ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

ΕΚΚΛΗΣΗ Χ.ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΗΣ "ΚΙΒΩΤΟΥ ΤΗΣ ΔΟΜΝΑΣ ΒΙΖΒΙΖΗ"


ΕΛΛΗΝΕΣ....ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΙΒΩΤΟΣ ΘΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΧΩΡΟ ΟΠΟΥ ΘΑ ΦΙΛΟΞΕΝΕΙ ΜΟΝΙΜΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΟΡΦΑΝΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ..
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΜΕΣΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟΤΕΡ ΑΥΤΟΣ Ο ΧΩΡΟΣ..Η ΘΡΑΚΗ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ ΓΙΑ ΒΟΗΘΕΙΑ..

Σε κάθε θεομηνία ο άνθρωπος αναζητούσε μία κιβωτό για να σωθεί. Έτσι και σήμερα που μαστιζόμαστε, όχι τόσο από την οικονομική, όσο από την πνευματική θεομηνία που έχει πλήξει την πατρίδα μας, αναζητούμε τη δική μας κιβωτό. Από τον Οκτώβριο, λοιπόν, στη Θράκη του Ορφέα και του Δημόκριτου έριξε άγκυρα «Η Κιβωτός της Δόμνας Βιζβίζη», το δικό μας σχολείο που λειτουργεί από το μεσημέρι για όλους εμάς τους Θρακιώτες που θέλουμε ένα καλλίτερο αύριο για εμάς και τα παιδιά μας.
Η Κιβωτός έχει ως μαθητές πολίτες από 5 έως 105 ετών. Σε συνεργασία με ακαδημαϊκούς και πνευματικούς ανθρώπους από όλη την Ελλάδα παραδίδονται καθημερινά αφιλοκερδώς μαθήματα σχολικής ενισχυτικής διδασκαλίας, μουσικής και ξένων γλωσσών σε παιδιά δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου. Παράλληλα, οι ενήλικες μπορούν να παρακολουθούν σεμινάρια και ημερίδες που αφορούν την αρχαία ελληνική γλώσσα και φιλοσοφία, το αρχαίο θέατρο, την ελληνική ιστορία και παιδεία, τη χριστιανική πίστη, τη διδασκαλία και προσέγγιση των παιδιών και γενικότερα αφουγκραζόμενοι τις ανάγκες των Θρακιωτών διοργανώνονται ενημερωτικές ημερίδες και συνέδρια, που προσεγγίζουν πανεπιστημονικά τον ελληνορθόδοξο τρόπο σκέψης και διανόησης.
Επιπλέον, στόχος της «Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη» είναι να καλυφθούν και κάποιες άμεσες βιοτικές ανάγκες συμπολιτών μας (όπως ένδυση, τροφή, παροχή ιατρικών εξετάσεων κτλ) πάντα αφιλοκερδώς. Έχοντας λοιπόν ως οδηγό τη Δόμνα Βιζβίζη, τη Μπουμπουλίνα της Θράκης που πολεμούσε το' 21 έχοντας πάνω στο καταδρομικό της πλοίο τα πέντε παιδιά της και σε συνεργασία με μία ομάδα Ελλήνων και ξένων επιστημόνων, όπως ο διδάσκαλος και συγγραφέας κ. Σαράντος Καργάκος, η φιλόλογος κ. Άννα Ευσταθίου Τζιροπούλου, ο επίτιμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου Αθηνών κ. Βασίλειος Νικόπουλος, ο μαθηματικός και γεωστρατηγικός σύμβουλος κ. Νίκος Λυγερός, ο Ισπανός καθηγητής κλασσικών σπουδών και πρόεδρος της Euroclassica κ. Jose Luis Navarro, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας κ. Γεώργιος Λεκάκης, ο γεωπολιτικός και ιστορικός ερευνητής κ. Ιωάννης Φριτζαλάς, η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, καθώς και μια μεγάλη ομάδα από την πανεπιστημιακή, ακαδημαϊκή και εκπαιδευτική κοινότητα της Ελλάδος, προσπαθουμε να θωρακίσουμε τον Έλληνα Θρακιώτη που μαστίζεται από την κρίση των ημερών.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟ..ΤΟΥΣ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΑΚΟΥΡΑΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΑΝ..
Η 
Το κάλεσμα της «Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη ειίναι προς κάθε ΕΛΛΗΝΑ ΟΠΟΥ ΚΙΑΝ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ :

ΖΗΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΕΣΑΣ ΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΟΣΟ ΝΑ ΣΥΝΔΡΑΜΕΤΕ ΣΤΟ ΝΑ ΑΝΑΚΑΙΝΙΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΠΟΥ Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΘΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΣΤΕΓΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ 

ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ ΧΑΡΑ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ

Υπεύθυνος της «Κιβωτού της Δόμνας Βιζβίζη»: Ιωάννης Φριτζαλάς, Γεωπολιτικός και Ιστορικός ερευνητής
Διεύθυνση: Μητροπολίτου Μαρωνείας Κωνσταντίου 8, Κομοτηνή, Τ.Κ.: 69100
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 6948781892 
Αριθμός λογαριασμού: Τράπεζα Κύπρου 38550775
ΙΒΑΝ GR 5007301620000000038550775                     

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΘΗΑΙΩΝ Ο Η. ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ

Υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων θα είναι στις επόμενες δημοτικές εκλογές ο Ηλίας Κασιδιάρης έχοντας την στήριξη του επικεφαλής της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ο Νίκος Μιχαλολιάκος διαβεβαίωσε κατά τη διάρκεια της διαδικτυακής εκπομπής του Ηλία Κασιδιάρη πως θα είναι ο υποψήφιος της Χρυσής Αυγής στις δημοτικές εκλογές που θα διεξαχθούν τον Μάιο του 2014.

«Το έχω πει, κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι ο υποψήφιος για την Αθήνα» ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νίκος Μιχαλολιάκος.

ΔΟΣΙΛΟΓΕ Άδωνι, προσοχή στο... κουκούτσι


«Δεν είμαι ψυχολόγος ούτε εκπρόσωπος Τύπου άλλων υπουργών Οικονομικών». Με αυτή την απολύτως περιφρονητική φράση απάντησε χθες ο εκπρόσωπος του γερμανικού ΥΠΟΙΚ Μάρτιν Κότχαους σε ερώτηση δημοσιογράφου που τον κάλεσε να... ερμηνεύσει μια δήλωση του Γ. Στουρνάρα στη γερμανική οικονομική εφημερίδα «Der Handelsblatt».

Και συμπλήρωσε λέγοντας ότι μέχρι τώρα η τρόικα διαβεβαιώνει πως είναι εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση του τρέχοντος προγράμματος (μνημονίου), αλλά δεν γνωρίζει αν ο Στουρνάρας έχει υπόψη του τι θα προκύψει τους επόμενους μήνες. Όμως, και σε αυτήν την περίπτωση, αρμόδια να ελέγξει είναι η τρόικα. Εξ ίσου περιφρονητική και η συνέχεια.

Τι είχε δηλώσει ο… δυστυχής Στουρνάρας; Ό,τι ακριβώς και η... Μέρκελ. Δηλαδή πως η Ελλάδα δεν χρειάζεται ένα νέο κούρεμα χρέους.

Γιατί; Επειδή μπορεί να μειώσει το χρέος της με άλλους τρόπους, όπως η χαλάρωση των όρων στα υφιστάμενα πακέτα «διάσωσής» της (μνημόνια).

Όχι, αυτό δεν το είπε η Μέρκελ. Η καγκελάριος, αντιθέτως, όπως σημείωσε χθες το Γερμανικό Πρακτορείο Ειδήσεων (DPA), επικαλούμενο συνέντευξη της καγκελαρίου που δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα Saarbrücker Zeitung,δεν επιθυμεί τη χαλάρωση των πιέσεων προς την Αθήνα σε ό,τι αφορά την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.

Τι απάντησε, λοιπόν, ο κύριος Μ. Κότχαους στον Γ. Στουρνάρα; Πρακτικά ότι, την ώρα που η Γερμανία καίγεται βουτηγμένη στην προεκλογική αντιπαράθεση, δεν μπορεί ο κάθε «υπάλληλος» να εκφέρει γνώμη για το τι θα κάνει η Γερμανία μετρά τις εκλογές. Είτε συμφωνεί με τη Μέρκελ είτε όχι.

● Δουλειά, άλλωστε του Στουρνάρα, του Σαμαρά, του Βενιζέλου και των υπουργών τους δεν είναι να έχουν άποψη – και μάλιστα να τη λένε όποτε τους καυ… (συγγνώμη: όποτε τους καπνίσει) – αλλά να συνεχίσουν να μας «μεταρρυθμίζουν» τον αδόξαστο. Με κάθε κόστος και για τους κατ’ επίφαση κυβερνώντες και για τους δυστυχείς κυβερνώμενους.

● Δουλειά τους δεν είναι να έχουν άποψη – σωστή ή λάθος –, αλλά να κρατούν κολλημένο το δάχτυλο στη σκανδάλη και να εκτελούν: τόσο τις άνωθεν εντολές όσο και τα θύματα που απαιτεί ο Μινώταυρος του χρέους.

Η δήλωση του Κότχαους, λοιπόν, απλώς αποκαλύπτει σε δημόσια θέα τηναπύθμενη περιφρόνηση με την οποία το Βερολίνο αντιμετωπίζει την Αθήνα. Την απύθμενη περιφρόνηση με την οποία ο επικυρίαρχος αντιμετωπίζει το προτεκτοράτο του. Ούτε καν οι θλιβερές... υποσημειώσεις των τύποις κυβερνώντων δεν είναι ανεκτές.

Παρόμοια περιφρόνηση επέδειξε και ο επίσης Γερμανός Γιεργκ Άσμουσεν, μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ και φερόμενος ως υποψήφιος – κάποια στιγμή – διάδοχος του Σόιμπλε, ο οποίος διερωτήθηκε απρεπώς την Κυριακή στο «Βήμα» ποια είναι η εναλλακτική – ως προς τη νυν κυβέρνηση – για την Ελλάδα.

Είχε προηγηθεί η άρνηση Τσίπρα και Δραγασάκη να τον συναντήσουν. Αυτή την άρνηση – την οποία ομολογώ ότι δεν κατάλαβα πλήρως, όταν μάλιστα η Κουμουνδούρου διαμαρτύρεται όταν δεν της υποβάλλονται παρόμοια αιτήματα από άλλους αξιωματούχους της Ε.Ε. – ο Γερμανός την «πλήρωσε» με δηλητηριώδη περιφρονητική αλαζονεία.

Αν και, για να είμαστε ειλικρινείς με όλους, αυτή η πρόκληση του Άσμουσεν ακόμη ζητεί μια απάντηση, την οποία δεν έλαβε στην ώρα της…


Πέστε να ’ρθουν ψυχολόγοι

Ο Στουρνάρας δεν γνωρίζουμε αν χρειάζεται ψυχολόγο, και μάλιστα Γερμανό – όπως ευθέως του υποδεικνύει ο Κότχαους – για να διερευνήσει τα αίτια του απύθμενου θράσους του να έχει… άποψη. Έστω, για τα μάτια του κόσμου και το «ξεκάρφωμα», βρε αδελφέ.

Γνωρίζουμε όμως ότι είναι κακός μαθητής και χρειάζεται φροντιστήριο. Και κανείς δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερος δάσκαλος από τον συνάδελφό του επί της Υγείας, τον Σπυρίδωνα - Άδωνι Γεωργιάδη. Ο οποίος, προφανώς, έχει πλήρως εμπεδώσει τον πολιτικό και επικοινωνιακό ρόλο που καλείται να επιτελέσει.

Λίγες μέρες πριν, είχε «στοιχηματίσει» με συνδικαλιστή ότι, αν γίνει έστω και μια απόλυση στον χώρο της υγείας, θα παραιτηθεί. Ήταν οι μέρες που, για να κλείσει μια σειρά νοσοκομεία, μετακόμιζε αιφνιδίως τους ταλαίπωρους ασθενείς.

Χθες, λοιπόν, ο ίδιος αυτός Γεωργιάδης, σε μια επίδειξη πλήρους περιφρόνησης προς τα δικά του θύματα, εν προκειμένω τους εργαζομένους στην Πολυκλινική Αθηνών, απηύθυνε διά του Mega την εξής φράση προς διαμαρτυρόμενους εργαζομένους: «Έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι εστί βερίκοκο».

Άξιον «διερεύνησης» – από κάθε άποψη – το πολιτικό ήθος του υπουργού.Άξιος, προφανώς και ο υπουργικός μισθός του.

Ο εν λόγω υπουργός στην επαγγελματική του ζωή εμπορεύεται βιβλία. Το ότι τα πουλάει διά της τηλοψίας δεν είναι ούτε έγκλημα ούτε άξιο περιφρόνησης, όπως άστοχα υπαινίχθηκε ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας

Όταν, όμως, ένας πολιτικός που επαγγελματικά εμπορεύεται… βιβλία (τα όποια βιβλία, δεν έχει σημασία), πολλά εκ των οποίων μάλιστα εξυμνούν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ξεχνά ότι «μέτρον άριστον» υπάρχει, θεωρητικά, ένα κάποιο ζήτημα.

Όμως για τον Σπυρίδωνα - Άδωνι δεν υπάρχει. Διότι, πολύ απλά:

● Ο Σπυρίδων - Άδωνις, όταν ανέλαβε να φέρει εις πέρας την ανατεθειμένη από τους δανειστές «δουλειά», ήξερε πολύ καλά και τι του ανέθεσαν και ότι θέλει να το κάνει. Δεν έλεγε προηγουμένως αδιανόητες σαχλαμάρες, τύπου Στουρνάρα, ότι δήθεν «η απελευθέρωση των επαγγελμάτων θα φέρει 17% ανάπτυξη».

● Ο Σπυρίδων - Άδωνις δεν έχει αυταπάτες ότι… θα μειώσει το χρέος, ότι θα φέρει «ανάπτυξη» και ότι θα γίνει ήρωας, ο οποίος κάποτε να ανταμειφθεί πολιτικά με έναν ρόλο ανώτερο του σημερινού. Επίσης δεν είναι αρκετά… ψώνιο ώστε να πιστεύει πως οι Γερμανοί θα χαρίσουν οτιδήποτε σε αυτή τη χώρα και ότι ο ελληνικός λαός θα τον περιβάλει μελλοντικά με αγάπη, ευγνωμοσύνη και αφοσίωση.

● Ο Σπυρίδων - Άδωνις είναι ένας ψυχρός και ευφυής ρεαλιστής. Ως εκ τούτου δουλεύει για πάρτη του – και μόνον. Και γνωρίζει άριστα ότι, όπως στη μαφία, έτσι και στην τρόικα, η οποία δεν διαφέρει και πολύ από τη μαφία, αυτό που μετράει είναι η πλήρης, ειλικρινής, ανυποχώρητη και πάση θυσία αφοσίωση. Είτε μείνεις τελικά στρατιώτης είτε γίνεις «κάπο».

● Ο Σπυρίδων - Άδωνις κάτι τύπους πολιτικά απαίδευτους σαν τον Στουρνάρα τους καταπίνει σαν μια μπουκιά. Όπως ένα... βερίκοκο.

Το μόνο που δεν γνωρίζουμε για τον Σπυρίδωνα - Άδωνι είναι αν έχει συνειδητοποιήσει ότι το βερίκοκο έχει στο κέντρο του «ένα κουκούτσι, να!», με το συμπάθιο. Ενδεχομένως όχι, αν έχουν δίκιο όσοι προσφάτως, με αφορμή ένα άλλο ζήτημα, του έχουν καταλογίσει «παχυλή αμάθεια».

Άλλωστε, αν δεν έχεις καν ιδέα τι είναι ο (κατά ορθογραφία αυτού του ιδίου Σπυρίδωνα - Άδωνι πάντα)... «Δημοκίδης» (!), όνομα το οποίο έδωσε στην εκστρατεία κατεδάφισης της υγείας, πώς να ξέρεις τι ακριβώς είναι ο καρπός της prunus armeniaca (βερικοκιά, για να μην τον παιδεύουμε τον ταλαίπωρο);

Από χθες πάντως γνωρίζουμε ότι ο Στουρνάρας ξέρει και παραξέρει «τι εστί βερίκοκο». Όταν, λοιπόν, με το καλό, ο υπουργός Οικονομικών προστρέξει για τα... «ιδιαίτερα μαθήματα» που λέγαμε στον υπουργό Υγείας, είναι βέβαιον ότι θα ανταλλάξουν πολύ ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Ενδεχομένως και…ψυχολόγους, αν λάβουμε υπ’ όψιν τον αφορισμό - προτροπή του κυρίου Κότχαους...ΠΗΓΗ

«Fuck you, ρε καραγκιόζη»!

«Άντε πάγαινε την Παντσα-βόλτα σου και παράτα μας ήσυχους». «Fuck you, ρε καραγκιόζη». «Πανηλίθιος είσαι και φαίνεσαι». «Άσε, ρε μπουμπούκο, γιατί μετά το βερίκοκο μπορεί να σου ’ρθει το φιστίκι. Κι αλμυρό μάλιστα». «Μπα, καλώς τον άρχοντα των πισινών».

Αυτές οι φράσεις ούτε γράφτηκαν ούτε ειπώθηκαν από κανέναν από τους θιγέντες από τις πρόσφατες αγοραίες φράσεις που χρησιμοποίησαν δύο – ένας τέως και ένας νυν – από τους εκλεκτούς του Αντώνη Σαμαρά για να θίξουν αυτά που οι ίδιοι θεωρούν «κακώς κείμενα».

Ο λόγος για τον Σπυρίδωνα - Άδωνι Γεωργιάδη, νυν υπουργό Υγείας, και τον Στυλιανό Σταυρίδη, τέως επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ.

Για τον Γεωργιάδη είναι γνωστό ότι, απευθυνόμενος σε εργαζομένους της Πολυκλινικής Αθηνών, τους είπε δημοσίως διά του καναλιού Mega: «Έπρεπε να σας απολύσουμε για να δείτε τι εστί βερίκοκο». Έκανε μάλιστα ακόμηχειρότερα τα πράγματα εν συνεχεία δηλώνοντας στον «Σκάι» ότι θα ξανάλεγετη φράση αυτήν, «επειδή εγώ είμαι πολιτικός χωρίς ξύλινη γλώσσα».

Η διαφορά μεταξύ πολιτικής χυδαιότητας και πολιτικής «αντισυμβατικότητας» εκμηδενίστηκε με μία μόνο φράση. Από έλλειψη θάρρους να παραδεχθεί το ολίσθημα.

Το νέο κρούσμα ήλθε με συνέντευξη του Σταυρίδη στη νορβηγική εφημερίδαBergens Tidende. Εκεί, ο άνθρωπος που απομακρύνθηκε από τη θέση του, εξ αιτίας του ταξιδιού του με το ιδιωτικό αεροσκάφος του επιχειρηματία Μελισσανίδη αμέσως μετά το κλείσιμο της συμφωνίας μαζί του για την πώληση του ΟΠΑΠ, κυριολεκτικά «ξεσάλωσε»:

● Παρότρυνε τους διαφωνούντες με τις ιδιωτικοποιήσεις, και συγκεκριμένα της έκτασης του Ελληνικού, να πάνε να «πηδηχτούν»: «Κάνουν απλώς κήρυγμα. Λένε μόνο όχι, όχι, όχι! Άντε γαμηθείτε! [σ.σ.: Fuck you]. Πες μου πώς θα γίνει! Συγγνώμη, έτσι έχει η κατάσταση. Μη μου λες γιατί δεν μπορεί να γίνει, αυτό είναι κοινή λογική. Πες μου πώς θα γίνει, πώς θα το κάνουμε πραγματικότητα».

● Αποκάλεσε, εμμέσως πλην... σαφέστατα, λαό μειωμένης νοημοσύνης τους Έλληνες: «Αν οι Έλληνες είχαν έστω μέτρια νοημοσύνη, ο Πειραιάς θα ήταν μεγαλύτερο λιμάνι κι απ' το Αμβούργο, εδώ και 10 χρόνια. Μακάρι να ζούσα στη Νορβηγία. Ή μακάρι να είχα γύρω μου Νορβηγούς και να ζω στην Ελλάδα».

Ως άνθρωπος με... τακτ, μάλιστα, όπως περιγράφει η ιστοσελίδαThepressProject μεταφράζοντας μια λεζάντα από την έντυπη έκδοση της νορβηγικής εφημερίδας, «στο τέλος της συνέντευξης ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ μας έδειξε τη μπροσούρα από ένα ξενοδοχείο που έχει στην Κεφαλονιά καθώς και τη δική του βίλα με δυο πισίνες»: «Εδώ θα έπρεπε να βρίσκεστε τώρα. Νοικιάζουμε και βίλες»...

Πάντως, οι Νορβηγοί είναι πράγματι λαός υψηλής νοημοσύνης. Αν όχι όλοι, σίγουρα οι υπεύθυνοι της εφημερίδας που πήρε τη συνέντευξη Σταυρίδη. Σε αυτό ο τέως επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ έχει όντως δίκιο. Απόδειξη ο τίτλος που χρησιμοποίησαν στη δημοσίευσή της: «Πωλείται: ηλιόλουστη χώρα με 11 εκατ. κατοίκους».

● Είναι, χάρη στον εύστοχο τίτλο, βέβαιο πως κατάλαβαν απολύτως το «πνεύμα» και τη «λογική» του.

● Είναι επίσης βέβαιο ότι στην Ελλάδα πάρα πολλοί Έλληνες δημοσιογράφοι θα αποθέωναν και θα επιβράβευαν τον Σταυρίδη για την «τόλμη» του να πει «αλήθειες». Κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο επιβραβεύουν όλους τους καθ’ έξιν τραμπούκους της πολιτικής.

Επιστρέφοντας όμως στην Ελλάδα, το ότι κανένας από τους... μειωμένης νοημοσύνης συμπατριώτες των Γεωργιάδη και Σταυρίδη δεν τους απάντησε δημοσίως κατά τον ίδιο χυδαίο τρόπο – έως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές τουλάχιστον – είναι μια ένδειξη, αν και... όχι απόδειξη, ότι στην κατρακύλα τους έχουν λίγους συνοδοιπόρους.

Κανένας από τους θιγέντες και κανένα «δημόσιο πρόσωπο», έως τώρα, δεν ξέπεσε στο αγοραίο και φθηνό επίπεδό τους. Αυτό είναι, αν μη τι άλλο, κάπως ελπιδοφόρο. Ιδιαίτερα σε εποχή που το ειδικό βάρος και η ποιότητα του πολιτικού προσωπικού της χώρας απομειώνεται με ανησυχητικά ταχύ ρυθμό...

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Για τη γενική πληθυντικού «των πισινών» της λέξης «πισίνα» – οι πισίνες είναι αντικείμενο επαγγελματικής ενασχόλησης του Στ. Σταυρίδη – σας παραπέμπω, επί τη ευκαιρία της εσκεμμένης χιουμοριστικής χρήσης της, στο εξαίρετο και «σπαρταριστό» άρθρο του Νίκου Σαραντάκου «Η επικοινωνία των πιστών και η βασίλισσα των πισινών», για να δείτε όχι μόνο τη γλωσσικά ορθή εκφορά της, αλλά και τα σχετικά επιχειρήματα...ΠΗΓΗ

Η ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ.ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΟΛΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ



Απόφαση- κόλαφος του πολυμελούς πρωτοδικείου Αθηνών , δικαίωσε απόλυτα τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ, Πάνο Καμμένο, απορρίπτοντας τις αγωγές της Μιράντας Ξαφά και του Χάρη Μακκά , όπως και στην υπόθεση Αντρίκου Παπανδρέου και Θόδωρου Τσουκάτου.

Ακολούθως το κόμμα εξέδωσε την εξής ανακοίνωση:

"Ο Πρόεδρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ, Πάνος Καμμένος, τα τελευταία τρία χρόνια και μέχρι σήμερα, επέλεξε τον δρόμο της ευθείας σύγκρουσης με τα συμφέροντα που οδήγησαν την Ελλάδα στον όλεθρο. Την ώρα που κάποιοι έκαναν μπίζνες με τους οικονομικούς δολοφόνους της χώρας, ο Πάνος Καμμένος δεσμεύθηκε ότι θα αγωνιστεί μέχρι τέλους για την παραδειγματική τους τιμωρία. Απέναντι στην αποφασιστικότητα και την προσήλωση στο καθήκον του, διάφορα συμφέροντα κατέφυγαν στην συστηματική απόπειρα πολιτικής τρομοκρατίας μέσω καταιγισμού αγωγών, προκειμένου να τον φιμώσουν.

Σήμερα, μία ακόμη πανηγυρική δικαίωση, για τον Πρόεδρο των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Πάνο Καμμένο ήλθε από την Δικαιοσύνη, καθώς το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών απέρριψε στο σύνολό της και επί της ουσίας, την αγωγή που είχαν υποβάλει εναντίον του η πρώην αναπληρώτρια εκτελεστική διευθύντρια στο ΔΝΤ ως εκπρόσωπος της Ελλάδας και στη συνέχεια υψηλόβαθμο στέλεχος της εταιρείας IJ Partners, Μιράντα Ξαφά και το επίσης υψηλόβαθμο στέλεχος της ίδιας εταιρίας Χάρης Μάκκας, ο οποίος σήμερα είναι διορισμένος ως εκπρόσωπος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Τράπεζας.

Αμφότεροι ζητούσαν την επιδίκαση σε αυτούς εκατομμυρίων ευρώ ως χρηματική αποζημίωση για τις καταγγελίες που έκανε ο Πρόεδρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ σχετικά με το γεγονός ότι η Μιράντα Ξαφά και ο Χάρης Μάκκας, ως στελέχη της ελβετικής εταιρείας διαχείρισης επενδύσεων με την επωνυμία IJ PARTNERS, εκμεταλλεύτηκαν εσωτερική πληροφόρηση από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού της χώρας (Γιώργου Παπανδρέου) σχετικά με την πραγματική κατάσταση της οικονομίας της και το ενδεχόμενο λήψης δανείου από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και πέτυχαν να αγοράσει η εταιρία αυτή από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ασφάλιστρα κινδύνου του ελληνικού χρέους (CDS) σε χαμηλή τιμή, τα οποία μεταπώλησε στη συνέχεια σε πολύ υψηλότερη τιμή, αποκομίζοντας τεράστιο οικονομικό όφελος.

Τόσο η αγωγή της Μιράντας Ξαφά και του Χάρη Μάκκα, όσο και οι δύο αγωγές του Αντρίκου Παπανδρέου κατά του Πάνου Καμμένου, οι οποίες αφορούσαν ακριβώς τις ίδιες καταγγελίες του τελευταίου όπως αυτές αναλυτικά εκτίθενται ανωτέρω και είχαν επομένως το ίδιο αντικείμενο, απορρίφθηκαν στο σύνολό τους και επί της ουσίας, καθώς κατέρρευσε ενώπιον της Ελληνικής Δικαιοσύνης, η προσπάθεια και των τριών να παρουσιάσουν τον Πρόεδρο των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ως κοινό συκοφάντη.

Έτσι άλλωστε απορρίφθηκε στο σύνολό της και επί της ουσίας και η αγωγή του Θόδωρου Τσουκάτου κατά του Πάνου Καμμένου, σχετικά με τις αποκαλύψεις του τελευταίου για τα «μαύρα» ταμεία του ΠΑΣΟΚ, καθώς και τότε το Δικαστήριο έκρινε πως όλες οι καταγγελίες του Προέδρου των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ για την αποδοχή χορηγίας 1.000.000 γερμανικών μάρκων από τα ταμεία της SIEMENS προς τα «μαύρα» ταμεία του ΠΑΣΟΚ, είναι αληθείς.

Η προσπάθεια φίμωσης και εκφοβισμού του Πάνου Καμμένου από τον Αντρίκο Παπανδρέου και τους «φίλους» του, Ξαφά και Μάκκα, προκειμένου να σταματήσει να αποκαλύπτει την αλήθεια στον ελληνικό λαό για τα σκάνδαλα τα οποία έχουν διαπραχθεί σε βάρος του, έπεσε για μια ακόμη φορά στο κενό.

Πλέον η Μιράντα Ξαφά και ο Χάρης Μάκκας θα βρεθούν αντιμέτωποι με την Ποινική και την Αστική Δικαιοσύνη για απόπειρα απάτης επί δικαστηρίω σε βαθμό κακουργήματος και για προσβολή της προσωπικότητάς του, ως πολιτικού αρχηγού και μέλους του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Επίσης στην Αστική Δικαιοσύνη θα λογοδοτήσει και ο Αντρίκος Παπανδρέου για προσβολή της προσωπικότητας του Προέδρου των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Η ποινική διερεύνηση για το πρόσωπο του Αντρίκου Παπανδρέου, έχει πάρει τον δρόμο της Δικαιοσύνης και εκκρεμεί ενώπιον των αρμόδιων Οικονομικών Εισαγγελέων.

Αντιμέτωποι με την Ποινική Δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμιση και ψευδορκία μάρτυρα θα βρεθούν και οι «φίλοι» της Μιράντας Ξαφά και του Χάρη Μάκκα, δημοσιογράφοι, αφενός ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ και αφετέρου ο δημοσιογράφος των «ΝΕΩΝ» του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, Ηλίας Κανέλλης, οι μόνοι που έσπευσαν να υπερασπιστούν, ανεπιτυχώς και ψευδορκώντας όπως κρίθηκε από το Δικαστήριο, τις απόψεις των «εντολέων» τους, στο δικαστήριο.

Μετά και από αυτήν την νεότερη εξέλιξη, η Ελληνική δικαιοσύνη αποδεικνύει ότι όχι μόνον δεν εκβιάζεται από οικονομικά, εκδοτικά ή άλλα συμφέροντα, αλλά θα συνεχίσει να αγωνίζεται μέχρις ότου και η πολιτική πλειοψηφία αποδεχθεί το προφανές: Ότι η επίθεση εις βάρος της χώρας ήταν στοχευμένη, από συγκεκριμένα κέντρα και όσοι λειτούργησαν ως ντήλερς των διεθνών τοκογλύφων θα τιμωρηθούν παραδειγματικά"

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

Η Μεγάλη Ληστεία της Ελλάδας 1981-2011











Είναι μία βροχερή Τετάρτη του Φεβρουαρίου 1981. Το βράδυ, σε μια ψαροταβέρνα του Χαλανδρίου, στον δρόμο προς Χολαργό, κοντά στο σπίτι του Χαρίλαου Φλωράκη, Γενικού Γραμματέα τότε του ΚΚΕ, συνευρίσκονται οι Ανδρέας Παπανδρέου, αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, Άκης Τσοχατζόπουλος, Γεράσιμος Αρσένης, Κωστής Βαΐτσος, Βάσω Παπανδρέου, Μένιος Κουτσόγιωργας και ο μετέπειτα δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πέρκιζας. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι σίγουρος για την εκλογική νίκη του «Κινήματος» στις εκλογές του Οκτωβρίου και η συζήτηση είναι πού θα βρεθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για να μοιραστούν στις ορδές των «μη προνομιούχων» που ανυπόμονοι περιμένουν την ώρα της μεγάλης εισβολής. (Διαβάστε το όλο. Θα αυξηθεί κατακόρυφα η οργή σας και δεν θα πιστεύετε τις αποκαλύψεις οι οποίες λόγω του έγκριτου δημοσιογράφου είναι όλες τεκμηριωμένες).

«Πρόεδρε, δεν υπάρχει πρόβλημα», λέει ο Γεράσιμος Αρσένης, μετέπειτα «τσάρος της οικονομίας», στον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. «Το διεθνές σύστημα», επιμένει, «έχει μεγάλη ρευστότητα και θα βρούμε αρκετό χρήμα να φέρουμε στην Ελλάδα. Εξάλλου, τα επιτόκια είναι χαμηλά, όπως και το ελληνικό δημόσιο χρέος. Υπάρχουν έτσι περιθώρια να αντιμετωπίσουμε και αιτήματα για παροχές, αλλά και μία πιθανή φυγή κεφαλαίων στις ξένες τράπεζες από βιομηχάνους και μεγαλοεισαγωγείς…».

«Δηλαδή λεφτά υπάρχουν, Μάκη», τονίζει ευχαριστημένος ο Ανδρέας Παπανδρέου. «Θα μπορέσουμε έτσι να δείξουμε στον λαό ότι μοιράζουμε χρήμα. Ποιος ποτέ θα μάθει ότι αυτό είναι δανεικό… Θα λέμε σε όλους τους τόνους ότι είναι το χρήμα του κατεστημένου, που τώρα ανήκει στους Έλληνες…», προσθέτει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και δείχνει να απολαμβάνει το ουίσκι που πίνει.

«Οι γιαπωνέζικες τράπεζες ψοφάνε να δανείζουν χρήμα στην Ευρώπη, κύριε πρόεδρε», λέει στον Ανδρέα Παπανδρέου ο Κωστής Βαΐτσος, που είχε διεθνή εμπειρία από τη συμβουλευτική θητεία του σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Γνώριζε επίσης ο ίδιος – όπως και ο Ανδρέας Παπανδρέου – ότιστην διεθνή κεφαλαιαγορά κυκλοφορούσε και άφθονο μαύρο αραβικό χρήμα σε πετροδολάρια, που άλλο που δεν ήθελε να τοποθετηθεί σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το χρήμα αυτό ήταν καλοδεχούμενο από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος ήθελε να το χρησιμοποιήσει για να εξαγοράσει στην κυριολεξία ψήφους και οπαδούς, ώστε να μονιμοποιήσει την παραμονή του στην εξουσία. Αυτό ήταν το μεγάλο όραμά του και, για να το αναλύσει κανείς, απαιτούνται πολλές σελίδες.

Με απλά λόγια, λέμε ότι, όταν το 1974 ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, δύο πράγματα τον ενδιέφεραν: Πρώτον, να διαλύσει την μισητή του – όπως είχε αποκαλύψει στον γράφοντα – Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (ΕΚΝΔ) και, δεύτερον, να καταλάβει την εξουσία. Επειδή μάλιστα γνώριζε ότι δεν θα μπορούσε να καταλάβει την εξουσία υποσχόμενος σοσιαλδημοκρατικού τύπου μεταρρυθμίσεις, οι οποίες εξάλλου ήσαν μέσα στο πρόγραμμα της ΕΚΝΔ, εφάρμοσε μία ριζοσπαστική, λαϊκιστική, τριτοκοσμικού τύπου στρατηγική, αξιοποιώντας τα κατώτατα δυνατά ερείσματα και ένστικτα που μπορεί να διαθέτει ένας λαός.

Σπουδασμένος στην Αμερική και οικονομολόγος, επηρεασμένος από τη σχολή της οικονομετρικής προσέγγισης των πραγμάτων, ο Ανδρέας Παπανδρέου –ο οποίος απεχθανόταν την Ευρώπη και την κουλτούρα της– ήταν ένας πολιτικός με ικανότητα τολμηρών τακτικών ελιγμών, που μπορούσε με άνεση να κινείται στρατηγικά στη βάση ορθολογικών επιλογών. Ένα σημαντικό την εποχή εκείνη στέλεχος του Κινήματος χαρακτήριζε τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ «κινούμενο ηλεκτρονικό υπολογιστή». Μελετούσε κάθε κίνησή του και, κυρίως, στην Αμερική είχε διδαχθεί από ειδικούς επικοινωνιολόγους να καταλαβαίνει την ψυχολογία του όχλου, να συνθηματολογεί και να μπορεί να διαισθάνεται τι θέλει να ακούσει ο ακροατής.

«Ύστερα», γράφει ο Στάμος Ζούλας, «ο Ανδρέας είχε διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα η πιθανότητα να αποκτήσει κάποιος δημοσιότητα είναι η εκπροσώπηση απόψεων με τρόπο που να διεγείρει, που να συγκινεί, και ιδιαίτερα σε θέματα που το συναισθηματικό στοιχείο είναι πολύ έντονο». Ακόμη και όσα οι πολιτικοί του αντίπαλοι θεωρούσαν ως ανερμάτιστη πολιτική και οβιδιακές μεταμορφώσεις, στην ουσία δεν ήταν παρά ένας συνειδητός και προσχεδιασμένος τακτικισμός που είχε ως πρωταρχικό –αν όχι αποκλειστικό– στόχο την κατάληψη της εξουσίας»[1]. Και η τελευταία όντως κατελήφθη τον Οκτώβριο του 1981 και έμελλε να κρατήσει, την πρώτη περίοδο, το ΠΑΣΟΚ και τον αρχηγό του στο τιμόνι της χώρας έως τον Ιούλιο του 1989.

2. [Η δημιουργία των μηχανισμών]Εννέα χρόνια παραμονής στην εξουσία ήσαν αρκετά για το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του να δημιουργήσουν αρθρώσεις και καταστάσεις που δύσκολα θα μπορούσαν αρθούν από φιλελεύθερες πολιτικές δυνάμεις. Ακόμα χειρότερα, την πασοκική περίοδο εμπεδώθηκε στην Ελλάδα και μία αντιδραστική τριτοκοσμική ιδεολογία η οποία σήμερα μόνον δεινά επιφυλάσσει στη χώρα. Εξάλλου, η ιδεολογία αυτή, σύμφωνα με τα γνωστά από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πρότυπα, χρησίμευε ως άλλοθι στους μηχανισμούς που έπαιρναν σάρκα και οστά στην Ελλάδα σε αντικατάσταση του αποκαλούμενου «κράτους της δεξιάς». Μετά λοιπόν την επιχείρηση του Φεβρουαρίου 1982, όταν μία Κυριακή οι πρασινοφρουροί έκαναν δοκιμή πραξικοπήματος, σταδιακά εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα μηχανισμοί του πασοκικού κράτους που δημιουργούσαν και νέες κοινωνικο-οικονομικές αρθρώσεις.



Κοντολογίς, ο Ανδρέας Παπανδρέου επεδίωξε –και σε μεγάλο βαθμό κατάφερε– να δημιουργήσει μία φιλική προς το ΠΑΣΟΚ μεσαία τάξη, εσωστρεφή και εχθρική προς κάθε φιλελεύθερη και ευρωπαϊκή ιδέα. Επρόκειτο για μία τάξη που διψούσε για χρήμα, αλλά ήθελε να το αποκτήσει χωρίς κόπο και, κυρίως, όχι μέσα από μηχανισμούς της αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού που συνεπάγεται η ελεύθερη οικονομία.

Έτσι, την περίοδο 1981-1985, εισρέουν στην Ελλάδα απίστευτα ποσά, δανεισμένα από ξένες τράπεζες, κυρίως ιαπωνικές, και δαπανώνται ασυστόλως στο όνομα της «καμένης γης», για να εκκολαφθεί η πασοκική εξουσία, η οποία ήταν και σαφέστατου τριτοκοσμικού χαρακτήρα. Την προαναφερόμενη περίοδο, η Ελλάδα δανείστηκε από το εξωτερικό περί τα 50 δισ. δολάρια, παράλληλα δε εισέπραξε και άλλα 26 δισ. δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Μέσα σε μία τετραετία, δηλαδή, η χώρα είχε δεχθεί το ισόποσο ενός έτους Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ). Όσο για το δημόσιο χρέος της, από 28% του ΑΕΠ το 1980, είχε εκτιναχθεί στο 47,8% στα τέλη του 1985[2]. Είχε, δηλαδή, σχεδόν διπλασιασθεί χωρίς να γίνει στη χώρα ούτε ένα έργο! 

Αντιθέτως, η κατανάλωση είχε πάει στα ύψη, με αποτέλεσμα την αλματώδη άνοδο του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών, το έλλειμμα του οποίου έφθασε να αντιπροσωπεύει το 14,5% του ΑΕΠ και να είναι το υψηλότερο κατά κεφαλήν στον κόσμο!

Στο επίπεδο της παραγωγής, όμως, η Ελλάδα υποχωρεί σημαντικά, οι εξαγωγές της παραμένουν στάσιμες, ενώ η βιομηχανία της ξεφτίζει και σταδιακά χάνεται. Το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, εδραιώνεται κοινωνικά και εξαγοράζει ψήφους, συνειδήσεις, συνδικαλιστικές οργανώσεις, αγροτικούς συνεταιρισμούς, δήμους, κοινότητες. Όπως ψιθυρίζεται στους ευρωπαϊκούς διαδρόμους, το «Κίνημα» του Ανδρέα Παπανδρέου αποκτά καθεστωτικό χαρακτήρα και το ότι παραμένει στην Ευρώπη οφείλεται στο χρήμα που εισρέει στην Ελλάδα από τα διάφορα κοινοτικά Ταμεία. Τα τελευταία χρησιμοποιούνται για πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις ημέτερων αγροτών, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, επιχειρηματιών, εκδοτών, ανώτερων και ανώτατων στελεχών επιχειρήσεων και, βεβαίως, κομματικών μηχανισμών.

Δημιουργείται έτσι σταδιακά ένα παρακράτος μαφιόζικου τύπου, το οποίο διεισδύει όλο και βαθύτερα στην πολιτική και κυριολεκτικά μολύνει τη δημοκρατία. Απίθανοι και αδίστακτοι εκπρόσωποι αυτού του παρακράτους δημιουργούν δίκτυα επικοινωνίας και επιρροής και αξιοποιούν στο έπακρο μια φαύλη «προοδευτική» δημοσιογραφία και ακόμα πιο φαύλους βαρόνους των μέσων μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ). Αν δε κατά καιρούς τα σκάνδαλα, οι καταχρήσεις και οι λεηλασίες αυτού του παρακράτους βγαίνουν στη δημοσιότητα, αυτό οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς και σε προσωπικές έριδες των ανθρώπων που δεσπόζουν στο παρακράτος. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Ο Κοσκωτάς, ο Μαυράκης, ο Σταματελάτος, η Αγρέξ, τα καλαμπόκια, η Προμέτ, ο Οργανισμός Ανασυγκροτήσεως Επιχειρήσεων είναι μερικά από τα 200 σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ που είχε καταγράψει ο Γιάννης Λάμψας και είχε περιγράψει αναλυτικά σε άρθρα του στα τότε Επίκαιρα του Γιάννη Πουρνάρα.

Συγκλονιστικά και απολύτως ελεγμένα στοιχεία για εκείνη την περίοδο περιέχονται σε ένα αποκαλυπτικό και πολύ σημαντικό βιβλίο του Δημήτρη Στεργίου, αρχισυντάκτη τουOικονομικού Ταχυδρόμου την εικοσαετία 1979-1999 και διευθυντή σύνταξης του ίδιου περιοδικού το 2000. Στο βιβλίο Το Πολιτικό Δράμα της Ελλάδος 1981-2005[3], ο συγγραφέας προέβλεπε την πτώχευση της χώρας από το 1989, όταν στην ουσία η Ελλάδα είχε απειληθεί με αποβολή από την Ευρωπαϊκή Ένωση – χωρίς να ιδρώσει κανενός το αυτί. Την αποκάλυψη αυτή είχε κάνει ο υπογράφων από τις στήλες του Οικονομικού Ταχυδρόμου, δεχόμενος τόνους ύβρεων λάσπης από τους πραιτοριανούς της «Αλλαγής».
Την ώρα, λοιπόν, που κάποιοι ψάχνουν για «επαχθή χρέη» και παραπλανούν τον κόσμο, θα πρέπει κάποια πράγματα να τα δούμε από κοντά. Ειδικότερα δε θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι σε μία χρεοκοπία δεν υπάρχουν αμέτοχοι – κυρίως όταν η χρεοκοπία είναι απότοκος συλλογικής ληστείας, τους καρπούς της οποίας άλλοι γεύονται περισσότερο, άλλοι λιγότερο και κάποιοι ίσως καθόλου.

3. [Αριθμοί και γεγονότα]Ο υπογράφων δέχεται ότι τα τριανταπέντε τελευταία χρόνια αρκετοί πολιτικοί πλούτισαν και κάποιοι υπερπλούτισαν ασκώντας το επάγγελμα του «εκπροσώπου του λαού». Δέχεται επίσης ότι στο πολιτικό μας σύστημα υπάρχει αυξημένη διαφθορά. Όλα αυτά, σε μία δημοκρατία είναι ανιχνεύσιμα και κολάσιμα. Γι’ αυτό, «επαχθή χρέη» υπάρχουν και αναγνωρίζονται
μόνον στις δικτατορίες τριτοκοσμικού και κομμουνιστικού τύπου. Αντιθέτως, στη δημοκρατία, η διαφάνεια – η οποία είναι και ένας από τους όρους λειτουργίας της – αποτελεί αντίδοτο στη διαφθορά και ενίοτε την αποτρέπει. Ωστόσο, ειδικά στην χώρα μας, υπάρχει μία άλλη, και πραγματική, διάσταση «επαχθούς χρέους» την οποίαν ουδείς τολμά να αναφέρει και, ακόμη περισσότερο, να αναδείξει. Γι’ αυτό, στο παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μία μερική διάσταση αυτού του «επαχθούς χρέους» προβάλλοντας στοιχεία που με πολύ κόπο αναζητήσαμε και καταγράψαμε.

Επισημαίνουμε, έτσι, ότι από το 1979 έως και το 2010 έγιναν στην Ελλάδα 5.280 γενικές και κλαδικές απεργίες, σε ποσοστό 96% του δημοσίου τομέα, με αποτέλεσμα να χαθούν 1.385 ημέρες εργασίας. Σε σημερινά ευρώ, το κόστος αυτών των εργάσιμων ημερών, που είναι 45 τον χρόνο, αντιστοιχεί σε 135 δισ. ευρώ, ήτοι στο 39% του συνολικού δημοσίου χρέους της χώρας ή στο 55% των χρεών των ασφαλιστικών ταμείων. Σημειώνουμε ότι οι απεργούντες ναι μεν δεν προσήλθαν στην εργασία τους, πλην όμως εισέπραξαν το σχετικό ημερήσιο κόστος της τελευταίας – και το συνολικό αυτό ποσόν είναι αδύνατον να υπολογισθεί. Σίγουρα, όμως, σωρευτικά αντιπροσωπεύει κάποια δισεκατομμύρια ευρώ. Οι περισσότερες από τις προαναφερθείσες απεργίες – ο αριθμός των οποίων είναι τριπλάσιος του αντιστοίχου κοινοτικού μέσου όρου πριν τη μεγάλη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) – είχαν εκβιαστικό χαρακτήρα και κατέληξαν στην απόσπαση απίθανων προνομίων. Τα τελευταία –όπως, για παράδειγμα, τα δωρεάν ταξίδια με την Ολυμπιακή Αεροπορία όλων των μελών των οικογενειών των εργαζομένων (;) στην εταιρεία, στην πρώτη θέση– επιβάρυναν, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, το κόστος παραγωγής της ελληνικής οικονομίας κατά 4% του ΑΕΠ περίπου. Έτσι, σωρευτικά τα τριάντα τελευταία χρόνια η ελληνική οικονομία επιβαρύνθηκε με άλλα 140 δισ. ευρώ, χάνοντας ταυτοχρόνως και σημαντικό μέρος από την ανταγωνιστικότητά της. Στην απώλεια αυτή θα πρέπει να προστεθεί και η κατά 2% σωρευτική επιβάρυνση του ΑΕΠ από τα κλειστά επαγγέλματα, η οποία επίσης υπολογίζεται σε άλλα 120 δισ. ευρώ.

Επίσης, από το 1993, μετά την πτώση της κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, έως και το 2009, προσελήφθησαν στην ευρύτερο δημόσιο τομέα περί τα 600.000 άτομα, με αποτέλεσμα το κόστος του δημόσιου τομέα να επιβαρυνθεί με το απίστευτο ποσόν των 500 δισ. ευρώ – κόστος το οποίο ξεπέρασε κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες το αντίστοιχο μέσο της ΕΕ των 15 χωρών-μελών. Το ποσοστό αυτό σήμερα αντιπροσωπεύει 11 δισ. ευρώ ετησίως και είναι η βασική αιτία της δημιουργίας δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Ακόμα χειρότερα, επιβαρύνει και την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού σε επίπεδα που είναι δύσκολο να υπολογισθούν. Στις παραπάνω απίστευτες επιβαρύνσεις θα πρέπει να προσθέσουμε και την χορήγηση στην Ελλάδα 180.000 συντάξεων με μηδενική ανταπόδοση, οι οποίες σε μία εικοσαετία επιβάρυναν το υπερχρεωμένο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας με 24 δισ. ευρώ, στα οποία θα πρέπει να προστεθούν και κάποια δισεκατομμύρια εφάπαξ. Την περίοδο 1990-2009 καταγράψαμε επίσης για την Αθήνα 180 δήθεν φοιτητικές διαδηλώσεις, οι οποίες κατέληξαν σε καταστροφές δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και σε λεηλασίες πανεπιστημιακών ιδρυμάτων ανυπολογίστου αξίας. Την εικοσαετία αυτή, οι καταστροφές που προκλήθηκαν μόνον στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπολογίζονται στα 30 εκατ. ευρώ σωρευτικά, συμπεριλαμβανομένων και των κλοπών επιστημονικού υλικού. Από κοινωνικής δε πλευράς, οι βάρβαρες αυτές εκδηλώσεις οδήγησαν σε απώλειες δεκάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας στο κέντρο της Αθήνας και στο κλείσιμο περίπου 10.000 εμπορικών και άλλων επιχειρήσεων.

Αποκαλυπτικά επίσης στοιχεία για το μέγεθος της μεγάλης ληστείας μπορεί να εντοπίσει κανείς σε ένα θαυμάσιο βιβλίο του αείμνηστου Νικολάου Θέμελη, υπουργού Προεδρίας στην Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα το 1990, με τίτλο Τον δρόμον τετέλεκα [4]. Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας, που ήταν και πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, περιγράφει τις απίστευτες εμπειρίες του. Σε οποιαδήποτε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα, το βιβλίο αυτό θα είχε προκαλέσει θύελλα αντιδράσεων και εισαγγελικών επεμβάσεων. Εν Ελλάδι πέρασε απαρατήρητο. Ο λόγος απλός και ευκόλως κατανοητός: ο συγγραφέας περιγράφει όργια καταχρήσεων και σπαταλών στη δημόσια διοίκηση και αναφέρει σοβαρότατες ατασθαλίες σε δήμους και κοινότητες. Ατασθαλίες που, συνολικά, ξεπερνούσαν τα 20 δισ. δραχμές την εποχή εκείνη. Το ποσόν αυτό, βέβαια, ανεβαίνει σε αστρονομικά ύψη αν διαβάσει κανείς τις εκθέσεις του Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, ο οποίος, στην γνωστή έκθεσή του, περιγράφει τα σημεία και τέρατα που συμβαίνουν στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, στις πολεοδομίες, στα Ελληνικά Ταχυδρομεία και γενικά σε δημόσιους οργανισμούς. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), το κόστος της διαφθοράς στην ελληνική δημόσια διοίκηση αντιπροσωπεύει περί το 2% του Ακαθαρίστου Εγχωρίου Προϊόντος (ΑΕΠ) της χώρας, ήτοι, με τα σημερινά δεδομένα, ένα ποσόν της τάξεως των 5 δισ. ευρώ. Έτσι, σε επίπεδο τριακονταετίας, φθάνουμε αισίως τα 120 δισ. ευρώ.

Είναι, λοιπόν, ηλίου φαεινότερον ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι όντως «επαχθές», όχι όμως για τους λόγους που επικαλούνται κάποιοι νομικοί, που, υποκρίνονται ότι τώρα ανακαλύπτουν τον τροχό της διαφθοράς και της γραφειοκρατικής ασυδοσίας. Αυτοί που αναζητούν ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για το αποκαλούμενο ελληνικό «επαχθές χρέος» και απειλούν με μηνύσεις και άλλα παρόμοια, καλά θα έκαναν να μάθουν …γραφή και ανάγνωση. Το ελληνικό δημόσιο χρέος είναι το γνήσιο προϊόν της καταληστεύσεως του δημοσίου πλούτου από συντεχνίες, συνεταιρισμούς, συνδικαλιστικά σωματεία, δημόσιες επιχειρήσεις και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες.

Όλος αυτός δεσμός της ελληνικής, σοβιετικού τύπου, κλεπτοκρατίας δίνει σήμερα τον υπέρ πάντων αγώνα για να καταρρεύσει η χώρα. Είναι η μόνη ελπίδα τους. Διότι, μία ελληνική κατάρρευση θα αφήσει άθικτους όλους τους μηχανισμούς της διαφθοράς και θα ενισχύσει τις εξουσίες των συντεχνιών. Για παράδειγμα, επιχειρηματίες που τροφοδοτούν τις διάφορες φιλολογίες περί επιστροφής στην δραχμή, είναι ξεκάθαρο τι επιδιώκουν. Έχοντας τεράστια χρέη στο εσωτερικό και γερές καταθέσεις στο εξωτερικό, σε περίπτωση που η Ελλάδα επιστρέψει στη δραχμή νομίζουν ότι θα εξοφλήσουν τα χρέη τους σε υποτιμημένες δραχμές, εισάγοντας υπερτιμημένα ευρώ. Θα συμβεί, δηλαδή, ό,τι συνέβη στην πάλαι ποτε Σοβιετική Ένωση, στην οποίαν οι ολιγάρχες της νομενκλατούρας αγόρασαν σχεδόν τα πάντα με υπερτιμημένα έναντι του ρουβλίου δολάρια που είχαν φυγαδεύσει στο εξωτερικό την περίοδο του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με το χρήμα αυτό οι ολιγάρχες, όχι μόνον απέκτησαν αμύθητες περιουσίες, αλλά εγκατέστησαν και τις δικές τους πολιτικές εξουσίες. Έτσι, η σημερινή Ρωσία ελέγχεται από τους ολιγάρχες του χρήματος και αυτούς που αποτελούν το πολιτικό τους σκέλος.

Αυτό το μοντέλο «οραματίζονται» κάποιοι και για την Ελλάδα, γι’ αυτό και επιδιώκουν με κάθε μέσον να την αποκόψουν από την Ευρώπη. Δηλαδή, πέρα από τη μεγάλη ληστεία, οι κύκλοι αυτοί επιχειρούν σήμερα και μία πολιτικο-θεσμική ανατροπή. Το θέμα είναι τεράστιο και οι διάφορες πτυχές του θα αναδεικνύονται όλο και πιο αδρά όσο κυλά ο χρόνος. Και ο χρόνος κυλά εφιαλτικά γρήγορα.

Παραπομπές:

[1] Στάμος Ζούλας, Όσα δεν έγραψα…, Καστανιώτη, Αθήνα 2003, σ. 96.
[2] Το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, όπως περιέγραψε ο τότε διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Δ. Χαλικιάς. Βλ. τη μαρτυρία του σε συνέντευξη στον Π. Βασιλόπουλο (Οικονομικός Ταχυδρόμος, 8.1.1988), η οποία παρατίθεται στο σχετικό άρθρο μου «Από το 1985 προβλεπόταν η πτώχευση», που είναι διαθέσιμο στο http://tiny.cc/j3jax
[3] Δημήτρης Λ. Στεργίου, Το πολιτικό δράμα της Ελλάδος 1981-2005, Παπαζήση, Αθήνα 2005.
[4] Νικόλαος Θέμελης, Τον δρόμον τετέλεκα, Ι. Σιδέρης, Αθήνα 1998.  ΠΗΓΗ

ΣΜΥΡΝΗ,ΣΑΒΒΑΤΟ 27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922. Ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΞΕΚΙΝΑ

Ο ελληνικός στόλος έχει πλέον αποσυρθεί από τη Σμύρνη και στον κόλπο παραμένουν μόνο ευρωπαϊκά και αμερικανικά πολεμικά πλοία. Τα τελευταία υπολείμματα του εξαντλημένου ελληνικού στρατού για να εγκαταλείψουν τη Μικρά Ασία καταφεύγουν στη χερσόνησο της Ερυθραίας και προσπαθούν με κάθε πλωτό μέσο από τον Τσεσμέ να διεκπεραιωθούν στη Χίο και τη Μυτιλήνη. Το μεσημέρι εμφανίζεται στην προκυμαία της Σμύρνης το κεμαλικό ιππικό, ενώ το απόγευμα εισήλθε στην πόλη ένα σύνταγμα πεζικού.
Ο Τούρκικος στρατός μπαίνει στην Σμύρνη
 Στις 2 Μαΐου 1919 η Σμύρνη γινόταν ελληνική και, 39 μήνες/25 μέρες μετά, και αφού μεσολάβησε σωρεία διεθνών διπλωματικών παιχνιδιών αλλά και τραγικών λαθών του ελληνικού κράτους, στις 27 Αυγούστου 1922, η ημισέληνος κυμάτιζε πλέον σε αυτήν. Οι ιππείς που μπήκαν πρώτοι στην πόλη είχαν επιλεγεί προσεκτικά: ξεκούραστοι, ρωμαλέοι άνδρες, με κομψές καθαρές στολές, εντυπωσιακά φέσια και ατσάλινα σπαθιά, πάνω σε φροντισμένα άλογα, που προχωρούσαν σε φάλαγγα και με απόλυτη τάξη, κάτω από τον αυστηρό έλεγχο των αξιωματικών τους. Οι συναθροισμένοι χριστιανοί πρόσφυγες στην παραλία βλέποντάς τους αρπάζουν έντρομοι τα παιδιά και τους μπόγους και ουρλιάζοντας αρχίζουν να τρέχουν προς το εσωτερικό της πόλης. Τίποτα όμως φοβερό δεν συμβαίνει προς το παρόν. Οι Τούρκοι αξιωματικοί διαβεβαιώνουν για την ασφάλεια της υπό αναρχίας πόλης, οι ιππείς αναλαμβάνουν την επίβλεψή της, και ο κόσμος προσωρινά αναθαρρεί. Μάλιστα, ανοίγουν και μερικά κλειστά καταστήματα.

Δυστυχώς, η ψευδαίσθηση δεν κράτησε πολύ. Παράλληλα άρχισε και ο στρατός των ατάκτων να εισρέει στην πόλη από όλες τις πλευρές… Ώσπου να πέσει το σκοτάδι, ο τουρκικός στρατός πλησίαζε την πόλη. Στο πλούσιο προάστιο του Κορδελιού ―εστία πολλών εύπορων Αρμενίων, Ελλήνων και Λεβαντίνων― η άφιξή του προκάλεσε πανικό. Ο Πέτρος Μπρούσαλης, εννέα χρονών τότε, εξακολουθεί να διατηρεί ζωντανές αναμνήσεις: «Επικεφαλής βρισκόταν ένας Τούρκος αξιωματικός που έσερνε πίσω του στο έδαφος μια ελληνική σημαία. Θυμάμαι που κοίταξα τους γονείς μου και είδα τον τρόμο στα μάτια τους. Οι τουρκικές δυνάμεις δεν ήταν κανονικός στρατός… υπήρχαν πολλοί τσέτες, άτακτοι, και οι γονείς μου φοβόντουσαν ότι θα συμβούν ωμότητες». [Μίλτον: 2008, σ. 293]


Στον μητροπολιτικό ναό της Αγίας Φωτεινής έχει τελεστεί πλέον η τελευταία λειτουργία. Ο Ηλίας Βενέζης είναι παραστατικός: Ο Δεσπότης είχε μείνει άγρυπνος και νηστικός. Η εκκλησιά ήταν ασφυκτικά γεμάτη από χριστιανούς. Ο Χρυσόστομος παρουσιάστηκε στην Ωραία Πύλη. Με φωτεινόν το μέτωπον,, απαστράπτοντας οφθαλμούς, εγονυπέτησεν ως αμαρτωλός εις το Ιερόν Βήμα, προ του Εσταυρωμένου. Είπε στους πιστούς του: «Η Θεία Πρόνοια δοκιμάζει την πίστιν μας και το θάρρος μας και την υπομονήν μας την ώρας αυτήν. Αλλ’ ο Θεός δεν εγκαταλείπει τους χριστιανούς. Θαρρείτε, ως εμπρέπει εις καλούς χριστιανούς». Μοίρασε σε όλους ψωμί κι ελιές, και ρύζι για τα μικρά παιδιά. [«Μικρασία χαίρε, διήγησις συμβάντων»]


Το ίδιο βράδυ ξεκινούν οι σφαγές των Τούρκων, στρατιωτών και πολιτών, εναντίον των χριστιανών υπηκόων. Στην πόλη επικρατεί πλέον πλήρης αναρχία. Οι λεηλασίες ξεκίνησαν από την αρμένικη συνοικία. Ο G. Horton περιγράφει: Το βράδυ της 9ης Σεπτεμβρίου [ν.ημ.]άρχισε η λεηλασία και η σφαγή. Πυροβολισμοί ακούγονταν από διάφορες μεριές της πόλης όλη τη νύχτα και, το επόμενο πρωί, γνήσιοι Αμερικανοί πολίτες, άνδρες και γυναίκες, έκαναν τις πρώτες αναφορές για πτώματα στους δρόμους του εσωτερικού της πόλης. Το πλιάτσικο επεκτάθηκε και οι βαρβαρότητες αυξήθηκαν. Στην αρχή, οι κύριοι ένοχοι ήταν Τούρκοι πολίτες, κάτοικοι της πόλης. Εγώ ο ίδιος τους είδα οπλισμένους με τουφέκια να παρακολουθούν τα παράθυρα των χριστιανών, έτοιμοι να πυροβολήσουν κάθε κεφάλι που πρόβαλε. Λεηλατημένες οικίες και καταστήματα, διαμελισμένα πτώματα, κραυγές βιασμένων γυναικών και κοριτσιών, αποκεφαλισμένοι άνδρες, πυροβολισμοί και ουρλιαχτά αρχίζουν να συνθέτουν το σκηνικό της πόλης.



Ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Ισμέτ Ινονού διανυκτέρευσαν λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Σμύρνη, στην πόλη Νιφ (Νυμφαίο), που αργότερα ονομάστηκε «Κεμάλ Πασά», σε ανάμνηση αυτής της διαμονής. 

Σύμφωνα με αφήγηση του Ινονού, ο Μουσταφά Κεμάλ ρώτησε: Τι να κάνουμε τώρα για να περάσουμε ευχάριστα τη βραδιά μας;



πηγή
George Horton, Η μάστιγα της Ασίας, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα, 2007 
Γκάιλς Μίλτον, Χαμένος Παράδεισος. Σμύρνη 1922. Η καταστροφή της μητρόπολης του μικρασιατικού Ελληνισμού, μτφρ. Αλ. Καλοφωλιάς, Μίνωας, Αθήνα, 2008 
Δημήτρης Φωτιάδης, Σαγγάριος: Εποποιία και Καταστροφή στη Μικρά Ασία, Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, Αθήνα, 2011 
Καραμπέτ Χατζεριάν, Στη Σμύρνη το 1922. Μεταξύ πυρός, ξίφους και θαλάσσης, μτφρ. Ν. Πρωτοπαπάς, Πατάκης, Αθήνα, 2008 
Ηλίας Βενέζης, Μικρασία χαίρε, διήγησις συμβάντων, Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», Αθήνα, 1974 

Ανδρονίκη Π. Χρυσάφη ιστορικός    ΠΗΓΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ: Ο ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

  
Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 - 1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1998, οπότε και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σορός του βρέθηκε το 2005 σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου...
 Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942. Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας..... Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Από το 1973 μέχρι το 1975 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».
Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε εντεταγμένο ελληνικό σχολείο στο Λουντβισχάφεν. Εκτός του Πανεπιστημίου στην Ελλάδα δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στη Μετεκπαίδευση των δασκάλων, σε διάφορα ΠΕΚ και στη Σχολή της Αστυνομίας.
Ήταν συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο.
Ο βασικός κορμός των βιβλίων του Δημήτρη Λιαντίνη, με βάση τη χρονολογία έκδοσης, είναι ο ακόλουθος:


  1. «Έξυπνον Ενύπνιον. Οι ελεγείες του Duino του Rilke»

  2. «Χάσμα σεισμού. Ο φιλοσοφικός Σολωμός»

  3. «Ο νηφομανής. Η ποιητική του Σεφέρη»

  4. «Homo educandus. (Φιλοσοφία της αγωγής)»

  5. «Πολυχρόνιο. Στοά και Ρώμη»

  6. «Τα ελληνικά.»

  7. «Γκέμμα»


Εκτός από αυτά κυκλοφορούν και τα εξής:


  1. «Διδακτική» (ολιγοσέλιδο εγχειρίδιο γενικής διδακτικής)

  2. Fr. Nietzsche «Ίδε ο άνθρωπος»: Μετάφραση Δ. Λιαντίνη

Το 2006, αρκετά χρόνια μετά το θάνατό του, κυκλοφόρησε και ένα βιβλίο με ανέκδοτα ποιήματα του Δημήτρη Λιαντίνη και προλόγισμα από τη σύζυγό του κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου – Λιαντίνη:

  1. «Οι ώρες των άστρων»

Η κεντρική διάθεση των βιβλίων του γίνεται από τα εξής βιβλιοπωλεία:

Βιβλιοπωλείο Τζανακάκη: «ΠΑΡ’ ΗΜΙΝ»
Χαρ. Τρικούπη 11α, στο κέντρο της Αθήνας
(ανάμεσα στην Ακαδημίας και στη Σόλωνος)
ΤΚ 10678 - Τηλέφωνο: 210.3811201 - 210.3802542

Βιβλιοπωλείο Τσανά: ΟΝΑΡ
Ζωοδόχου Πηγής 24, ΑΘΗΝΑ
(Η Ζωοδόχου Πηγής είναι κάθετη στη Σόλωνος)
ΧΟΝΔΡΙΚΗ - ΛΙΑΝΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
Τηλ./Fax 2103815574 - Τηλ. 210 3306124.

Στα βιβλία του που επανεκδόθηκαν πρόσφατα (πχ Έξυπνον Ενύπνιον, το 2006) οι εκδόσεις που αναφέρονται είναι Δ. Λιαντίνη.

Το Copyright ανήκει στη σύζυγό του, κ. Νικολίτσα Γεωργοπούλου – Λιαντίνη και στην κόρη του, κ. Διοτίμα Λιαντίνη. Βεβαιωθείτε ότι πρόκειται για γνήσια αντίτυπα ελέγχοντας αν φέρουν τις πρωτότυπες υπογραφές τους.

Στο εμπόριο κυκλοφορούν και αρκετά αντίτυπα παλαιοτέρων εκδόσεων. Συνήθως ο εκδοτικός τους οίκος είναι η Βιβλιογονία.

Θα πρέπει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες, ο Δημήτρης Λιαντίνης έχει αφήσει σε χειρόγραφο ένα ακόμη βιβλίο, ημιτελές, και με θέμα τον Καβάφη, που επιγράφεται:
  1. «Ρέκβιεμ»

Πρόσφατα εντοπίσαμε και ένα ακόμη έργο του Δημήτρη Λιαντίνη να πωλείται στα βιβλιοπωλεία:
____________________
  • Δείτε:

  1. Χρονολογίες Πρώτης έκδοσης των βιβλίων του Λιαντίνη

  1. Βίντεο Παρουσίαση των βιβλίων του Λιαντίνη. (Παραγωγή του Homa Educandus)
Επίσης απέδωσε στην ελληνική το «Ίδε ο Άνθρωπος» του Νίτσε....

[ Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Τον Ιούλιο του 2005 ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολακάκος οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μία σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο ίδιος.[1] Όπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή.[2]
Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις που κατέληξαν με απόλυτη βεβαιότητα ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης. Όμως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν αν βρεθούν τα οστά του να μείνουν στον Ταΰγετο,[3] τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας..]

Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

Η αμαρτία μας γλυκαίνει την αγνότητα…

woman
Ολόκληρες οροσειρές λέξεων κινούνται και συνωθούνται μέσα στην πολιτική επιπολαιότητα, στην ατροφία της πολιτικής, στην πολιτική επιτήδευση, στο πολιτικό εύρος των ψεμάτων. Λες και αγωνιούν από μόνες τους να απεγκλωβιστούν, αναζητώντας να βρούν τη σωστή θέση τους, για να μην πάρουν μέρος στο παρανάλωμα του κοινωνικού κραδασμού, που οδηγεί τους πολίτες ενώπιον της μοίρας των υπάρξεων.

του Στέλιου Συρμόγλου

Και μαζί με τις λέξεις, τα πρόσωπα με τις αδέσποτες μνήμες ή και τις “αμνήμονες” μνήμες, να πλειοδοτούν στην απληστία της συντριβής των αξιών και των ιδεών, στη σκιά της “πεθαμένης αιωνιότητας”, με τους ήχους των κυμβάλων να καλύπτουν τους πολιτικούς μυκηθμούς στη μαρτυρία της πολλαπλότητας.

Και οι ομοιότητες των πολιτικών πράξεων και της “στάσης” της κοινωνίας να μαρτυρούν την ύπαρξη ενός ομφάλιου λώρου, που τις δένει οργανικά στο χώρο και το χρόνο. Οι δε δραματικές συνθήκες που τις περιβάλλουν και που παρέσυραν κάθε διαφορά ιδεολογικού εποικοδομήματος, για να αφήσουν γυμνό το στοιχειοδέστερο ανθρώπινο πυρήνα τους, μπορούν να συνοσψισθούν σε κάποιες επισημάνσεις, που καταδείχνουν την κρίση εκείνη που ο Σεφέρης ονόμαζε “κατακόρυφη πτώση του Ελληνισμού”.

- Αποδειχθήκανε όλα σκύβαλα. Και να, οι ωραίοι μεσοαστοί, εν μέσω κρίσης οικονομικής, αιωρούμενοι στο κενό να ψάχνουν να βρούν το χαμένο παράδεισο…

- Το πολιτικό προσωπικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, να στριμώχνεται στις παρυφές της γελοιότητας. Και να μοιάζουν αστεία, πολλά ανθρωπάκια στον πολιτικό χώρο, που είναι πράγματι τα πιο θλεβερα πλάσματα του τόπου τούτου. Αβουλοι, επίπλαστα αισιόδοξοι, αδιόρθωτοι βερμπαλιστές, αδίστακτοι ψευδολόγοι, βολεψίες από πεποίθηση. Με εξαιρετιές επιδόσεις, ωστόσο, στον άκρατο λαικισμό, που “ξευγαρώνει” με την υπερβολή, για να εξασφαλισθεί η μαγεία της εντύπωσης…

- Η κοινωνία “παραδομένη” στην πρόκληση του ανέφικτου, με πολίτες ορώντες και μη βλέποντες. Εθισμένους σε επιβλαβή πρότυπα, στην ανοχή, που ευελπιστούν παθητικά για τα αποφάγια από τα πλουσιοπάροχα τραπέζια των διαπλεκομένων προνομιούχων και των κατεχόντων. Μια κοινωνία με “μουδιασμένες’ συνειδήσεις, που πιστοποιούν το φρικτό φάσμα της εκμηδένισης. Και έτσι περιορίζονται τα όρια αντίστασης του κοινωνικού ιστού στην κρατική αυθαιρεσία.

- Το κράτος που “ψεύδεται με ψυχρότητα”, για να χρησιμοποιήσω τη ρήση του Νίτσε από τον “Ζαρατούστρα”. Ενα κράτος με υπερβάσεις, όπου το άτομο από συστατικό και αυτόνομο στοιχείο της κοινωνίας, μεταβάλλεται σε όργανο εξουσίας μιας απρόσωπης και επεκτατικής γραφειοκρατίας

- Η αγλωσσία και αφασία, διαλεξία και τελικώς η δυσαρμονία, ως εμφανή συμπτώματα μιας καχεξίας που μαστίζει τα πάντοια στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Ολα εκφράζονται δια του “κατά προσέγγιση” που δημιουργεί την ανάγκη μιας ψευδούς βεβαιότητας. Η δε σκόπιμη καταστροφή της γλώσσας, που οδήγησε στην πολυσημία των λέξεων, άνοιξε το δρόμο του πολιτικού βερμπαλισμού. Ετσι νικάνε οι λέξεις τις έννοιες τους, νικιέται η νοημοσύνη του λαού, μας νικάει όλους η πραγματικότητα. Και νικημένη κατά κράτος η ζωή μας, κρατάει την πολυτέλεια να τραγουδάει “νίκες” των μεν κατά των δε, και σε τελευταία ανάλυση να βγαίνουμε όλοι νικητές, δηλαδή ηττημένοι… Αυτή είναι στη πράξη η πολιτική αβελτηρία!

- Η κοινωνική αποσύνθεση που προέρχεται από τους αναζητητές της διαφθοράς, τον εξωνημένο τύπο, τη τυφλή στράτευση, την εκφυλισμένη ψευτοδιανόηση.

- Το φαινόμενο των μετρίων και των βλακών που προκαλούν εκτροπές και ανατροπές. Και βλάκες μέτριοι, επωφελούνται απ’ αυτές, αναπαράγοντας τη βλακεία και τη μετριότητα. Η παγίωση διαδοχικών κατεστημένων, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αδιατάρακτη επικράτηση των αθλίων και των ηλιθίων, οι οποίοι με…άνεση φτάνουν να γίνουν ακόμη και πρωθυπουργοί!..

- Το εθνικό βύθισμα που άρχισε με το αβούλευτο της Βουλής. Και τούτος ο αβούλευτος λαός να χειροκροτεί ό,τι φαίνεται “βολικό”. Και να σέρνεται στην αιχμαλωσία της ασκεψίας και της απολιθωμένης πολιτικής αοριστολογίας.

- Η χειραγώγηση της πληροφόρησης. Η εξαγορασμένη “λαγνεία” της ενημέρωσης, όπου παρατηρείται συνωστισμός απαίδευτων δημοσιογράφων, με ακρισία και καθημερινή προθυμία να υπηρετούν συμφέροντα και ματαιοδοξία.

- Το σύνδρομο της προοδευτικότητας που έχει αποδιαλύσει την ελληνική κοινωνία από το ’81 και εντεύθεν και που μετατράπηκε σε σχιζοφρένεια πολιτική και κοινωνική. Κι αν υπολογίσουμε και το γεγονός ότι όλα κινούνται σε επίπεδο επιφάνειας σε τούτη τη χώρα, και κάνει “καριέρα” η μισή αλήθεια, τότε δικαιολογείται και η ένταξη των σεσημασμένων σκανδάλων στην πολιτική σκοπιμότητα.

Ετσι βρεθήκαμε “στριμωγμένοι” ανάμεσα στις Συμπληγάδες της πολύπλευρης κρίσης. Με τις αμαρτίες μας ή την αγόγγυστη αποδοχή των αμαρτιών των άλλων. Και με την αίσθηση ότι η αμαρτία γλυκαίνει την αγνότητα, βρεθήκαμε επίσης βουτηγμένοι στα λιμνάζοντα βαλτόνερα των προβλημάτων, κοινωνικών και εθνικών. Προσβλέποντες, όσοι τέλος πάντων προσβλέπουν, στην “επανάσταση των νεκρών γωρισμάτων του έθνους”. Στη συνειδησαιακή ολοκλήρωση και την υπερβατικότητα. Σε μια κάθαρση εσωτερισμού, σε μια μετα-μεταφυσική εμπειρία…

ΟΤΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΜΑΛΑΚΑ, ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΕΡΠΑΤΗΣΕΣ... Δεν θα είναι πλέον ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ...

Γιατί τόσο καιρό που εσύ ...ξεκουράζεσαι...




Τα γερμανοτσογλανια βγάζουν μεροκάματο με το μεγάλο πλιάτσικο που γίνεται στη χώρα... ΠΗΓΗ

Κομμουνισμός: το ιδεολογικό μπάσταρδο του Χριστιανισμού

Γράφει ο Ανδρέας Ζουρδός.
"H θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του ανθρώπινου όντος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου και η ψυχή των άψυχων καταστάσεων. Είναι το όπιο των λαών". Karl Marx.
Ο Κομμουνισμός και ο Χριστιανισμός φαίνονται δύο κοσμοθεωρίες τελείως άσχετες μεταξύ τους.
Είναι γνωστό πως οι περισσότεροι κομμουνιστές είναι άθεοι. 
Όμως αν εξετάσουμε τις διδαχές του κομμουνισμού θα βρούμε πολλά κοινά με τον χριστιανισμό, τόσα κοινά που μπορούμε να πούμε πως ο κομμουνισμός είναι ιδεολογικό μπάσταρδο του χριστιανισμού.
Ίσως η πιο κοινή διδαχή των δύο αυτών δογμάτων, είναι αυτής της υποχρεωτικής αλληλεγγύης.
Ο Χριστός έγινε διάσημος για το πώς "ο έχων τους δύο χιτώνας να δίνει τον ένα", με άλλα λόγια, αν σήμερα ο Χριστός ήταν στο Υπουργείο Οικονομικών θα πρότεινε 50% εκχώρηση της προσωπικής ιδιοκτησίας, ενώ έφτασε στην ουτοπία της αλληλεγγύης του "αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου".
Αρκετούς αιώνες μετά, ο κομμουνισμός συνέχισε αυτήν την ιδέα, επιβάλλοντας την αλληλεγγύη, εξαναγκάζοντας τους πιο πλούσιους γεωργούς να παραχωρήσουν τη γη τους.
Και στις δύο περιπτώσεις η αλληλεγγύη επιβάλλεται με τη βία, αφού οι διαφωνούντες θα βρισκόντουσαν στην Κόλαση ή στα Γκούλαγκ.
Στο όνομα της αγάπης ή της υποχρεωτικής αλληλεγγύης -όπως θέλετε πείτε το- εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν στο μεσαίωνα και αργότερα από τον Μάο και τον Στάλιν.
Αλληλένδετη με την ουτοπία της υποχρεωτικής αλληλεγγύης είναι η ουτοπία του δωρεάν γεύματος.
H έννοια της εξασφάλισης τροφής δωρεάν, ήταν και είναι ακόμα δημοφιλής.
Ο Γιαχβέ, ο θεός της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης ήταν ο πρώτος που εισήγαγε την έννοια του δωρεάν γεύματος.
Η ουτοπική κατάσταση του παράδεισου που ο Αδάμ και η Εύα έχουν όλα τα γεύματα κερασμένα, μέχρι το μάννα εξ ουρανού, αλλά και το θαύμα του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ιχθύων από τον Χριστό.
Μάλιστα, το δωρεάν γεύμα υπάρχει και στο "Πάτερ ημών", με τον πιστό να προσεύχεται στο υπερφυσικό ον για τον "άρτον ημών τον επιούσιον".
Γενικότερα, ο παράδεισος στη χριστινιακή παράδοση παρουσιάζεται ως μια κατάσταση ουτοπική, που οι άνθρωποι δεν δουλεύουν, αλλά κερνά το μαγαζί.
Σαν άλλος μεσσίας ήρθε και ο κομμουνισμός να επιβάλλει την ισότητα παντού και φυσικά στη διατροφή.
Όχι ο επουράνιος πατέρας, αλλά το κράτος - πατέρας θα παρέχει τροφή για τους υπηκόους και θα την κατανέμει δίκαια και ίσα.
Αν και, η ιστορία μας δίδαξε πως στην εφαρμογή αυτής της ουτοπίας πάντα κάποιοι ήταν "πιο ίσοι από τους άλλους", για να δανειστούμε και την περίφημη φράση του Όργουελ.
Για του λόγου το αληθές, πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα που συγκρίνουν τους κατοίκους της κομμουνιστικής Βόρειας Κορέας, με τους  -ίδιου γονιδιακού υπόβαθρου- κατοίκους της Νότιας Κορέας (η οποία έχει ελεύθερη οικονομία) παρατηρούν πως οι κάτοικοι της Βόρειας Κορέας υποσιτίζονται και είναι κατά μέσο όρο 9 ή παραπάνω πόντους πιο κοντοί, από τους συγγενείς του στην Νότια Κορέα.

Μία άλλη σύμπτωση είναι πως και οι μεν και οι δε, χριαστιανοί και κομμουνιστές, διαθέτουν εκκλησίες και "ιερά", αν και έχουν "αντιεξουσιαστικό" χαρακτήρα.
Παθιάζονται με την επανάκτηση συγκεκριμένων χώρων λατρείας, είτε μιλάμε για τη Βίλα Αμαλίας, είτε μιλάμε για την Αγία Σοφία, ενώ και ο Λένιν, ο Στάλιν, ο Μάο και ο Κιμ Γιονγκ Ιλ,  λατρεύτηκαν μετά θάνατον ως επί-γης θεοί.
Στην κατανυκτική αυτή ατμόσφαιρα, οι πιστοί αποκαλούνται "σύντροφοι" ή "αδερφοί" .
Οι συμπτώσεις δεν τελειώνουν εδώ.
Το ταξικό μίσος είναι βασικό συστατικό στη μαγιά και των δυο δογμάτων.
Οι πλούσιοι θα περάσουν από τη στενή πύλη σύμφωνα με τον Χριστό, ενώ ο Μαρξ, αρκετούς αιώνες μετά, πήγε αυτήν την άποψη λίγο παραπέρα.
Οι θιασώτες και των δύο δογμάτων, θεωρούν όσους δεν ενστερνίζονται την κοσμοθεωρία τους σκλάβους του Κακού - υπόδουλους του προαιώνιου Σατανά του Κέρδους.
Άσχετα αν "στο βωμό του κέρδους" όπως λέει και η ξύλινη έκφραση, η ανθρωπότητα δημιούργησε σύγχρονη γεωργία και κτηνοτροφία, με αποτέλεσμα περισσότεροι άνθρωποι από οποιαδήποτε άλλη εποχή, να μπορούν να τρώνε.
Σε επίρρωση των παραπάνω, ένα κοινό στοιχείο χριστιανισμού και κομμουνισμού είναι η εναντίωση προς την επιστημονική πρόοδο και την τεχνολογία.
Στη Σοβιετική Ένωση την περίοδο 1928 - 1964 ο επιστημονικά ημιμαθής και υπερφίαλος Trofim Lysenko, αυτοαποκαλούμενος "ακαδημαϊκός του λαού" ήθελε να κάνει επανάσταση στη βιολογία και στη γεωπονία, εισήγαγε τη "νέα βιολογία" και διακήρυξε πως οι ανακαλύψεις των Mendel και Morgan ήταν λάθος και απλά μία καπιταλιστική παγίδα για τους εργαζομένους.
Υποστήριξε τις απόψεις του με ψευδή πειράματα και σταστιστικές, ενώ φυλάκισε ή έδωσε εντολή να εκτελεστούν βιολόγοι που είχαν αντίθετη με αυτόν άποψη.
Αυτή η παράδοση πολιτικοποίησης της επιστήμης συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, με τα ελληνικά πανεπιστήμια να βρίσκονται σε σχεδόν διαρκή κατάληψη από κομμουνιστές.
Από την άλλη και ο χριστιανισμός δεν πήγε πίσω, αντιτάχθηκε σθεναρά σε θεμελιώδη βήματα κατανόησης του κόσμου.
Χριστιανοί έκαψαν την βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, μία βιβλιοθήκη που συγκέντρωνε την επιστημονική γνώση του τότε κόσμου.
Διατυπώθηκε πως αν αυτό είχε αποφευχθεί, θα μπορούσαμε να παρακάμψουμε το μεσαίωνα, κάνοντας τεράστια βήματα προόδου.
Η αντίθεση του χριστιανισμού υπήρξε και υπάρχει απέναντι στη θεωρία του Δαρβίνου, αλλά και στο πότε δημιουργήθηκε ο κόσμος (το ορθόδοξο οικουμενικό πατριαρχείο στην ιστοσελίδα του, θεωρεί πως το σύμπαν έχει ηλικία περί τα 6000 χρόνια).
Ο Karl Popper, είχε πει πως "Η προσπάθεια να φέρουμε τον παράδεισο στη γη, οδηγεί χωρίς εξαίρεση στην κόλαση".
Οι δύο κοσμοθεωρίες έβαζαν την ισότητα πριν την ελευθερία, το δόγμα πριν την επιστημονική πρόοδο και κατέληγαν στον να υποδουλώνουν τους ανθρώπους στο όνομα της υποχρεωτικής αλληλεγγύης.
Και οι δύο ιδεολογίες παρέκαμψαν την ελευθερία για την υποχρεωτική κοινωνική αλληλεγγύη και χρησιμοποίησαν τη βία για να την επιβάλλουν.
Και οι δύο δαιμονοποίησαν την έννοια της ιδιοκτησίας, της προσωπικής ευθύνης και της προσωπικής προόδου και έσπειραν το ταξικό μίσος.

Ο Ανδρέας Ζουρδός είναι διαιτολόγος - διατροφολόγος.

Δ.ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ: Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Κυριακή 25 Αυγούστου 2013

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ F-16 ΣΤΟ Radom International Airshow ΠΟΥ ΚΑΘΗΛΩΣΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟ.ΒΙΝΤΕΟ


Καθήλωσε τους χιλιάδες Πολωνούς αλλά και τους λάτρεις της αεροπορικής ιδέας που βρέθηκαν στο Radom International Airshow η επίδειξη του ελληνικού F-16 η οποία πραγματοποιήθηκε χθες στην αεροπορική βάση, με τους Έλληνες Ιπταμένους και Τεχνικούς να αποσπούν το χειροκρότημα των 60.000 περίπου θεατών, οι οποίοι κυριολεκτικά αποθέωσαν την Ομάδα Αεροπορικών Επιδείξεων Μεμονωμένου Αεροσκάφους F-16 "Ζευς" (F-16 Demo Team) της Πολεμικής Αεροπορίας!
Η επίδειξη του ελληνικού αεροσκάφους με χειριστή τον Σμηναγό (Ι) Γιώργο Ανδρουλάκη ξεκίνησε λίγο μετά τη μία το μεσημέρι και προσέφερε 12 λεπτά δυνατής αεροπορικής αδρεναλίνης, ανεβάζοντας και τους θεατές οι οποίοι μέχρι εκείνη την ώρα είχαν δεν μόνο τις διελεύσεις αεροσκαφών της Πολωνικής Αεροπορίας, πτήσεις ελικοπτέρων και την επίδειξη του ελβετικού ακροβατικού σμήνους Patruille Suisse με τα F-5E.
Η επίδειξη του ελληνικού αεροσκάφους με χειριστή τον Σμηναγό (Ι) Γιώργο Ανδρουλάκη προσέφερε 12 λεπτά δυνατής αεροπορικής αδρεναλίνης!O Σμηναγός (Ι) γ. Ανδρουλάκης, αφού τροχοδρόμησε μπροστά από το κοινό, τους επισήμους αλλά και τους φωτορεπόρτερ, απογειώθηκε με εντυπωσιακό τρόπο, ενώ εκτέλεσε άψογα το πρόγραμμα της επίδειξης, ενώ οι περισσότεροι ελιγμοί γίνονταν δεκτή με επιφωνήματα θαυμασμού από τους θεατές.
Η προσγείωση έφερε χαμόγελα ικανοποίησης στην ελληνική αποστολή, αλλά και εκατοντάδες επιπλέον θεατές στο κιόσκι της ομάδας, οι οποίοι θέλησαν να συγχαρούν από κοντά τους Έλληνες πιλότους και τεχνικούς!ΠΗΓΗ