότε, στις σχετικές παρέες είχε αρχίσει να συζητείται η περίπτωση του κ. Τσουκαλά ως συνδικαλιστή του οποίου το προφίλ, αλλά και η εν γένει συμπεριφορά ταίριαζαν γάντι με τη νέα εποχή στην τραπεζική αγορά. Παρ’ όλα αυτά, το εμπόδιο του κ. Κουσελά ήταν ανυπέρβλητο. Εκείνον ήθελε ο κομματικός μηχανισμός. Το γεγονός αυτό φαίνεται να λειτούργησε ευεργετικά για τη στρατηγική του κ. Τσουκαλά. 

Ηταν από τους πρώτους που συντάχθηκαν με το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα, χωρίς ποτέ να γίνει «άνθρωπος του Σημίτη». Μάλιστα, «όταν τα πράγματα οξύνθηκαν στη δεύτερη περίοδο Σημίτη με την προσπάθεια του Τάσου Γιαννίτση να προωθήσει ένα σκληρό αλλά αναγκαίο πακέτο ρυθμίσεων για το Ασφαλιστικό, ο Τσουκαλάς μαζί με άλλους είχαν «ανέβει στα κάγκελα». 

Ο «χρήσιμος δεύτερος» γίνεται, λοιπόν, πρώτος μετά τις εκλογές του 2004 και παραμένει πρόεδρος της ΟΤΟΕ μέχρι και το 2006. 

Η εικόνα του μετριοπαθούς συνδικαλιστή της δεκαετίας του ’90 δεν υπάρχει πια. Αλλωστε ο ίδιος, όπως λένε παλιοί του σύντροφοι, όταν βρέθηκε στο τιμόνι της ΟΤΟΕ προσπάθησε να χρησιμοποιήσει την προεδρία ως εφαλτήριο για την κεντρική πολιτική σκηνή. «Ηθελε να ακολουθήσει το παράδειγμα του Πρωτόπαππα αλλά και του Δημήτρη Κουσελά. Τον πρώτο τον σεβόταν. Δεν μπορούσε όμως να συμβιβαστεί με την ιδέα ότι ο Κουσελάς που δεν διέθετε τα προσόντα τα δικά του είχε αυτή την εξέλιξη», λένε παλιοί του γνωστοί. Μάλιστα, όταν ο κ. Παπανδρέου κάλεσε τον κ. Κουσελά να αναλάβει υφυπουργός Οικονομικών τον Σεπτέμβριο του 2010, ο κ. Τσουκαλάς δεν ανήκε πλέον στο ΠΑΣΟΚ. 

Με την αντιμνημονιακή σημαία ανά χείρας ήταν υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης του Βόρειου Τομέα της Περιφέρειας Αττικής με το ψηφοδέλτιο του κ. Μητρόπουλου που υποστήριζε επίσημα ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις εκλογές του Νοεμβρίου του 2010 το ψηφοδέλτιο του κ. Μητρόπουλου δεν πήρε πάνω από 6% και κάτι και ήρθε έβδομο στη σειρά την πρώτη Κυριακή, πίσω και από τον κ. Αδωνη Γεωργιάδη. Τα χαμόγελα στον ΣΥΡΙΖΑ παγώνουν - το αποτέλεσμα δεν είναι εκείνο που αναμενόταν. Ο κ. Τσουκαλάς είναι ένας από τους τρεις που καταφέρνουν να εκλεγούν στο Περιφερειακό Συμβούλιο. Η μαγιά αυτή φαίνεται όμως ότι λειτούργησε ως πόλος αναφοράς των πασοκογενών δυνάμεων και συνέβαλε στη δημιουργία του Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου, σχήμα με το οποίο συμπορεύτηκε εκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτό το σχήμα ο κ. Τσουκαλάς -ο επονομαζόμενος και «πεθερός»- ήταν από τους πρωτοκλασάτους. Ετσι, η είσοδός του στη Βουλή δεν ήταν έκπληξη.

Γιώργος Σταθάκης: Στη σιγουριά των γερμανικών εταιρειών

Ο βουλευτής Χανίων και σκιώδης υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ αιφνιδίασε συντρόφους και αντιπάλους με τις καταθέσεις του και τις επενδυτικές του επιλογές

Η SISF Euro Corp. με έδρα στο Λουξεμβούργο ανήκει στον γερμανο-γαλλικό όμιλο Schroders που έπαιξε καίριο ρόλο στις σκληρές ιδιωτικοποιήσεις της Θάτσερ στα 80s ως εισηγητής αυτών και σύμβουλος της τότε συντηρητικής κυβέρνησης. Πρόκειται για έναν όμιλο-πυλώνα του βρετανικού συστήματος, καθώς αποτελεί το παλαιότερο χρηματοοικονομικό γκρουπ της Βρετανίας. Εκεί αποφάσισε να τοποθετήσει 26.000 ευρώ ο βουλευτής Χανίων του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γιώργος Σταθάκης. Ταυτόχρονα ο ίδιος επενδύει σημαντικά ποσά σε εταιρικά ομόλογα με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα τριετίας και νόμισμα το ευρώ. 

Η επιλογή της Morgan Stanley, στην οποία ο κ. Σταθάκης τοποθέτησε 50.000 ευρώ, δεν ξαφνιάζει καθώς ο συγκεκριμένος χρηματοοικονομικός οργανισμός βρίσκεται πίσω από το Levy Institute που συνεργάζεται πλέον με τον ΣΥΡΙΖΑ διά του γενικού του διευθυντή κ. Μάρτιν Λίμποβιτς. Παράλληλα ο βουλευτής του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει αμοιβαία μερίδια στο SISF Bric που τοποθετείται στις αναδυόμενες οικονομίες της Ρωσίας, της Κίνας, της Βραζιλίας και της Ινδίας και έχει ως βάση ιαπωνικά κεφάλαια.

Μεγάλο ενδιαφέρον όμως έχει και το γεγονός ότι ο κ. Σταθάκης διατηρεί μεγάλες καταθέσεις σε τέσσερις κυρίαρχες τράπεζες. Ολες οι καταθέσεις του είναι σπασμένες σε 100.000, δηλαδή στο όριο που η ΕΚΤ εγγυάται πως δεν πρόκειται να υπάρξει κούρεμα. Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο ίδιος ο βουλευτής φοβάται αρνητικές εξελίξεις στον τραπεζικό κλάδο. Για του λόγου το αληθές, 100.100 ευρώ διαθέτει στη Marfin, 100.000 ευρώ στην Τράπεζα Πειραιώς και 100.000 στη Γενική Τράπεζα. Στην Alpha Bank διατηρεί 201.329,65 δολάρια, που σε ευρώ είναι 146.330 ευρώ. Ωστόσο η τοποθέτηση σε δολάρια είναι ασφαλέστερη, καθώς το νόμισμα δεν είναι ευρώ, άρα μπορεί να ξεπερνά το όριο των 100.000 ευρώ. Ο κ. Σταθάκης μαζί με τη μεταφράστρια σύζυγό του, την κυρία Θέμιδα Γκέκου, κερδίζουν 61.687,77ευρώ, ενώ ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόσθετους πόρους από μη τεκμαρτά εισοδήματα και άλλες πηγές της τάξης των 53.029,35 ευρώ.

Δ. ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ

Δ. Παπαδημούλης: Εμπιστοσύνη στις BRICS

Μεσούσης της κρίσης ο βουλευτής της Β’ Αθηνών σημείωσε αύξηση καταθέσεων κατά 88.000 ευρώ (από το 2010 έως το 2011)

Παίκτης του Χρηματιστηρίου, καθώς έχει μετοχές της ΔΕΗ, του ΟΠΑΠ, του Μουζάκη, του ΟΤΕ, της Εθνικής και με συνολικό χαρτοφυλάκιο κτήσης που προκαλεί ίλιγγο στον μέσο και ρημαγμένο από τα μέτρα Ελληνα, ύψους 830.600 ευρώ, σε μετοχές, αμοιβαία και ομολογίες, ο βουλευτής Β’ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης παρουσιάζει παράλληλα και καταθέσεις ύψους 499.000 ευρώ και ακίνητα σε Φιλοθέη, Αρτέμιδα, Κυψέλη, Σητεία, Μαραθώνα. 

Το εντυπωσιακότερο στοιχείο όμως είναι ότι μέσα στην κρίση και ενώ οι δοκιμαζόμενοι συμπολίτες του διαρκώς τραβούν από τους λογαριασμούς τους χρήματα για να πληρώσουν τα χαράτσια και να επιβιώσουν, ο κ. Παπαδημούλης ακολούθησε αντίστροφη πορεία. Για την ακρίβεια, το «ΘΕΜΑ» συγκρίνοντας τα δύο τελευταία «πόθεν έσχες» του βουλευτή (2010-2011) διαπίστωσε ότι, δίχως να έχει ο ίδιος πουλήσει κάποιο περιουσιακό του στοιχείο, αύξησε την αποταμίευσή του κατά 88.000 ευρώ! Δηλαδή, από 411.000 ευρώ που είχε ως καταθέσεις το 2010, έναν χρόνο μετά οι καταθέσεις του βρέθηκαν στα 499.000 ευρώ. Ενδεχομένως να είναι από τους μετρημένους στα δάχτυλα Ελληνες που δεν σηκώνουν χρήματα, αλλά καταθέτουν. 

Σε κάθε περίπτωση, το χαρτοφυλάκιο του κ. Παπαδημούλη είναι πιο «ελληνικό», αν και εντύπωση προκαλούν τα χρήματα που έχει τοποθετήσει σε Ασία, Βραζιλία, Κίνα, Ινδία και Ρωσία (BRIC) και στις KBC India N. Asia - BRIC, Silk Route Asia, F.F. Cosmos Star Europe, FF Select ΝΑ Ευρώπης, που είναι αμοιβαία κεφάλαια, αλλά και σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και αμοιβαία Δήλος, Alpha, Πειραιώς ING κ.ά. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο κ. Παπαδημούλης είναι μηχανικός με ειδίκευση στα «πράσινα» έργα, εξελέγη ευρωβουλευτής το 2004 και βουλευτής Β’ Αθήνας το 2009. Θα πρέπει να σημειώσουμε πως η σύζυγός του κυρία Νάντια Σουμπασάκη δεν δηλώνει εισόδημα, αν και στο παρελθόν, από το 1992 έως το 2003, είχε εταιρεία διοργάνωσης εκδηλώσεων και δημοσίων σχέσεων, ενώ ήταν και μέλος της διοίκησης του Οργανισμού Αντισεισμικής Προστασίας στα χρόνια του ΠΑΣΟΚ (2003).

Δ. Μ.

ΠΗΓΗ