ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014

Προφυλακιστέος κρίθηκε ο Συναγωνιστής Η.Κασιδιάρης.Ακόμα ένα πολιτικό και δικαστικό έγκλημα


Η ΧΟΥΝΤΑ ΣΑΜΑΡΑ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΦΥΛΑΚΙΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΓΔΟΟ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ
Μόλις ανακοινώθηκε στον βουλευτή Αττικής και εκπρόσωπο Τύπου της Χρυσής Αυγής, Συναγωνιστή Ηλία Κασιδιάρη ότι κρίνεται προφυλακιστέος.
Ύστερα από μια μαραθώνια σύσκεψη των εφετών ανακριτριών Κλάπα, Δημητροπούλου και του εισαγγελέα Ντογιάκου αποφασίστηκε η παράνομη προφυλάκιση του Συναγωνιστή Κασιδιάρη.
Να τονίσουμε πως αυτή η απόφαση πάρθηκε για την ανύπαρκτη κατηγορία της "τροφοδότησης εγκληματικής οργάνωσης", καθώς ο Ηλίας Κασιδιάρης κατηγορείται για δύο σκοπευτικές καραμπίνες, για τις οποίες έχει ΝΟΜΙΜΗ άδεια και η μία από αυτές είναι του πατέρα του!
Η φωνή της Αλήθειας, η φωνή της Χρυσής Αυγής δεν φιμώνεται, ο Αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία συνεχίζεται!
ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΣΑΜΑΡΑ - ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!

ΠΗΓΗ

Τρίτη 8 Ιουλίου 2014

ΕΙΝΑΙ ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΗΛΙΘΙΕ !


Όταν θα 'χουν πουληθεί τα πάντα και κάθε προσπάθεια ανατροπής της κατάστασης θα είναι πια σχεδόν αδύνατη, τότε θα έρθει το ΚΚΕ με ύφος Παΐσιου να πει: "είδατε που σας τα 'λεγα πως ο Καπιταλισμός δε διορθώνεται;"
Συγχαρητήρια. Τότε θα 'χει δικαιωθεί πάνω στο αίμα του ελληνικού λαού.
Αλλά δε θα 'χει κάνει τίποτα για να το αποτρέψει. Τουναντίον μάλιστα, θα 'χει βάλει κι αυτό το χεράκι του, με την περίεργη έως ύποπτη στάση του. 
Ωραίοι κομμουνιστές...

Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο!
Αυτοί που κατεβάζουν χιλιάδες κόσμου στους δρόμους για να διαδηλώσουν ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια στη... Μπουρκίνα Φάσο, τώρα όχι απλώς βγάζουν τον σκασμό, αλλά με τους φτηνούς τακτικισμούς τους, εξυπηρετούν άριστα την κυβέρνηση στην πώληση της ΔΕΗ.

Φαντάζομαι πως και στα υπόλοιπα θέματα που... καίνε θα πράξει το ίδιο: θα απαιτήσει την κατάργηση του Καπιταλισμού πρώτα, πριν συναινέσει σε μια μαζική κίνηση για να διασωθεί η ενέργεια, το νερό, οι ακρογιαλιές, τα μνημεία και ό,τι άλλο βάλουν στο μάτι τα κοράκια που καραδοκούν να κατασπαράξουν από το πτώμα της Ελλάδας.

Και για την απελευθέρωση του ωραρίου επίσης που ψηφίστηκε μόλις.
Γιατί να γίνει καθολική και οργανωμένη αντίδραση; 
Δε βαριέσαι...;
Τι να το κάνεις το 8ωρο, δύσμοιρε, όσο υπάρχει Καπιταλισμός; 
Άρα: ΔΟΥΛΕΥΕ 12-ΩΡΟ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ! 
Αυτό λέει το ΚΚΕ. 

Και ο κατώτατος μισθός;
Τι 500... τι 800 ευρώ;
Όσο υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όλα αυτά είναι μάταια...
Κι ας μην έχεις να πληρώσεις το νοίκι. Τι να το κάνεις να 'χεις να πληρώνεις το νοίκι, αφού υπάρχει Καπιταλισμός;
Τι να το κάνεις το φαΐ; Το γάλα του μωρού;
Όλα είναι μάταια όσο υπάρχει Καπιταλισμός... 
Άρα: ΜΕΙΝΕ ΑΣΤΕΓΟΣ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ! 
Αυτό λέει το ΚΚΕ.


Είδηση από parapolitiki.com: Το ΚΚΕ δηλώνει μηδενικά είσοδα από εισφορές μελών! Ούτε κουπόνι, σα να λέμε!
Τα κρατικά.... "στραβά μάτια" στον έλεγχο των οικονομικών του ΚΚΕ ίσως να εξηγούν την πολιτική του στάση.
Ή μήπως λες να φταίει η πρόσδεση του ΚΚΕ στο άρμα της Γερμανίας που βλέπει τον ΣΥΡΙΖΑ ως φιλική προς τις ΗΠΑ δύναμη; Με το φτωχό μου το μυαλό, αναρωτιέμαι: Στάζ(ε)ι, λες;


Και το δημόσιο σχολείο; Τι να το κάνεις, αφού υπάρχουν και ιδιωτικά; 
Άρα στο επόμενο νομοσχέδιο που θα κλείνει χιλιάδες δημόσια σχολεία, μην κάνεις τίποτα, αν δεν καταργηθούν όλοι οι νόμοι από το... 1830 που επιτρέπουν την ιδιωτική εκπαίδευση.
Αλλιώς, δεν έχει νόημα η ύπαρξη δημόσιων σχολείων, όσο υπάρχει Καπιταλισμός, Λυκοσυμμαχία και Ευρωμονόδρομος.
Τι να το κάνεις, άλλωστε, το δημόσιο σχολείο όσο υπάρχει η.. Μπολόνια; 
Άρα νεαρέ μου μαθητή, άμα θες σχολείο... ΠΛΗΡΩΝΕ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ!
Αυτό λέει το ΚΚΕ.

Και το δημόσιο νοσοκομείο;
Τι κι αν κλείσει και μείνουν οι φτωχοί ασθενείς να ψοφάνε στο δρόμο;
Τι κι αν δεν έχουν πού να πάνε να εγχειριστούν; Να κάνουν μία ένεση;
Τι κι αν μείνουν στον τόπο, χωρίς λίγο οξυγόνο που θα τους έσωζε;
Όχι, σύντροφε! Όσο υπάρχει Καπιταλισμός και νόμοι που επιτρέπουν την ιδιωτική υγεία και ασφάλιση, δεν έχει κανένα νόημα και δε συναινούμε σε τίποτα.
Να καταργηθούν πρώτα όλοι οι νόμοι από... Τουρκοκρατία και δώθε και στη συνέχεια το... συζητάμε για καμιά κίνηση αποτροπής κλεισίματος νοσοκομείων, με προαπαιτούμενο, βέβαια, την αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ.
Μέχρι τότε.... ΠΕΘΑΝΕ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ!
Αυτό λέει το ΚΚΕ.

Ελπίζω να απεγκλωβιστούν σύντομα από αυτό το κώμα οι εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που ακόμη βρίσκονται παγιδευμένοι στα δίχτυα της πολιτικάντικης συμμορίας του Περισσού.

Για να παραφράσω το ευφυολόγημα του Μπογιόπουλου...
Δεν είναι ο κομμουνισμός.
Είναι το ΚΚΕ, ηλίθιε!





Βέβαια, η στάση του ΚΚΕ δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.
Εδώ στις Σκουριές που γίνεται πόλεμος δυο χρόνια τώρα, οι κάτοικοι που αντιδρούν στα μεταλλεία του Μπόμπολα, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες έφτιαξαν συνδυασμό για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο της επανεκλογής Πάχτα στο Δήμο... και το ΚΚΕ κατέβασε δικό του συνδυασμό, διασπώντας τις δυνάμεις που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή της περιοχής! 
Ευτυχώς, όμως, πήραν τον πούλο και το ΚΚΕ κι ο Πάχτας και κέρδισαν το Δήμο οι ηρωικοί κάτοικοι.

Αλλά κι εμείς... ωραίοι πολίτες είμαστε!
Θα 'πρεπε ήδη να 'χουμε ξεχυθεί στους δρόμους και τις πλατείες και να μαζεύουμε οι ίδιοι υπογραφές για δημοψήφισμα για την πώληση της δημόσιας περιουσίας, ιδίως για την ενέργεια και το νερό.
Ας μην περιμένουμε λοιπόν κανέναν.
Δεν είναι υπόθεση των εργαζομένων της ΔΕΗ (οι οποίοι άλλωστε δε θίγονται εργασιακά από την πώληση). Είναι υπόθεση όλων των Ελλήνων.
Δε χρειάζεται να απεργήσει η ΓΕΝΟΠ, υπό το καθεστώς επιστράτευσης μάλιστα.
Πρέπει να είμαστε όλοι στους δρόμους.

Εδώ εκατομμύρια κόσμου κατέβηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη να διαδηλώσουν για τις μαλακίες του Χριστόδουλου και υπέγραφαν για δημοψήφισμα για τις ταυτότητες...(ΥΓ.:ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙ)
...και δεν μπορούμε να μαζευτούμε τόσοι κι άλλοι τόσοι, για να σώσουμε τον πλούτο της πατρίδας μας; 
Τόσο νεκροί είμαστε πια;


ΥΓ.: Το ξέρω πως... απαγορεύεται να κριτικάρουμε το ΚΚΕ, την ιερή αγελάδα της Μεταπολίτευσης, αλλά εγώ είμαι... ιερόσυλος!
ΠΗΓΗ

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΘΑΛΕΙΑ ΦΛΩΡΑ-ΚΑΡΑΒΙΑ

21.2.1913  Η Θάλεια Φλωρά-Καραβία γράφει για το πρωινό που θα ξεκινούσε η μάχη του Μπιζανίου:
    "Παρ' όλο το δριμύ ψύχος,βγαίνουμε απο την σκηνή.Τι γαλήνη στη φύση και τι αγρια την τρομάζουν οι βροντές των τηλεβόλων στον καθαρό ουρανό με το βαθύ ζαπφειρένιο χρώμα!...Χαρά στα παλληκάρια ,που δίνουν τόση ομορφιά στη φωτιά και στον θάνατο,με την υπέροχη περιφρόνηση του κινδύνου και με την αγάπη της ωραίας πάλης για την ελευθερία.
Τραγουδούν τα ηρωικά παιδιά,ενω οι οβίδες πέφτουν επάνω στα βουνά,εκεί που θ' ανέβουν."


Στο μέτωπο Εμίν Αγά, κατά τις μάχες απελευθέρωσης των Ιωαννίνων, το 1912

Η Θάλεια Φλωρά ήταν μία από τις πρωτοπόρους ελληνίδες ζωγράφους. Γεννήθηκε στη Σιάτιστα το 1871 και το 1874 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη, όπου σπούδασε στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο. Μετά την αποφοίτησή της εργάστηκε για ένα χρόνο σαν δασκάλα, η κλίση της όμως στην ζωγραφική την έκανε να προσπαθήσει να σπουδάσει ζωγραφική στο Σχολείο των Τεχνών (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών), αλλά το ίδρυμα αρνήθηκε να την δεχθεί επειδή επρόκειτο για γυναίκα. Έτσι, πήγε το 1895 στο Μόναχο, όπου σπούδασε σε ιδιωτικές σχολές και μαθήτευσε κοντά στον Νικόλαο Βώκο, τον Γεώργιο Ιακωβίδη, τον Νικόλαο Γύζη, τον Anton Azbe, τον Walter Thor και άλλους της μεγάλης "σχολής του Μονάχου". Το 1898 επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, γύρισε όμως και πάλι στο Μόναχο, όπου παρέμεινε ως το 1900.


Η κιθαρωδός

Μετά την επιστροφή της εξακολούθησε να ταξιδεύει σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης και το 1907, σε ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο, γνώρισε και παντρεύτηκε το δημοσιογράφο και εκδότη της ελληνικής εφημερίδας Εφημερίς, Νικόλαο Καραβία. Παραμένοντας στην Αλεξάνδρεια επί τριάντα συνολικά χρόνια, ανέπτυξε πλούσια καλλιτεχνική δραστηριότητα και ίδρυσε Καλλιτεχνική Σχολή που διηύθυνε η ίδια, με σημαντική απήχηση στην τότε ελληνική παροικία της πόλης..


Μπιζάνι

Κατά την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, ακολούθησε τον Ελληνικό Στρατό στις εκστρατείες του, ως ανταποκρίτρια της εφημερίδας που εξέδιδε ο σύζυγός της, και απεικόνισε πάμπολλα πολεμικά στιγμιότυπα σε σχέδια με κάρβουνο, κιμωλία και παστέλ. Τις εμπειρίες της από τα γεγονότα της εποχής εκείνης τις περιέγραψε αργότερα στο βιβλίο της "Εντυπώσεις από τον πόλεμο του 1912-1913: Μακεδονία-Ήπειρος" (τυπ. Μωυσιάδου-Μάρδα, Αθήνα 1936). Ακολούθησε επίσης τον Ελληνικό Στρατό στην Μικρά Ασία (1918–1922), αλλά και στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940–1941.




Πέρα από τις πολεμικές απεικονίσεις, η Φλωρά-Καραβία έγινε εξίσου γνωστή και για τα πορτρέτα της. Ανάμεσα στις διασημότητες που σχεδίασε συμπεριλαμβάνονται ο ποιητής Κ. Π. Καβάφης, η συγγραφέας Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ο Ιωάννης Μεταξάς, κ.ά.. Γενικώς, το έργο της Φλωρά-Καραβία εντάσσεται στην λεγόμενη «ακαδημαϊκή Σχολή του Μονάχου», αλλά οι πίνακές της έχουν πολύ από το φως και το χρώμα που χαρακτηρίζει τους ιμπρεσιονιστές. Στα τελευταία της έργα μετά τον πόλεμο, δείχνει ότι προσπέρασε και τον ιμπρεσιονισμό, για να στραφεί προς τον εξπρεσιονισμό. Ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση λογοτεχνικών κειμένων και φιλοτέχνησε τα λαχεία του Εθνικού Στόλου.


Εύζωνος επίστρατος

Για το έργο και τη δράση της τιμήθηκε με το αργυρό μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών το 1945 και με το Σταυρό του Τάγματος της Ευποιίας το 1954. Πέθανε πλήρης ημερών στην Αθήνα το 1960.

Έργα της εκτίθενται στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας, στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, στην Δημοτική Πινακοθήκη Ιωαννίνων, στην Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ (Μέτσοβο), και αλλού.





ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ:Ένας παρεξηγημένος οραματιστής…



Γράφει ο Αυγερινός Ανδρέου

Περικλής Γιαννόπουλος: Ο σπουδαίος, αλλά παρεξηγημένος οραματιστής, ο πυργωτής της εθνικής ιδέας και της εθνικής συνείδησης, ο απηνής διώκτης της ξενικής επιρροής, ο μεγάλος διδάχος…

Γεννήθηκε το 1870 στην Πάτρα, από Μεσολογγίτικη γενιά. Ο πατέρας του γιατρός και η μητέρα του από τη Βυζαντινή αρχοντική οικογένεια των Χαιρέτηδων. Πανέμορφος νέος κι έμοιαζε σαν αρχαίος έφηβος βγαλμένος από τη σμίλη του Πραξιτέλη. Ήρθε στα δεκαεπτά του χρόνια στην Αθήνα για να σπουδάσει γιατρός. Εγκατέλειψε τις σπουδές του και φεύγει για το Παρίσι, στους κύκλους του οποίου εύκολα επιβάλλεται. Όλο το Παρίσι, στο οποίο κάνει ζωηρή και άστατη ζωή, τον ξέρει με το όνομα Απόλλων. Σε δύο χρόνια πεθαίνει ο πατέρας του και το χειρότερο κλονίζεται σοβαρά η υγεία του.
Το 1893, τη χρονιά που ο Τρικούπης αναγνώριζε στη Βουλή την πτώχευση της Ελλάδας, ξαναντικρύζει την αγαπημένη του Ακρόπολη και γράφεται στη Νομική Σχολή, που όμως δεν πρόκειται να φοιτήσει ποτέ. Στην Αθήνα αποκαταστάθηκε η υγεία του κι άρχισε να δημοσιεύει μεταφράσεις από έργα του Ντίκενς, του Πόε, του Λοτί και του Μπωντλαίρ.
Συλλαμβάνει την ιδέα συγγραφής μιας ενιαίας συνθετικής εργασίας περί της Ελληνικής Αναγεννήσεως, τμήματα της οποίας, όπως οι μελέτες του περί χρώματος και γραμμής, δημοσιεύονται σε εφημερίδες της εποχής εκείνης. Αρνείται προσφερθείσα εργασία στη Βιομηχανική Τράπεζα και στους σιδηροδρόμους, ζει απομονωμένος σε ένα δωμάτιο κάτω από την Ακρόπολη που του παραχώρησε ο κτηματίας Χαλκιόπουλος και μελετά ασταμάτητα. Προετοιμάζοντας τον εαυτό του για την μεγάλη αποστολή του, την αναγέννηση δηλαδή της Ελλάδας, άρχισε τις εκδρομές στην αττική γη, που τη θεωρούσε προνομιούχο περιοχή του ελληνικού χώρου. Υμηττός, Πεντέλη, Ελευσίνα, τον περίμεναν καθημερινά.
Έμαθε τα μυστικά κάθε πέτρας, κάθε βράχου, κάθε πλαγιάς και κάθε φυτού. Αντάμωνε τις ελιές, τα πεύκα, τα κυπαρίσσια, σαν φίλους. Τα μελετούσε όλα. Ήξερε πως η φύση κρατάει κρυμμένα καλά τα μυστικά της. Μελετούσε τις αποχρώσεις ενός δέντρου κάτω από το φως του ήλιου, τα κοινά σημεία μιας ανεμώνας και ενός θυμαριού. Μέσα του βούιζαν μέλισσες, σείονταν τα στάχυα, φλέγονταν οι αγροί.
Και ο πόλεμος κηρύχθηκε. Από τη μια μεριά ο καλός κόσμος της Αθήνας, να βρίσκεται και να ζει μες στη χλιδή και την ανεμελιά, ξεχνώντας εύκολα την ντροπή του 1897, να διασκεδάζει με ιταλική μουσική και να μην νοιάζεται για τίποτε το εθνικό και αναγεννητικό, και από την άλλη ο Περικλής Γιαννόπουλος να μαστιγώνει την κατάσταση αυτή καθημερινά, να εξαπολύει βέλη απ’ τη φαρέτρα του εναντίον όσων θέλουν την ξενική επιρροή και την ενσωμάτωση άλλων, εξωελληνικών, συνηθειών και όσων βρίσκονται σε πολιτικό, πολιτιστικό και εθνικό λήθαργο.
Στο ένα στρατόπεδο οι βουλευτές των γηρασμένων και παραλυμένων κομμάτων να διαβάζουν στη Βουλή περικοπές των Ευαγγελίων για να καθυστερήσουν την ψήφιση κάποιου νομοσχεδίου και οι μαγκουροφόροι του Σπύρου Μερκούρη να σπάνε τα παράθυρα των οπαδών του Τσόχα, στις δημαρχιακές εκλογές, και στο άλλο στρατόπεδο η δέσμη φωτός του Περικλή Γιαννόπουλου, ο καθαρός και αμόλευτος αγέρας των ιδεών του για αναγέννηση πνευματική, ηθική και εθνική, για αναμόρφωση της χώρας.
Ήταν ολόσαρκη η Μεγάλη Ιδέα, όπως την οραματίστηκαν οι ήρωες του Μεγάλου Ξεσηκωμού του 1821, όπως την εξέφρασε ο Κωλέττης στην Συντακτική Συνέλευση του 1844. Το 1906 κυκλοφορεί το «NEON ΠΝΕΥΜΑ», έργο που τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα της λογοτεχνικής, πολιτικής και πολιτισμικής καταστάσεως της χώρας.
Τα ριπίσματα και ραπίσματα αλληλοδιάδοχα. Στρέφεται κατά της ξενομανίας, κατά των βουλευτών, κατά των ιερέων, που κοιμούνται στα στασίδια τους, όπως έλεγε και ο Ουγκώ, κατά του ψεύδους, κατά των βαρβάρων της Δύσεως και κραυγάζει με οργή: «Με ψευδή δεν δημιουργούνται έθνη, μάθετε να υποφέρετε την αλήθεια, ολόκληρη και γυμνή, πεθαίνετε, διότι εσκοτώσατε το πνεύμα, Κάτω η Ελλάς των ψήφων, των Μισθών, των Χαρτοπαικτών και των βουλευτών». Το βιβλίο αυτό δημιούργησε σάλο πραγματικό μεταξύ των πνευματικών ανθρώπων της εποχής εκείνης. Γύρισαν την πλάτη με περιφρόνηση οι περισσότεροι στον διαφαινόμενο προφήτη του Ελληνισμού. (Εξαίρεση ο Ξενόπουλος, ο Σικελιανός, ο Γαβριηλίδης και ο Ίων Δραγούμης). Το έτος 1907 κυκλοφόρησε την «Έκκλησιν προς το Πανελλήνιον Κοινόν».
Ο Γιαννόπουλος με το τελευταίο αυτό έργο του, έκανε έκκληση για κοινωνική αναμόρφωση και εθνική Αναγέννηση. Ο πόλεμος κατά της ξενικής επιρροής και του αμαθούς καλογηρισμού γίνεται πιο σκληρός στο βιβλίο αυτό: «Δεν θα κρίνετε Σεις οι Φράγκοι, τα χθεσινά αγριογούρουνα, Εμάς, αλλ’ Εμείς θα κρίνωμεν Εσάς και τον Πολιτισμόν Σας», έγραφε. Περιφρονεί και μισεί τους Ευρωπαίους ο Γιαννόπουλος, γιατί θεωρεί ότι μας κρατούν αιωνίως σε δουλεία και εξάρτηση και δεν μας αφήνουν να αναπνεύσουμε.
Στο βιβλίο αυτό ορθώνεται και εναντιούται, όχι μόνο στον Καλογηρισμό, αλλά και στον ίδιο τον Χριστιανισμό, τον οποίο προσπαθεί να αποκαθάρει από τον στείρο Εβραϊσμό, στον οποίο ερείδεται. Θεωρεί τον Χριστιανισμό μέσο και όπλο πολιτικό, επιβολής του Ελληνισμού, και ζητεί από το Ιερατείο να αντιληφθεί και να εφαρμόσει την αποστολή του αυτή, αλλιώς: «Πας παπάς αισθανόμενος ότι είναι πρώτα χριστιανός και δεύτερα Έλληνας ΞΟΥΡΑΦΙΣΘΗΤΩ»! Από τα δυο αυτά βιβλία του Γιαννόπουλου ευκρινώς διαφαίνεται ο Μεγαλοϊδεατισμός του, που θέλει να σώσει από την κατάπτωση τον Ελληνισμό.
Ποιο είναι, όμως, το περιεχόμενο της Μ. Ιδέας; Αν και τα αναφερόμενα στοιχεία δεν ταξινομούνται και δεν συστηματοποιούνται, μπορούμε να διακρίνουμε τρεις αναβαθμούς της Ιδέας:
Ο πρώτος, συνίσταται στην αφύπνιση του Έθνους, στην επανάκτηση της συνείδησης αυτού και της αποστολής του.
Ο δεύτερος, συνίσταται στη δημιουργία ενός μεγάλου Κράτους, που θα περιλαμβάνει όλους τους Έλληνες και όλα τα ελληνικά εδάφη.
Ο τρίτος, συνίσταται στην προς τα έξω ακτινοβολία του Ελληνισμού, την οποία ο Γιαννόπουλος ονομάζει εξανθρωπισμό ή εξελληνισμό της Οικουμένης.
Η «Έκκληση», όμως, του Γιαννόπουλου καμιά δεν βρήκε απήχηση στον πνευματικό κόσμο της εποχής εκείνης, ούτε στο λαό, που συνέχισαν τον λήθαργο του πνευματικού ραγιαδισμού τους. Άλλοι εσίγησαν, οι πολλοί, και άλλοι, οι λίγοι, άρχισαν τις άδικες επιθέσεις σε βάρος του.
Τον ονόμασαν «κίτρινο λεβελλογράφο», «Επιθεωρητή του Υμηττού», «Δον Κιχώτη» και «τρελό». Τρελός, λοιπόν, ο Περικλής Γιαννόπουλος! Και του έδειχναν τον δρόμο για τον Σκαραμαγκά. Ο Γιαννόπουλος κάμφθηκε πλέον και απογοητεύτηκε. Τα εγκατέλειψε όλα και έφυγε στην Αίγυπτο, όπου, κοντά στην αδελφή του, έζησε για λίγο.
Ξαναγυρίζει στην Αθήνα κι από εκεί στο Θεσσαλικό κάμπο, ζώντας σε μια λασποκαλύβα, φτιαγμένη απ’ τα ίδια του τα χέρια, στο κτήμα του Χαλκιόπουλου, ο οποίος για να τον βοηθήσει τον έκανε, δήθεν, επιστάτη. Στις 10 Απριλίου 1910 ήρθε το τέλος για το σύγχρονο «Αντίνοο».
Ο Γιαννόπουλος ντυμένος στα ολόλευκα, με άσπρη φανέλα, κάλτσες καμωμένες στη Θεσσαλία και γάντια γκλασέ, πήρε ένα αμάξι και έφθασε στο Σκαραμαγκά. Εκεί, αφού έφαγε στο χάνι, ζήτησε από τον αμαξά να ξεζέψει ένα άλογο. Το πήρε, καβάλησε και προχώρησε στην ακτή. Μπροστά στο κύμα αλείφτηκε αρώματα, στεφάνωσε με αγριολούλουδα το κεφάλι και κάλπασε προς τα κύματα, μέσα στην ανοιξιάτικη νεροποντή, έχοντας πάνω του ένα σακουλάκι με βαρίδια. Σαν έφτασε έτσι, καβάλα, στα βαθειά νερά, γύρισε το άλογο προς την ακτή και κρατώντας το με τόνα χέρι, πυροβόλησε με τ’ άλλο στον κρόταφό του και χάθηκε μέσα στα κύματα, ενώ το άλογο ξαναγύριζε αγριεμένο στην ακτή.
ΠΗΓΗ