Ο Πόλεμος Δεξιάς και Αριστεράς

Η Δεξιά και η Αριστερά στην Ελλάδα έχουν παλιούς λογαριασμούς. Η πρώτη νίκησε την δεύτερη στο Γράμμο και η δεύτερη την διέλυσε μεταπολιτευτικά. Δυστυχώς, δεν υπήρξε καθολική αμνησία για να υπάρξει πραγματική Εθνική Συμφιλίωση. Οι Δεξιοί συγχώρεσαν τα εγκλήματα των αριστερών και εν πολλοίς τα ελησμόνησαν αλλά οι αριστεροί επιμένουν να διαποτίζουν και τους νεώτερους με το «ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά». Δεν συγχώρεσε το στραπάτσο  που έκανε η δεξιά.
Δεξιά και αριστερά είναι σήμερα κατακερματισμένες παρατάξεις. Με μια διαφορά: Τα κομμάτια της δεξιάς δεν έχουν κοινό σκοπό και στόχο, ενώ της αριστεράς παρ’ όλες τις διαφορές τους έχουν στόχο μόνιμο τη Δεξιά.
Τα γεγονότα μαρτυρούν ότι ο πόλεμος δεξιάς και αριστεράς συνεχίζεται σε διαφορετικά επίπεδα και με διαφορετικούς τρόπους. Οι πρωταγωνιστές και των δύο πλευρών είναι γενιές απομακρυσμένες από το εμφύλιο πολεμικό κλίμα.
Η Δεξιά έχει ένα ιδεολογικό περίγραμμα το οποίο είναι σαφέστατο και δεν επιδέχεται παρεκκλίσεων και αυθαιρέτων θέσεων. Η Αριστερά κινείται, αντιθέτως, σ’ ένα ομιχλώδες ιδεολογικό επίπεδο που ανά πάσα στιγμή διαφοροποιείται.
Η Αριστερά έχει ένα μεγάλο ατού. Πέτυχε να διεισδύσει στους κόλπους της διανόησης της χώρας. Ετσι οι μαχόμενοι κατά της δεξιάς, αριστεροί, έχουν την υποστήριξη της ακαδημαϊκής νομενκλατούρας. Κάθε πράξη τους κατά δεξιών θεωρείται  εκ προοιμίου ως δικαιολογημένη ενέργεια αγανακτήσεως.
Οι δεξιοί που βρίσκονται στα πεδία των ιδεολογικών συγκρούσεων μειονεκτούν σ’ αυτόν τον τομέα. Δεν βρίσκουν υποστηρικτές λόγω της δεξιάς πολυδιάσπασης και της ιδεολογικής πολυθεώρησης. Ετσι είναι  εύκολα θύματα της αριστερής εκδικητικής μανίας.
Με ενιαία δεξιά η αριστερά δεν μπορεί να επιβιώσει σ’ αυτόν τον τόπο. Γιατί η Δεξιά έχει βαθιές  τις ρίζες στην ελληνική ψυχή.
Η Δεξιά ως αρραγής παράταξη έχει προσφέρει, έχει θυσιαστεί γι’ αυτόν τον τόπο. Τώρα ως Κεντροδεξιά, Δεξιά, Άκρα Δεξιά, Λαϊκή Δεξιά είναι καταστροφική για τον εαυτό της. Εν τω μεταξύ ο πόλεμος συνεχίζεται.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Δ. ΚΑΨΑΛΗΣ